In het kader van 40 jaar de Gigant (1976-2016) mocht Claw Boys Claw oude tijden laten herleven in de Gigant. De Gigant geeft het hele jubileumjaar bands (die de vorige zaal nog hebben platgespeeld) een extra podium. Peter te Bos herinnerde zich de ‘gymzaal’ nog. De band is bezig met nieuwe songs en speelt dit jaar incidenteel hier en daar bij hoge uitzondering. Zoals altijd staat Peter met een grote grijns op het podium. Het publiek inkijkend of er nog wat kattenkwaad uit te halen is met deze of gene. Peter is altijd in voor een dolletje met het publiek. Steevast gaat hij in de loop van het concert de zaal in. Mooi om te zien dat ze er elke keer weer veel zin in hebben om er tegenaan te gaan.
De setlist bestond uit de klassiekers, maar er stonden ook drie nieuwe nummers op. Deze waren nog zo pril dat er drie grote vellen papier met tekst op de monitor lagen voor het geval Peter even hulp nodig had. ‘Seaweed’, ‘Wake up’ en ‘Pocket full of gold’ kreeg een vuurdoop in Apeldoorn. Het waren wat zeldzame rustpuntjes in de energieke set.“40 jaar jubileum en nog vijf jaar en dan moeten jullie maar stoppen dan is het mooi geweest”, kreeg de organisatie en het publiek te horen. “Onze nieuwe plaat komt ook over vijf jaar uit”.
Het concert begon direct met ‘Troglodite’ een topper uit hun oeuvre. Hoogtepunt van het concert was het nummer ‘Weatherman’ waarbij het in het publiek een dolle boel werd. Peter merkte het enthousiasme. “Nog een keer? Krijgen we dan meer betaald?” Zo volgde nog een keer ‘Weatherman’. Ondanks zijn kattenkwaad is Peter toch een gentleman. Eerst in een onbewaakt ogenblik expres bier op een neergelegde blouse gietend maar later behulpzaam zijn en de blouse op de monitor uitspreiden en te drogen leggen.
Aan het eind van de set de snelle klassiekers ‘Indian Wallpaper’, Wild voodoo’, ‘Superkid’ en tussendoor nog even ‘Venus’ van Shocking Blue in een song verwerken. De heren Jeroen Kleijn (drums), Marcus Bruystens (bas) en John Cameron (gitaar) maakten er een opzwepende en opwindende show van. John moet inmiddels wel enigszins doof zijn, zo hard stond zijn gitaarversterker. De setlist werd traditioneel afgesloten met de Stooges-cover ‘ I wanna be your dog’. Moe en nat van het zweet kwam daarmee een eind aan de show waarbij bleek dat het enthousiasme van het publiek en de band niet veranderd is.
Foto’s (c) Rene Obdeijn
