De bezoekers en organisatie van Bospop 2016 kunnen terugkijken op drie prachtige dagen van gezelligheid, saamhorigheid en een breed palet aan muzikale stijlen. Nadat een aantal maanden voor de aanvang van het festival de definitieve line-up bekend werd, was de voorspelling dat de brede programmering van dit jaar een record aan bezoekers zou kunnen opleveren. De voorverkoopcijfers voorspelden het al: voor beide officiële festivaldagen werden minimaal 20.000 bezoekers per dag verwacht en die zijn ook daadwerkelijk komen opdagen. De Bospop organisatie werd voor een uitdaging gesteld de infrastructuur voor het festivalterrein te upgraden in al zijn facetten: parkeerplaatsen, fietsenstalling, sanitaire en andere watervoorzieningen, eetgelegenheden. Terugkijkend op drie dagen Bospop kan geconcludeerd worden dat de organisatie bijna perfect was dit jaar.
De organisatie besloot ook om op de vrijdagavond een derde, gratis toegankelijk, programma te bieden aan de meer dan 6.000 camping bezoekers en andere liefhebbers. Dit bleek achteraf op muzikaal vlak een uitstekende zet te zijn.
Vrijdag avond 8 Juli: Night of the classic tributes
Het affiche voor het vrijdagavond programma was een smulpartij voor liefhebbers van de classic rock. Dit bleek een fantastische prelude naar het tweedaagse ‘officiële’ festival. De vrijdagavond werd knallend ingeluid door het Nederlandse Metallica tribute Present Danger. Dit puike optreden, dat net als de rest van de bands tot in verre omgeving te horen was, lokte de eerste camping gasten naar de tentstage.
Het uit de UK afkomstige AC/DC UK speelde de inmiddels met 2.000 man gevulde tent plat door een muzikale en visueel aantrekkelijke show met vrouwelijk schoon en een mooie kopie van Angus Young. Deze band, die Weert in het kader van hun Dog Eat Dog tour aandeden deden niet onder voor de real AC/DC.
De avond werd vervolgd door twee bands die al jaren het muzikale erfgoed van Gary Moore en Phil Lynott in hun hart en muzikale brein uitdragen. De Gary Moore All Star Band en Thin Lizzy tribute Parris toeren elk jaar onder de naam van Remember Phil & Gary door Nederland en zijn in alle eerlijkheid uniek in hun soort.
De Gary Moore tribute was muzikaal van zo’n niveau dat de liefhebbers die deze formatie voor het eerst zagen hun oren niet konden geloven. De band, met onder andere het muzikaal diverse en eeuwige talent Joop Wolters op de lead gitaar, deed Gary Moore herleven.
Parris, die door Phylomena Lynott (moeder van Phil) op handen wordt gedragen, is ’s werelds beste Thin Lizzy Tribute band. Het is niet voor niks dat dit gezelschap al aan aantal jaren meedoet aan het jaarlijkse Vibe for Philo herdenkingsfestival in Dublin en begin januari aldaar als hoofdact was geprogrammeerd. Parris bewees dat zij als geen ander het idioom van Thin Lizzy beheerst. Dit optreden was een van muzikale Bospop hoogtepunten van dit jaar …
Het Engelse Purpendicular arriveerde te laat in Weert en de opbouw was rommelig. Gevolg hiervan was dat deze Deep Purple tribute slechts een deel van hun geplande set mocht spelen gezien de hard stop om 00:30. Dit was de enige dissonant in een voor classic rock-liefhebbers muzikaal inspirerende rockavond.
Zaterdag 9 juli
Dat op de zaterdag een breed palet was geprogrammeerd bleek uit de verdeelde reactie van de duizenden bezoekers op de diversiteit aan artiesten. Laten we het simpel samenvatten: voor elk wat wils.
Het grote talent Midas Treub had de eer het festival te openen. Het bleek een rustige start met de zichtbaar vereerde Treub met zijn sympathieke band. Gedurende een korte set werd er een relaxte sfeer gecreëerd die matchte met het zonnige soms bewolkte weer.
Het Weerter gezelschap Vido had op hun zesde Bospop optreden iets heel bijzonders in petto. Bospop- voorzitter Verkennis had op 1 januari Vido uitgedaagd: Als zij een gezamenlijk optreden met de Stedelijke Harmonie Antonius zouden geven, konden ze onderdeel van de 2016 line-up worden. Dit werd binnen het uur afgestemd en geregeld. Deze uitstap siert de uitvinders van de z.g. Container rock. De combinatie van beide ensembles pakte groots uit. De muzikale en soms humoristische arrangementen trekken de Bospopbezoekers uit hun dagelijkse habitat de wereld van Bospop in.
De symfonische klanken van Vido c.s. gingen over in de ruige muziek van Eisbrecher. Deze Duitse machine combineert harde rockmuziek met elektronica en beats. Rammstein meets Rage Against the Machine is een goede samenvatting van dit eclectische gezelschap.
Het begint een beetje saai te worden maar het Limburgse trio DeWolff zette wederom een energieke en psychedelische show neer. De interactie tussen dit drietal groeit nog altijd en de connectie met het publiek in de tent was dusdanig dat het zweet van het tentdak droop.
Het onder leiding van Mike Scott staande Waterboys laat horen nog steeds erg aanstekelijke kwaliteitspop te maken tot veel genoegen van het aanwezige publiek. Onder een stralende zon werden we getrakteerd op klassiekers als A Girl Called Johnny en Whole Of The Moon. Gewoon kwaliteit zoals je dat verwacht van deze routiniers.
De Noorse schone Maria Mena zet een zeer kwetsbare en muzikaal sterke set neer. Door haar expliciete en autobiografische liedjes wint ze de harten van de duizenden die de warmte in de tent trotseerden om getuige te zijn van een muzikale engel die zingt over haar gebroken vleugels. De openheid van de muziek deed bij vlagen denken aan de pijnlijke openheid van de Schotse troubadour John Martyn. Mena schrijft authentieke liedjes waar ze iedereen buitensluit. Respect!
De combinatie van Ierse volksmuziek met punkrock Flogging Molly zorgt voor een feeststemming dicht bij het hoofdpodium. Deze aan de Pogues herinnerende muziek zorg voor een vrolijke noot; alleen komt deze muziek beter tot zijn recht in een intieme setting,
Realiserend dat wij in het verleden erg kritisch waren over Walter Trout was de Walter Trout die optrad op Bospop een geweldig positieve ervaring. Trout, wiens leven een paar jaar geleden werd gered door middels crowd funding een donorlever te financieren, was in een woord fenomenaal. Trout is altijd al een meester in het blues rock idioom geweest. Nu de meester ‘herboren’ is, lijkt het of zijn techniek helemaal vervlochten is met de gevoelskant in Trout. Dit uitte zich in weergaloos gitaarspel, veelal in duels met een gierende Hammond. Het publiek reageerde zo spontaan en lyrisch op de muziek dat Trout zichtbaar geëmotioneerd afscheid nam na een fenomenale blues rock show. Hats off for Mr. Trout en zijn band.
Het steriele optreden van The Cranberries kon ons niet echt bekoren. Dolores O’Riordans breekbare zang ten spijt kwamen de lichte popsongs niet over op het publiek. De houterige motoriek en statische band versterkten dit beeld helaas.
Het optreden van Kovacs twee jaar geleden maakte een bijzondere impact op ons,. Het optreden tijdens de 2016 editie had die impact niet. De echte fans vonden het geweldig; alleen de klik me het grotere publiek bleef dit keer helaas achterwege.
Seal, die op de zaterdagochtend achteloos aan het joggen was rond het Bospopterrein, liet een verdeelde indruk achter. De zangkwaliteiten van deze rasartiest staan buiten kijf. Echter de begeleiding, die hoofdzakelijk opgebouwd is uit een combinatie van samples en 1 multi-instrumentalist, heeft weinig met echte muziek te maken. Een deel van de vrouwelijk liefhebbers hing echter aan de lippen van Seal. De vonk en interactie met het publiek voor het podium wilde helaas niet lukken. En de echte muziekliefhebbers haakten eerder al af.
Het optreden van Seal stond in een schril contrast met de schone performance van Selah Sue. Deze mentaal sterk ogende Belgische schone was in 2014 erg openhartig over haar strijd tegen depressiviteit. Selah Sue heeft een band die muzikaal gemakkelijk mee zou kunnen op het North Sea Jazzfestival. De strak uitgevoerde en soms sferische muziek ondersteunt Sue’s stem op een fantastische manier.
De afsluitende act voor de zaterdag was Nena. Nena, fit en energiek ogend, loopt in anderhalf uur bijna de marathon. Nena was goed bij stem en haar band maakt het muzikale verschil. Deze band, bij tijd en wijle herinnerend aan het hoge niveau van Spliff (voormalige band van Nina Hagen), hield het anderhalf uur durende optreden interessant.
Foto’s (c) Hen Metsemakers
