Best Kept Secret is inmiddels geen geheim meer voor de Nederlandse muziekliefhebbers. Zo’n 25.000 bezoekers per dag wisten afgelopen weekend de weg naar Hilvarenbeek te vinden. Het festival dat nu voor de vierde keer gehouden werd was de natste editie tot nu toe. Niet dat dat de sfeer helemaal zou bederven, al geeft een lekker zonnetje toch wel een betere festival beleving.
De line-up zag er veelbelovend uit: Elke dag stonden er wel een wat pareltjes op een van de 5 podia. Met namen als Beck, Editors en Jamie XX waren de dagafsluitingen in goede handen. Maar Best Kept Secret is veel meer dan een paar grote namen, qua catering en aankleding en terrein is dit festival een van de toppers in Nederland, just keep it a secret….
Vrijdag 17 juni
Bombino’s
De Bombio’s waren een beetje gezapige start van 3 dagen muziek. Het was niet echt een band om iedereen springend en dansen van de grond te krijgen. Niet boeiend doch een ook niet verkeerd om op een rustige manier te landen op het vochtige strand van de Beekse Bergen.
Beach Slang
Beach Slang was andere kost; Lekker knallen met de Amerikaanse punkrockers in de relatief kleine tent van podium 5. De frontman James Alex ging al lekker uit zijn dak op de vroege morgen en nam de aanwezige bezoekers mee in zijn energie boost. Al springend vloog hij met zijn gitaar over het podium.
Minor Victories
Zangeres Rachel Goswell van Minor Victories had een opvallend jurkje aangedaan. Best Kept Secret had de primeur van de eerste Nederlandse show van deze supergroep Minor Victories, die verder bestaat uit de gitarist van de Editors en de drummer en gitarist van Mogwai. Een mooi stel bij elkaar, wat niet hoeft te betekenen dat het geheel dan ook super is. Vooral de zang liet wat te wensen over.
Christine and the Queens
Eén van de hoogtepunten was Christine and the Queens. Ondanks haar geringe lengte wist Heloïse Létissier met haar alter ego Christine wederom te imponeren door haar grootse aanwezigheid. Met al een aantal hits op haar naam was het natuurlijk lekker binnenkomen. Door haar enthousiasme en toffe dansers werd er een strakke show neergezet, die kon rekenen op veel waardering bij de festivalganger.
Honne
Honne is vooral bekend van hun hitjes ‘Gone Are The Days’ en ‘Someone That Loves You’. Het Britse duo, bestaande uit zanger Andy en producer James, had meer in hun mars, al werd het op het eind van de avond toch wat slaperig.
Beck
Zoals je van een headliner mag verwachten stonden er al vroeg veel mensen vooraan te wachten tot Beck het podium zou betreden. Zijn setlist was lekker afwisselend en was zelfs voor de wat oudere bezoekers herkenbaar door zijn eerste hitje uit begin jaren 90: ‘Loser’. Zijn gitaarwerk was van grote klasse en de visuals maakten er een passend geheel van. Beck speelde op vintage apparatuur en de beelden op het achtergrondscherm bestonden ook uit ouderwetse computergraphics. Niet alleen eigen werk kwam langs, ook Bowie’s ‘China Girl’ en ‘1999’ van Prince bracht hij op eigen wijze. Helaas speelde hij zijn nieuwste single ‘Wow’ niet, wat jammer was. ‘Dreams’ werd wel gebracht en was direct een van de hoogtepunten.
Zaterdag 18 juni
Julien Baker
De frisse jonge Amerikaanse Julien Baker komt uit de bakermat van de muziek, Memphis Tennessee. Baker speelde alleen op de gitaar en wist door haar breekbare fragiele muziek de gevoelige snaar te raken. Ideaal om lekker bij wakker te worden op de 2de dag van het festival.
Black Box Revalation
Het publiek dat iets wilde uitslapen werd uiteindelijk toch wel stevig uit hun bed gerockt door de Belgische formatie Black Box Revelation, die op een frisse manier de vroege bezoekers probeerde wakker te schudden. En dat lukte!
Blossoms
Eerder dit jaar stond Blossoms ook de festival seizoensopening in Groningen, Eurosonic, waar ze een gretige indruk maakte. Het klonk allemaal wel ok, echter de vibe was er dit keer niet. Het ging allemaal wat gewoontjes, de knoppen zijn er, de bloesem laat nog even op zich wachten.
Alice on the Roof
Aice on the Roof is gewoonweg frisse en ongecompliceerde muziek. In haar glitterjurk stond frontvrouw Alice voor een flinke bak mensen die haar elektronische muziek konden waarderen. Terecht, want de band maakte er een net optreden van.
Sleaford Mods
Een bijzonder verschijning op het podium was dat van het Britse duo Sleaford Mods. Zanger Jason Williamson mocht het vocale schreeuwerige, scheldende werk doen, terwijl Andrew Fearn alleen de play button van zijn laptop indrukte waardoor dan de ultra-minimale beats begonnen te spelen waarop Jason zijn tekst op uitstrooide. Een aparte gimmick op het podium, die toch werkte.
Dinosaur Jr.
Zanger/gitarist Arme J. Mascis van Dinosaur Jr. wilde het optreden van de band niet afzeggen, ondanks dat hij ziek was en het concert zittend voor zijn muur van versterkers moest doen. Muzikaal deed dat echter geen afbreuk aan het geheel van deze legendarische band.
Air
Wel apart om Air live te horen op een festival. Top dus ook dat ze op de line-up stonden van Best Kept Secret. Achteraf gezien was het een gewaagde maar geslaagde keuze om ze te programmeren, als je op de reactie van het publiek af moest gaan. Iedereen kent wel een van de deuntjes van het album ‘Moon Safari’. De Franse dreamy electro popiconen Nicolas Godin and Jean-Benoît Dunckel wisten het veld om te toveren tot een grote schuifelende menigte.
Destroyer
Niets is wat het lijkt, de naam van de band Destroyer doet anders vermoeden. Als het om muzikaliteit gaat, zeker live, komt de hele muziek prima tot zijn recht. Verwacht geen druktemakers maar een ingetogen zanger, Dan Bejar, die af en toe zijn plaats afstaat om een andere muzikant in de spreekwoordelijke schijnwerpers te zetten. Met name de saxofonist van de band blies meerdere lekkere solo’s weg.
Editors
Wat een afsluiter was de Editors! Zoveel enthousiasme en vreugde om te spelen; Iets wat oversloeg op het publiek dat in de stromende regen kon blijven genieten van deze topband. Tom Smith grapte “The weather is miserable and so is our music”, maar daar was het publiek het niet mee eens! De nummers werden gepassioneerd gebracht door Tom Smith die daardoor vele ogen op zich gericht wist. Gelukkig ging niet alles vlekkeloos. Het nieuwe ‘The Pulse’ moest na een paar maten alweer stilgelegd worden, omdat Smith er een boeltje van maakte. De knallers als ‘Munich’, ‘Marching Order’ en uitsmijter ‘Papillon’ deden de kleine uitglijder snel vergeten. Het eindigde bracht niet alleen vuurwerk op het podium maar ook in de lucht knalde het. Een memorabel optreden van de gasten uit Stafford.
Zondag 19 juni
Vant
Een fris begin van de laatste dag. De jonge honden van Vant gingen als een speer op het podium. Zanger en naamgever van de band, Mattie Vant, bracht zelfs nog een bezoek aan de echte fans, staande achter de barriers. Daardoor gingen de meiden die daar stonden ook compleet uit hun plaat. Hun energie gaf de slaperige menigte een manier om de dag opgeladen te beginnen.
Unknown Mortal Orchestra
Muzikaal gezien was Unknown Mortal Orchestra een geweldige band! Ruban Nielson speelde er lekker op los, zijn gitaar gebruikend als zijn stem, hij was deze avond uitstekend bij stem! De gehele band zorgde ervoor dat een geheel werd gesmeed wat goed in het gehoor lag.
Half Moon Run
Improviseren kunnen de heren van Half Moon Run wel . Aan het begin van hun optreden viel de stroom van hun versterkers uit en waren ze daardoor genoodzaakt om wat anders te doen. Ze besloten een akoestisch nummer te doen, staande om een microfoon. Hun zang en gitaren moesten met deze enige werkende microfoon weergegeven worden. Het klonk prima, waarna hun concert verder kon gaan als gepland. Als laatste nummer bewaarde ze ‘Full Circle’, waardoor iedereen met een goed gevoel verder kon.
Yeasayer
Met veel licht en bombarie op het podium weet Yeasayer ook muzikaal overeind te blijven. Hun naam en faam als live act eer aan doende, wisten ze ook in Hilvarenbeek hun standaard hoog te houden.
Band Of Horses
Het publiek had een groot plastic paard meegenomen van elders op het terrein en verscheen ermee voor het podium bij the Band of Horses. Dat kon men de band waarderen. De gezichten waren sowieso vrolijk en vol passie. De zon werkte ook mee want onder enkele zonnestralen ware het goed vertoeven.
Indian Askin
Met de energie boost van Indian Askin ging in de laatste tent het dak eraf. De vurige ophitsende vibe van de gehele band sprong eraf. Toch even anders dan dat ze vlak daarvoor bij het surprise podium al lieten zien. Indian Askin heeft dus duidelijk 2 gezichten.
Asgeir
Asgeir betrad het podium met lekkere dromerige songs waarvan je je telkens afvroeg: “Is dit nou Engels, wat hoor ik nu?” Dat was het niet, maar maakte het daardoor wel spannend. Een enerverend optreden wat wat de band ten gehore bracht.
Two Door Cinema Club
De mannen van Two Door Cinema Club wisten het publiek gemakkelijk in vervoering te brengen door hun opzwepende pop/indie rock nummers. Dansend en zichzelf vermakend was het een groot feest. Handen in de lucht, crowed surfende mensen, confetti niets kon dit feestje nog mooier maken, het was genieten van misschien wat voorspelbare muziek.
Wilco
Een van de muzikale hoogte punten van het festival zonder dat de kapsones van het podium afdroop. Gewoon een lekkere strakke mannenband die muziek maken om het muziek maken niet voor commercie of andere oneigenlijke bedoelingen. Het is wat het is, zonder paspoes, muziek.
Jamie XX
Een dj/producer om af te sluiten was wellicht jammer. Beter was de gehele band van the XX Jamie samen met Romy Madley Croft en Oliver Sim geweest als afsluiter. Op het veld werd er echter niet minder op gedanst. De laatste klanken klonken over het safari park en de rust keerde weer terug tot er over een jaar weer een nieuwe editie van Best Kept Secret op de rol staat. Een jubileum jaar, het wordt volgend haar de vijfde keer. Benieuwd of de organisatie ons kan blijven verrassen met goede en niet altijd al bekende muziek, zoals ze het de afgelopen jaren voor elkaar gekregen hebben. Laten we hopen dat de zon dan ook weer van de partij is. Dan kan het niet meer mis gaan.
Foto’s (c) Hans Kreutzer
Meer foto’s in ons Best Kept Secret album op Facebook