Welkom in het tijdperk toen we nog muziek downloadden van de radio door op de recordknop van de cassettespeler in te drukken. Zoals de naam al doet vermoeden is dit een festival, gelegen aan de Grote Rietplas in Emmen, met originele bands uit de jaren 70 tot de late jaren 90. Dankzij een wandeling vanaf de parkeerplaats lang de grote plas en de camping, geholpen door een stralende zon, waande je jezelf in een vakantie stemming. Een sfeer die gedurende de dag zou blijven hangen.
In de volle zon was het de eer aan de popgroep uit Emmen, The Charlies, om de dag te openen op het Nederpopstage. Een handje vol trouwe fans stonden enthousiast mee te doen. Een ander beeld was een uur later te zien bij het hoofdpodium waar Bløf mocht openen. Na jaren was het gelukt om deze droom-act te strikken voor Retropop. Het publiek opwarmen hoefde niet meer; Dat had de middagzon al gedaan. ‘Het regent harder dan ik hebben kan’, kon dan ook met een gerust hart worden ingezet. Een weide vol genoot van de Zeeuwse klanken. Paskal Jakobsen en z’n mannen sloten af met een echt retro covernummer, ‘Iedereen is van de wereld’. Een passend afsluit van hun optreden tijdens Retropop.
Kijkend naar de publieke belangstelling had het gepast om Sven Hammond (Futurestage) en Powerplay (Nederpopstage) te wisselen. Powerplay speelde weinig inspirerend, terwijl in de tent de muzikale noten van Sven Hammond spetterend door de lucht vlogen. Volgens de organisatie is de Futurestage een podium waar de festivalbezoekers kennis kunnen maken met de sterren van toekomst. Met o.a. Kovacs en My Baby een terechte omschrijving en een aanvulling op het retrogeluid op de twee buitenpodia.
Als de temperatuur nog niet voldoende zou zijn opgelopen dan zorgde de band rond zanger en oprichter August Darnell (Kid Creole) samen met zijn trio aantrekkelijke achtergrondzangeressen (The Coconuts) wel dat de temperaturen stegen. Swingend in een tropische sfeer vloog hun uur dan ook voorbij.
Na Ten Sharp, natuurlijk met o.a. de hit ‘You’, vervolgde het programma met misschien we dé retroband van Nederland: de Golden Earring. Steengoede muziek die vakkundig wordt gebracht, maar met name de intro van ‘Rader Love’ inclusief de tussentijdse drumshow, heeft het publiek nu ondertussen wel gezien. Ze weten het publiek dan helaas ook niet meer echt te verrassen. Wel mooi was dat ‘Going To The Run’ werd opgedragen aan de net overleden boxer Mohammed Ali. Over retro gesproken.
Frank Boeijen had moeite de aandacht van het publiek vast te houden, mede door de gelijktijdige programmering van My Baby op de Futurestage. Luisterliedjes brengen aan het begin van de avond valt ook niet mee. Met het nummer ‘Zwart Wit’ werd het publiek uiteindelijk wel weer een beetje wakker.
Voor een aangename verrassing zorgden de Waterboys. De band rond de Schotse zanger en gitarist Mike Scot is sinds 2000 weer actief en bracht in Emmen een heerlijk soulfull en energiek optreden, als voorloper op Rowwen Hèze. Toen de zon onderging betraden de mannen van Jack Poels het podium. Tijdens Rowwen Hèze viel echter wel de enige regen die die dag; een bierregen. Tot ver achter op het veld was het feest. Volgens de band zelf was het dan ook een geweldig feestje: ”Dit was geen dikke 10 maar een heerlijke 11! Wat een genot om hier te staan!!”
Ook zichtbaar genoot Joey Tempest van Europe van zijn weerzien in Nederland. Hij had zelfs de moeite genomen wat Nederlandse woorden te leren. Hun geweldige live reputatie maaken ze dan ook meer dan waar. Zanger en entertainer Joey Tempest zocht met grote regelmaat contact met de camera’s en het publiek. Toen tenslotte na een krachtige set van oude hits en nieuw werk om 24.00 uur de stilte viel, was tijd voor hét nummer waar sommigen al de hele dag op hebben gewacht: ‘The Final Countdown’.
Retropop 2016 was een prachtige aftelling van talent en gevestigde bands. Op zaterdag 10 juni 2017 is de volgende editie.
