Compleet verslag van tweede dag Paaspop

Maxazine is met een compleet team aanwezig om verslag te doen van Paaspop. Hieronder een compleet overzicht van zaterdag.

Gerson Main

Na de eerste dag vol hoogtepunten was het aan Gerson Main om de tweede dag af te trappen in de Phoenix. Met zijn album ‘De Slechtste Singer-Songwriter van Nederland’ onder zijn arm wist hij zonder enkele moeite het publiek voor zich te winnen. ‘Ik Weet Niet Hoe’ werd beroemd door een telecom-reclame en dat was ook bij het publiek een seintje om elkaar eens lekker vast te pakken en elkaar liefdevol aan te kijken. Ook het jammen door de band werd ontvangen met groots gejuich. [AO][SB]

HAEVN

HAEVN mocht vandaag de deur opendoen van de Jack Daniels Stage en binnen de kortste keren stond deze helemaal vol. Blijkbaar hadden meer mensen het idee om de dag lekker rustig te beginnen met de prachtige liedjes van songwriter Marijn van der Meer. Nummers als ‘Finding Out More’ en ‘Where The Heart Is’ kwamen fantastisch tot hun rest in de relaxte sfeer. Koffieleuten en bierdrinkers stonden zij aan zij te genieten van HAEVN. [AO][SB]

Causes

Causes kent een fantastisch jaar en mag dat dit festivalseizoen wederom bewijzen. De Apollo was tijdens het begin van de show nog redelijk gevuld maar naar mate het optreden voort duurde druppelde de grote tent langzaam vol. De Brits/Nederlandse band trapte af met ‘The Storm’ en al snel volgde ‘Walk On Water’ en de Ellie Goulding cover ‘On My Mind’. Rupert Blackman kon natuurlijk niet afsluiten zonder zijn grote hit ‘Teach Me How To Dance’ en deze werd dan ook al deinend meegezongen door het vrij tamme publiek.[AO][SB]

Lucas Hamming

De muzikale carrière van Lucas Hamming begint langzaam aan grote vormen aan te nemen en dat bewees hij ook weer op het Jack Daniels Stage. Een plek waar hij absoluut helemaal tot z’n recht kwam. Een kleinere knusse tent stampvol met muziekliefhebbers die hardrock te heftig vinden en in slaap vallen bij singer-songwriters. Met zijn muzikaliteit en gevoel voor funk is een vergelijking met Jett Rebel snel gemaakt en niet eens onterecht. Nummers als ‘Never Let You Down’ en ‘Write Me Again” hebben er zeker wel aan toegedragen dat zijn fanbase dit weekend is gegroeid. De volle tent genoot met volle teugen van “HAM”. [AO]

Korpiklaani

Folk en metal klinkt als twee onverenigbare grootheden. Het Finse Korpiklaani wist beide muzieksoorten toch samen te laten smelten. En het werkte wonderbaarlijk goed. De viool en accordeon bleken onmisbaar in de metalpolka van de vikingen. Bij de eerste accordeonklanken brak her en der spontaan een polonaise uit in de Phoenix. Toen eenmaal de grommende gitaarriffs erbij kwamen ontstond er een massale moshpit die de hele show aanhield. Korpiklaani gaf de kampvuurfolk de energie mee van de metal en dat werkte aanstekelijk. [JW]

Death Alley

Half 4 op de zonnige paas zaterdag en de stemming is nog een beetje gezapig.

Het was aan de mannen van Death Alley wel besteed om de zaak flink op te schudden. Het volume in de Thunderbolt was maximaal opgeschroefd zodat Douwe’s zang bij vlagen onverstaanbaar was. Deze kleine ongemakken konden niet voorkomen dat Death Alley een geweldige rock ’n roll show gaf: steenhard, intens en zelfverzekerd. Hoogtepunten waren de intense ode aan “de grootste rocker allertijden: Lemmy” – ‘Motörhead’ en de psychedelische afsluiter ‘Supernatural Predator’ waarin de klassieke rock ’n roll afgewisseld wordt met een forse dosis psychedelica. De toekomst van de rock ’n roll is in veilige handen bij de opgewonden standjes van Death Alley. [JW][AG]

U2Two

Voor de liefhebbers werd op zaterdag een ijzersterke coverband van U2 geprogrammeerd in de theatertent. De stoelen maakten plaats voor de dansvloer waarop men kon mee springen en zingen op het repertoire van U2. Met een frontman die bijna niet van Bono te onderscheiden was brachten zij de grootste hits ten gehore. Het prachtige ‘One’ tot ‘Beautiful Day’, het publiek genoot zichtbaar van de klanken van deze kwalitatieve coverband. Spijtig was echter dat het geluid zo dusdanig hard stond dat het ten koste ging van het genot.[BO]

The Puppertry of the Penis

Omstreeks 19:00 vormde er een gigantische wachtrij voor de theatertent, giechelende tieners, stoere mannen en vooral verwachtingsloze bezoekers stonden in de rij voor The Puppertry of the Penis. Waar penissen zijn, zijn festivalbezoekers en dat zelfs als de tenten groter zijn dan die voor twee personen. Een groot deel van de gegadigden mochten daardoor zelfs de zaal niet meer in omdat deze vol was voor deze bijzondere Australische act. Bij aanvang van de show verschenen de heren in een cape die al snel verdween waarop zij poedeltje naakt op het toneel stonden. Met in de hoofdrol hun edele delen brachten zij 60 minuten lang piemelorigami. Het klinkt even gek als dat het daadwerkelijk was, want de mannen wrongen zich in alle bochten om allerlei kunstwerken te creëren van hun geslachtsdeel. Een vagina, een slak, de Eifeltoren, een Diggerie Doo, Miley Cyrus, Donald Tromp en een stel hersen zijn maar een greep uit het bizarre repertoire. Een bizar, soms nogal onsmakelijk optreden waardoor het mannelijke geslachtsdeel nooit meer hetzelfde zal zijn. [BO][SB]

Douwe Bob

Douwe bob opende met ‘Sweet sunshine’ in een volle Apollo, perfect passend bij deze heerlijke zonnige zaterdag. Hoewel de dag al bijna tegen het einde aanliep was het publiek niet heel erg uitgelaten en bijna tam. Aan de muziek lag het zeker niet want het Pass It On is een juweel van een album. Duidelijk is dat Douwe Bob vooral speelminuten wil maken om zijn juiste performance onder de knie te krijgen voordat het songfestivalcircus van start gaat. Aan zijn muziek en uitstraling zal het in ieder geval niet liggen [AO][SB]

René van Meurs

De eer was aan cabaretier René van Meurs om het theatrale gedeelte van Paaspop 2016 af te trappen. Hij vierde op Paaspop zijn tien jarig jubileum en wist de theatertent om drie uur ’s middags, voor vele festivalgangers nog midden in de nacht, tot op de nok toe te vullen. René blijkt zelf ook een festivalliefhebber te zijn en vertelt over hoe hij geïntrigeerd werd door de festivaldixie. Al snel schiet hij door naar de orde van zijn dag, hij had diezelfde zaterdagochtend namelijk vier stoelen via marktplaats te koop gezet. Van Meurs deelt de bizarre biedingen en reacties die hij kreeg op zijn vier bruine eetkamerstoelen. Voor we het weten worden we betrokken in het leven van de roodharige cabaretier, hij vertelt hoe hij na een ruzie met zijn vriendin op de bank belandde en hoe hij in de bioscoop aan de stok kreeg met een groepje tienermeisjes. De nuchtere en onsubtiele wijze waarop van Meurs zijn irritaties en onvrede deelt met het publiek kent geen limieten, we leren de koffieflikker, de fluisterracist en de nietboze turk kennen. Met enige ontastbare vorm van charme brengt hij een ontspannen one-man-show ten tonele, een rustige en vooral grappige start van de dag! [BO][SB]

Indian Askin

Indian Askin is één van de redenen waarom je naar Paaspop gaat. Je kunt er zomaar tegen een juweeltje aanlopen waarvan je vooraf nog helemaal geen weet had. Indian Askin brengt aanstekelijke garagerock. Het ene moment opwindend en stuwend, dan weer dromerig.

Met zanger en gitarist Chino Alaya heeft de band een aansprekende voorman die het grote gebaar niet spaart. Indian Askin maakt van die liedjes die zich al na één keer horen in je hoofd nestelen. [JW][AG]

My Baby

Vorig jaar verraste My Baby met een zinderend optreden in de Jack Daniels. Dit jaar, met een nieuw album, talloze optredens en een Edison onder de arm mocht de band in de veel grotere Phoenix optreden. Maakte My Baby deze promotie waar?

Meer dan, wat mij betreft was de show van My Baby één van de hoogtepunten van Paaspop. Afwisselend duister, dansbaar, bluesy en psychedelisch hield My Baby de Phoenix vanaf de eerste drumklap in haar hand.

De kracht van My Baby is gelegen in de muzikaliteit van de leden van de band. Ten eerste natuurlijk de onweerstaanbare groove die neergelegd wordt door drummer Joost (Sheik) waardoor de muziek altijd dansbaar is. En niet te vergeten in de loepzuivere hypnotiserende zang van Cato en het inventieve gitaarspel van Daniel. [JW][AG]

Jess Glynne

Nederland kreeg in 2014 voor het eerst de bijzondere stem van Jess Glynne te horen. Op de hit ‘Rather Be’ van Clean Bandit zorgde de Britse zangeres voor de zangpartij, waarvoor ze een Grammy Award ontving voor de ‘Best Dance Recording’. Ook de samenwerking met Route 94 op ‘My Love’ werd een succesnummer en was de liefde tussen ons land en Jess Glynne geboren. De show in Paradiso was in de kortste keren uitverkocht en ook op Paaspop was de Apollo helemaal afgeladen. Er werd vooral volop gedanst en meegezongen met ‘Rather Be’ en ‘Hold My Hand’.

Voltage

De rockband Voltage wordt na het succes van Dave in “The Voice” steevast als Dave Vermeulen en Voltage gepresenteerd. Op de Jack Daniels stage presenteerde Voltage zich in de eerste plaats als een hechte rockband. Het speelplezier spatte van het podium en de bandleden zochten elkaar regelmatig op. Wat een prestatie mag heten, wetende dat de hele ritmesectie afgelopen jaar vernieuwd is.

Voltage putte vooral uit haar vorig jaar verschenen album ‘Travelling Man’. Zo opende de band met ‘Money Train’ waarin duidelijk haar afkomst als Status Quo coverband doorklonk.

Natuurlijk speelde Voltage ook Dave’s Voice single: ‘Found Myself a Home’ wat tot groot enthousiasme leidde bij een deel van het publiek. Voltage was ook niet vies van een cover hier en daar. Xavier Rudd’s ‘Follow the Sun’ in Voltage stijl was daarvan een goed voorbeeld. Maar ook een gedreven versie van de Status Quo klassieker ‘Roll Over Lay Down’ passeerde de revue.

Het hoogtepunt van de show was ‘Motherfucker Jones’ een slepend opgebouwde countryrocker waarin pas goed te horen was hoe goed Dave eigenlijk kan zingen, maar de vuige gitaarsolo van Gijs mocht er zeker ook zijn. [JW][AG]

Drive Like Maria

Na lange afwezigheid is Drive Like Maria weer helemaal terug. Binnenkort verschijnt een nieuw album, en de band gaat eindelijk weer toeren.

Drive Like Maria opende haar show op Paaspop met een overdonderd harde uitvoering van het geweldige nieuwe nummer ‘Night Hawk’. Met een nieuwe bassist en een stapel nieuwe nummers onder de arm toonde Drive Like Maria op Paaspop dat ze helemaal klaar zijn voor hun clubtour.

Klassieker ‘Talk to Me’ kreeg een prachtig nieuw intro, maar de briljante, zinderende gitaarriff van Nitzan Hoffmann is gelukkig gebleven. Drive Like Maria sloot af met een paar klassiekers uit hun oeuvre, het donderende ‘Black Horses’ en ‘So’ met daarin de passende zinsnede “Everything will be a little louder” .

Drive Like Maria is terug en beter dan ooit. [JW][AG]

De Staat

Er valt natuurlijk weinig meer te vertellen over De Staat wat nieuw is of verrassende informatie bevat. Prijs na prijs wordt er binnen gesleept en de hele clubtour is overal uitverkocht, ook in het buitenland. De internationale doorbraak kan grote vormen aan gaan nemen nu de heren in het voorprogramma van Muse staan in Duitsland. De Phoenix was natuurlijk veel te klein voor deze band, en hoewel de drukte bijna angstige vormen aannam, werd het uiteindelijk gewoon weer één groot feest! [SB][AG]