Zaterdagavond stond de Stevie Nimmo in De Bosuil in Weert. Niet voor het eerst en ook niet voor het eerst nam hij De Belgische band The Blues Bones mee naar het Limburgse land. Vlak na het vorige optreden van de Belgen in Weert, een jaar geleden, is Edwin Risbourg met zijn Hammond bij de band gekomen. Ook bassist Geert Boeckx was een nieuw gezicht bij de band.
Bij aanvang van het voorprogramma was het niet zo heel erg druk in De Bosuil. Tijdens de eerste twee nummers die ze speelden kregen ze het publiek direct mee. Het was duidelijk te zien dat de mannen met plezier op het podium stonden. Zanger Nico de Cock heeft een manier van performen die iets weg heeft van Joe Cocker. Het trieste en rustige ‘Wrong’ dat ze brachten, gaat over zelfmoord. Het licht dimde en op de gezichten van de mannen was de emotie aanwezig. Het publiek was muisstil, zelfs toen Stef Paglia er met zijn gitaar vol emotie doorheen scheurde. Hij speelde met zijn hele lijf en wrong zich in allerlei bochten. Stef’s handen gingen als vanzelf over de snaren heen.
Tijdens ‘Find me a woman’ betrok de band het publiek er bij. Het pakkende ritme van dit nummer nodigt daar echt voor uit. Op ‘Runaway’ was de Hammond van Edwin Risbourg meeslepend te horen, terwijl Stef zacht op de achtergrond meespeelde, net als drummer Dominique Christens.
Als laatste nummer werd de ‘Devil’s Bride’ gespeeld, een cover van Matt Andersen, daarmee eindigde dit optreden van The Blues Bones voor velen veel te snel.
Stevie Nimmo vormt samen met Mat Beable op bas en Craig Bacon op drums het Stevie Nimmo Trio. Voordat Stevie met zijn optreden begon vertelde de muzikant dat hij na al die jaren in Nederland gespeeld te hebben niet eens wist hoe hij “Good evening” in het Nederlands moest zeggen. Uit vele kelen klonk het “Goedenavond”, waarna Stevie met zijn “Goedavod” een goede poging waagde. Het zorgde meteen voor een gezellige sfeer, die de rest van het optreden zou blijven.
Stevie kwam om zijn nieuwe cd ‘Sky won’t fall’ te promoten. Dat Stevie een goed gevoel van humor had, bleek toen hij met een big smile vroeg zijn album niet te verwarren met ‘Skyfall’ van Adele, waarbij hij één keer het woord ‘Skyfall’ zong en speelde, tot hilariteit van het publiek.
Van zijn nieuwe album speelde hij o.a. ‘Change’, een nummer over de vrijheid die je hebt om je leven te leven zoals jij dat wilt. Ook ‘Running back to you’ komt van zijn nieuw cd. Tijdens dit mid tempo nummer waren ze één met de muziek. ‘Good day for the blues’ staat bijna altijd op het programma. Zo ook bij dit optreden, en terecht, want ook nu was het een lekkere meezinger. Mat en Stevie hadden er ook duidelijk plezier in en stonden een tijdje naast elkaar te spelen.
Hoewel het nummer ‘Lovin’ might do us good’ voor de meeste mensen in het publiek nieuw was, sloeg het meteen aan in de zaal. Helaas kwam er na dit feestje ook een eind aan het optreden. Al snel werd duidelijk dat een toegift een verplichting was en ‘Going down’ was het gevolg; Een mooi samenspel met het publiek, aangezien Stevie tijdens het refrein eerst zelf zong, waarna op zijn commando vijf keer “Down, door het publiek gezongen werd.
Na bijna 1,5 uur verlieten de mannen definitief het podium, maar dit indrukwekkende optreden nam Stevie Nimmo met zijn trio uitgebreid de tijd voor foto’s en om cd’s te signeren. Het was weer een gezellige avond in de Bosuil.
Foto’s (c) Hen Metsemakers
