De Amsterdamse Ziggo Dome kleurde op 23 oktober rood voor de eerste van de elf Symphonica in Rosso concerten met Marco Borsato. De Nederlandse nederpopartiest startte in 2006 met deze bijzondere concertenreeks in de Gelredome, ruim 325.000 bezoekers hebben deze show gezien. Het concept was ijzersterk en de concertenreeks in 2006 ging de boeken in als een glansrijk hoogtepunt in de carrière van Borsato. Ruim negen jaar later wist hij opnieuw de harten te stelen van zijn fans, en blies hij opnieuw iedereen omver met een reeks Symphonica in Rosso concerten.
In 2006 verkocht Marco Borsato met zijn Symphonica in Rosso concerten de Arnhemse Gelredome tien keer uit. Het concept van de Symphonica in Rosso concerten werd met open armen ontvangen door het Nederlandse concertpubliek. De show ging de boeken in als een van de meest spraakmakende concerten door een Nederlandse artiest ooit. In de jaren na 2006 gaf Borsato het stokje door aan onder andere Paul de Leeuw, Lionel Richie en Sting. In 2013 vond de meest recente Symphonica in Rosso plaats met Anouk, maar het jaar erna kon de organisatie geen geschikte hoofdact vinden, waarop in 2014 geen concert werd georganiseerd. In 2015 kondigde Borsato aan dat hij een tweede editie van Symphonica in Rosso ging doen en dat het concert plaats zou gaan vinden in de Ziggo Dome in plaats van in de Gelredome. De kaarten gingen als warme broodjes over de toonbank en op de avond van het eerste concert staan er ruim 11 uitverkochte concerten gepland.
Iets na achten werd de ouverture ingezet door het geweldig klinkende symfonieorkest (Guido’s Orchestra), Borsato koos er voor om de avond te openen met het ingetogen lied ‘Oud En Afgedankt’, een lied waarmee de gigantische Ziggo Dome ineens piepklein werd. Een lading aan emotie en gevoel trok over de 17.000 hoofden in de Ziggo Dome. Borsato vervolgde met het even gevoelige ‘Laat Het Los’ waarna hij het prachtige ‘Zij’ ten gehore bracht. Die gevoelige sfeer veranderde in de typische concertsfeer toen Bosato ‘Je Hoeft Niet Naar Huis Vannacht’ inzette. Terwijl zijn fans de rozen naar hem toegooiden, zoog Marco het publiek weer mee naar een gevoelig thema waarbij hij praatte over het feit dat een aantal van zijn nummers veel gedraaid worden op begrafenissen. Hij had daarbij nagedacht over wat hij eigenlijk graag zelf zou willen horen op zijn eigen begrafenis waarop hij op sublieme wijze ‘Voor Altijd’ ten gehore bracht. De bijdrage van Guido’s Orchestra was hierbij noemenswaardig, het orkest kwam tijdens dit lied helemaal tot zijn recht en wist samen met Borsato ervoor te zorgen dat menig bezoeker een traantje moest wegpinken.
Symphonica in Rosso zou ook bestempeld kunnen worden als de ideale muzikale achtbaan langs het oeuvre van Borsato. De grootse, maar toch knusse, sfeer van de Ziggo Dome bewees een prima setting te zijn voor deze concertenreeks. Het bijzondere decor, het prachtige lichtplan en de vele beeldprojecties zorgden voor een audiovisueel hoogstandje. Verspreid over de voorstelling ontmoetten we diverse vrienden van Borsato. Zo trad OG3NE op met Magic en overtrof Jeroen van Koningsbrugge alle verwachtingen toen hij Borsato’s ‘Wit Licht’ ten gehore bracht. Ook de Italiaanse Zucherro droeg zijn steentje bij met ‘Senza Una Donna’, ‘Diamante’ en ‘Per Colpa Di Chi’. Rapper Ali B verscheen niet ten tonele, maar rapster Cheyenne, die de rapstukken op zich nam bij ‘Wat Zou Je Doen’ en ‘Muziek’. Bij laatstgenoemd nummer deed ook de ernstig zieke Kim Spieringburg een bijdrage op haar viool, een geweldige performance door een zeer bijzonder meisje met een nog bijzonderder verhaal.
Marco Borsato bewees met Symphonica in Rosso nog steeds de meester te zijn van het nederpopgenre, hij nam het publiek op informele wijze mee in een drie uur durende muzikale achtbaan, waarbij continu alles uit de kast werd gehaald om het publiek op hoog niveau te entertainen. Symphonica in Rosso was groots, gevoelig, maar bovenal overweldigend op een verslavende manier waar menig concertavondje nog een puntje aan kan zuigen.
Foto’s (c) Dexter Reijsmeijer, Maxazine.nl
