‘Ausverkauft’ was bij de ingang van Doornroosje te Nijmegen te lezen bij aanvang van het concert van Bear’s Den. Veel liefhebbers kozen op de dag dat Oranje werd uitgeschakelt voor het EK voor muziek in plaats van voetbal. Het voorprogramma, Lisa Mitchell, kwam net als velen tegenwoordig voort uit een talentenshow. Australian Idol in dit geval, waar ze in 2008 als nummer 6 eindigde. Inmiddels heeft ze 2 albums op haar naam staan en krijgt ze nu via Bear’s Den een groter podium tot haar beschikking.
Lisa Mitchell opende met de relaxte song ‘Wah Ha’, maar helaas kletste het publiek flink door tijdens haar optreden. Jammer als het publiek het niet kan opbrengen om te luisteren naar haar heldere mooie stem. Toch jammer, want het was zeker de moeite waard. Haar muziek kenmerkt zich door een relaxte sound, gave stem en lekker in het gehoor liggende liedjes als ‘Neopolitan Dreams’, dat haar muzikale doorbraak betekende. Ze wilde een nummer maken over een betere wereld, en maakte er een met daarin de mooie tekst “Where ever you go where ever you’ve been, you know i’ll find you”. Lisa’s nummers gaan een beetje in elkaar over zonder veel tempowisselingen waardoor het een beetje eentonig werd tegen het einde. De U2-medley ten goede genomen.
Het trio Bear’s Den word veel vergeleken met Mumford & Sons misschien vanwege de banjo, die inmiddels al weer verdwenen is bij Mumford & Sons. Eind 2014 verscheen hun debuut album ‘Islands’ waarvan natuurlijk veel nummers gespeeld werden. Bear’s Den bestaat uit: Kevin Jones (vocals, drums) zanger/gitarist Andrew Davie en tenslotte Joey Haynes op gitaar en banjo, al waren er tijdens het optreden vele wisselingen van instrumenten in de band.
In tegenstelling tot het voorprogramma was het tijdens Bear’s Den wel muisstil. Er is ook wat meer afwisseling door de meerstemmigheid en de verschillende instrumenten, met de banjo bij een aantal nummers nadrukkelijk aanwezig. Een mooie publieksinteractie was er bij ‘Think of England’, doordat het publiek ging meeklappen, wat voor een speciaal effect zorgde. Naast oudere nummers speelden ze een aantal nieuwe nummers, zoals bijvoorbeeld ‘Red Earth And Pouring Rain’, met vollere gitaarklanken en de typische samenzang waardoor het toch weer een echt Bear’s Den nummer werd.
Het akoestisch gespeelde ‘Sophie’ klonk prachtig door de eenvoud en de extra begeleiding van blaasinstrumenten, wat de klanken nog wat warmer maakte. Naast ‘Sophie’ kwamenook de namen ‘Isaac’ en ‘Gabriel’ langs in de set. ‘Roses On a Breeze’, was een nieuw nummer, dat nog niet veel op de setlists gezien was. Een prachtige liefdesballade met teksten als “You’ll always be the love of my life, I could’t see it coming love, you’ll always be the love of my life”.
Het slotakkoord voor het toegift was ‘Above The Clouds of Pompeii’, en na een kort moment van rust werd een à capella versie van ‘Bad Blood’, midden tussen het publiek in de zaal gespeeld. Met de prachtige klanken van wederom een nieuw nummer, ‘Gabriel’, dat ze recentelijk in Hilversum schreven, werden we achter gelaten om uiteindelijk af te sluiten met hun hit ‘Agape’. ‘Agape’ gaf nog wat laatste energie en warmte, want deze avond met Bear’s Den konden we ons wanen in een aangenaam warm bad en onttrekken aan de kilheid buiten.
Foto (c) Hans Kreutzer
