In de Belgische Ardennen vond dit weekend voor de 2e keer het festival La Truite Magique plaats. Vorig jaar nog 1 podium, nu al 2 podia, de Magical Stage en Forest Stage die de diversiteit aan muziek nog beter tot haar recht doen komen. Goed eten en Belgisch bier, een relaxte sfeer en een geweldig mooie omgeving maken dit festival uniek. Via slingerweggetjes en typisch Ardenner dorpjes kom je terecht in een nieuw klein dorp, La Truite Magique. Auto uitladen en in een rustig tempo de tent opzetten naast een lieflijk kabbelend beekje, hoe idyllisch is dat.
Vrijdag
De zanger van Het Zesde Metaal, Wannes Cappelle, heeft heerlijk sarcastische humor, onder andere vanwege de vele Nederlanders: “Er zijn Nederlandse fans die vragen wanneer ik weer een keertje naar Nederland kom, nu, ik ben er.” Samen met Tom Pintens (ex-Zita Swoon) op toetsen brengen ze ons West-Vlaamse poezie. Dan ben je soms blij als Wannes vertelt wat de strekking van een song is.
Steve Gunn is een singer-songwriter die met een gehele band op het podium staat. Zijn typische stem maakt de licht depressief klinkende muziek nog een tikje depressiever. Steve en zijn gitarist vullen elkaar moeiteloos aan. Hierdoor creëren zij een geheel eigen psychedelische droomwereld, waarvan de bassist en drummer geen deel van lijken uit te maken.
Opeens komt de regen met bakken uit de lucht vallen, vergezeld door onweer, waardoor de lucht mooi paars oplicht. De overgang van onweer naar PAUW lijkt zo bedoeld. PAUW is een Nederlandse psychedelische rockband die met vuur speelt en de menigte in lichterlaaie zet. Zij zorgen ervoor dat het dansdak er al iets af gaat, wat Rob Heron & the Tea Pad Orchestra voortzetten. Op een gezellig vol Forest Stage blazen de 6 man tellende Western Swing nieuw leven in. Het typisch Amerikaanse geluid zet je op een verkeerd been totdat zanger Rob Heron vertelt over een hogesnelheidslijn tussen Londen en Manchester als intro op de song ‘High Speed Train’. Het zijn dus Engelsen!
God Damn! Wat is de band God Damn retestrak en hard. Een drummer en een gitarist, dat is alles wat je nodig hebt om de Magical Stage om te toveren in een moshpit, waar voornamelijk mannen helemaal uit hun dak gaan. Springen van het (te lage) podium, een poging tot crowdsurfen: gaan! De stagemanager heeft zijn handen vol aan het rechtzetten van allerlei apparatuur. Voordat je het weet staat de zanger in het publiek en wordt doorzingend de lucht ingetild.
Zaterdag
De rij om te kunnen ontbijten is lang en mensen staan meer dan een uur in de rij. Gelukkig kan Tim de Graeve van Tiny Legs Tim de wachtenden entertainen met zijn goede (blues)muziek. Op een klein podium in de ‘kerk’ van Amaro zingt hij naast mooie covers ook songs van zijn laatste album ‘Stepping Up’. Helaas is de folk-pop band Champs, die 2 optredens zou doen, verhinderd. Daarvoor in de plaats komt High Hi ingevlogen, een jonge Leuvens eclectische band die het tot de finale schopte van Humo’s Rock Rally 2014. Zowel zangeres Anne Sophie Ooghe als drummer Dieter Beerten zingen, en Anne-Sophie danst wild over het podium. Lili Grace is de twee Belgische zusjes Bogaerts. Nelle op cello en drum-pedaal en Dienne op toetsen. Elektronische popsongs met een diversiteit aan geluiden, en kraakheldere stemmen die je kippenvel bezorgen.
Het Utrechtse Mister and Mississippi speelt indie en folk en bouwt hun show gestaag op tot een muzikale climax waarin ze alles geven. Aan psychedelische rock valt niet te ontkomen op La Truite Magique. Het Belgische Mourning Cities combineert dit met rock ’n roll, Man from the South uit Eindhoven gebruikt het als een randje om de donkere folk heen.
Zanger Niek Nellen van de Afterpartees staat voor de show in de beek Amerikaanse kreeftjes te vangen. Om even later op het podium helemaal los te gaan, want Afterpartees is punk en powerpop. Niek springt het publiek in, laat zich ronddragen door de menigte en ligt even later languit op het podium, helemaal uitgeput. Tubelight, een Belgische psychedelische shoegaze band met Britpop-invloeden, speelt een strakke showv met veel songs van hun album ‘Heliosphere’. Mon-o-Phone kampt aan het begin van hun optreden met wat technische problemen, waar zangeres Ciska Vanhoyland meer last van lijkt te hebben dan het publiek, maar ze herpakt zich snel.
Een drumstel en een kerkorgel, meer hebben Daan Schenkel en Björn Ottenheim van zZz niet nodig om een geweldige mix van punk en drone te spelen. De overgang van de stampende muziek van de mannen van zZz naar een solo-optreden van blues- en Anericana-man Ian Siegal in the Late Night bar geeft een heerlijk lounge-gevoel, een mooie afsluiter van de zaterdag.
Foto’s (c) Armelle van Helden/Maxazine
