Festival The Brave zette voor de tweede keer zijn tenten op en er kwamen weer een aantal prachtige muzikanten naar De Tuinen Van Amsterdam. Eén park, vier podia, 15 uur lang muziek en 40 acts. De opzet van het festival was dit jaar nog intiemer en bood ruimte aan 3500 man. Het terras bovenop de picknickheuvel gaf een mooi uitzicht over het volledige festivalterrein. Bij het amfitheater en in de huiskamerachtige Speakeasy tent traden indie bandjes op en kon je wegdromen bij uiteenlopende singer-songwriters. Op het hoofdpodium speelden epische en meeslepende festivalknallers, en na 23.00 uur waren de intieme kampvuur optredens.
Mooie diversiteit op The Brave
Het blokkenschema liet al zien dat er een mooie diversiteit op het programma stond. Van echte singer-songwriters tot aan stevige indierock. Al vroeg in de middag stond de mooie Jerusa op het hoofdpodium en liet de Amsterdamse zien dat ze ongelofelijk getalenteerd is en dat ze met Shadowland een prachtige EP heeft gemaakt. De Australische singer-songwriter Mark Wilkinson stelde zich kwetsbaar op in het Amfitheather en je kon een speld horen vallen met zijn versie van Tracy Chapmans ‘Fast Car’.
Leo Blokhuis was als host al lyrisch over Charl Delemarre voordat hij ook maar 1 noot gespeeld had. Zeker met een grote band achter zich komt de muziek groots tot zijn recht. Zijn album De Betekenis is een juweeltje en op het grote podium was goed te zijn dat Charl een aanwinst is voor de vaderlandse muziek, een nieuwe Shaffy in de dop.
Sem Dylan en Malky
Sem Dylan stond in de kleine knusse Speak East tent maar al snel bewees hij dat hij wellicht volgend jaar een groter podium verdient. Met drie bandleden naast zich ligt de muziek zeer prettig in het gehoor en vooral het vleugje reggea doet het goed bij het publiek. Een nieuw succes voor het tv-programma De Beste Singer Songwriter Van Nederland.
Daniel Stoyanov’s en Michael Vajna’s band vormen samen het bandje Malky, wat Bulgaars is voor ‘kleine jongen’. Stoyanov, die in Bulgarije geboren werd en als achtergrondzanger voor Die Fantastischen Vier werkte, ontmoette de Hongaarse keyboardspeler en producer Vajna in Leipzig en ze begonnen samen popsongs te schrijven. Met zijn speelse blikken en heerlijke stem weet Daniel het publiek om zijn vingers te winden en ook muzikaal is het dik in orde. Een vleugje Bo Saris in een Oost-Europees jasje.
Sfeer en foodtrucks
In het tweede jaar heeft de organisatie goed geluisterd naar de kinderziektes van de eerste editie. Het terrein was iets kleiner gehouden waardoor de afstanden tussen de diverse podia wat kleiner werd en het nog knusser en gezelliger oogde. Helaas is de ligging van het terrein niet optimaal omdat de bereikbaarheid met het openbaar vervoer niet optimaal is. De enige bushaltes in de buurt waren opgeheven waardoor de afstand naar de eerste halte ruim 25 minuten lopen was. De oplossing door elektrische karretjes in te zetten was een aardig alternatief.
Ook de Acoustic Hill waren vaak enorme leuke optredens te zien en waren en overal spelletjes te doen voor 
ouders met kinderen. Ook de bij de kampvuren heerst een ontspannen sfeer met de akoestische optredens en ontstonden er her en der zelfs jamsessies. Waar vorig jaar op het grote terrein een gebrek was aan genoeg en gevarieerd voedsel stonden er dit jaar een aantal (biologische) foodtrucks geparkeerd. De enorme wachtrijen waren gelukkig verleden tijd en was het vooral bij de biologische snackbar Hieper De Pieper tot na middernacht een gezellige drukte.
The Brave excelleert in het avondprogramma
Na het rustigere middagprogramma maakt The Brave zich op voor de iets stevigere avondprogramma met Aestrid. Het Utrechtse trio heeft op haar 3e studioplaat, No Map Or Address, doelbewust afstand genomen van het perfectioneren van de liedjes. Ze wilden vooral terug naar de basis, op gevoel nummers componeren zonder achteraf in de studio de magie er vanaf te poetsen. Bo Menning (vocals, gitaar) zegt hierover: ‘Ik stond vroeger vaak tegenover mijn gitaarversterkers en zong en schreeuwde tegen de muur van geluid in dat uit te speakers kwam. Nadat ze bij de indoorversie van het Brave festival al de kleine zaal van Paradiso afbraken, was het gisteren een ander verhaal. Mainstage, groot veld en daglicht zorgen voor een andere sfeer dan een half jaar geleden. Na een onwennige eerste paar eerste minuten kwamen de heren weer ouderwets op stoom en bruiste de energie weer van het podium. Het zal voor vele aanwezige even wennen zijn geweest, maar het werd drukker op het veld dus missie geslaagd.
De Brit Joel Baker is een echte singer-songwriter met pure liefde voor zijn vak en het ongelofelijke plezier wat Joel uitstraalt heeft zeker zijn uitwerking op het Amfitheater. Opvallend is ook zijn sublieme gitaarspel wat zo geraffineerd is dat een vleugje John Mayer niet valt te ontkennen. Zeker bij het nummer ‘Hot Air Balloon (All I Want Is You)’ krijgt hij het publiek mee.
The Young Folk bouwt aan populariteit in Nederland
Het Ierse kwartet The Young Folk kreeg hier landelijke bekendheid na hun samenwerking in de reallifesoap van Nick & Simon. Ook hun laatste album The Little Battle is in Nederland goed ontvangen en is een optreden op The Brave een logisch vervolg. De meerstemmigheid werd al eerder geroemd en is de vergelijking met Crosby, Stills, Nash & Young daarom een logische. Binnenkort is het interview te lezen wat Maxazine met The Young Folk voor het optreden heeft gehouden.
Dat het afgelopen jaar een waanzinnig jaar is geweest voor Rondé is een understatement te noemen. Pas in januari 2014 opgericht, heeft Rondé al twee top 40 hits op haar naam staan en is bijna elk festival, met Lowlands nog voor de boeg, al aangedaan. Ook de keerzijde van het succes is al meegemaakt door de stemproblemen van Rikki Borgelt en daarmee de uitstel van het debuutalbum, vertelde ze in een interview met Maxazine. Er werd alles uit de kast gehaald om de sfeer optimaal te houden met als hoogte punt de ‘Run’ naar het podium. Het publiek werd verzocht het veld te verlaten en na het aftellen massaal naar het podium te rennen, wat een hilarische sfeer teweeg bracht.
Augustines hoofdactwaardig
Het Amerikaanse trio Billy McCarthy, Eric Sanderson en Rob Allen vormen al vijf jaar de indie-rockband Augustines, vernoemd naar de maand waarin Billy en Eric geboren zijn. Met een overvolle Europese tour is het een prachtige vangst van de organisatie om deze grote band als afsluiter te kunnen presenteren. Hoewel nog niet echt doorgebroken in Nederland, zijn de heren er klaar voor om nieuwe fans te creëren in de prachtige omgeving van het festivalterrein. Met veel werk van hun laatste album ‘Augustines‘ onder de arm bewezen ze een echte festivalband te zijn. Op overtuigende wijze weet Augustines het veld vol te spelen en een goede sfeer te creëren ondanks de regen. Wanneer het publiek massaal een oer-Hollands “Lang zal ie leven” inzet, ter ere van de verjaardag van de zanger van de band, is het feestje ook echt compleet.
The Brave heeft wederom bewezen dat de combinatie van eerlijke muziek in combinatie met de diversiteit van het publiek een absolute aanwinst is op festivalgebied!
