Hoewel de Zwarte Cross voor een aantal al op donderdag begon, was vrijdag pas de echte aftrap van de 19e editie van het Zwarte Cross Festival. Door vele media’s bestempeld als het tofste festival van het jaar. Maar waarom dan? Wat maakt Zwarte Cross nou zo speciaal? Het antwoord is simpel; haar veelzijdigheid.
Ondanks dat het een grote muziek line-up bevat is dat niet het gene wat echt centraal staat. Zwarte Cross draait vooral om de cross races en alle stunt shows. Maar dat niet alleen, verder is er veel te zien aan theater en zijn er verschillende kermis attracties aanwezig. Oftewel, Zwarte Cross is een groot feest. 3 dagen lang, muziek, cross en veel gekkigheid. Qua muziek programmering biedt de eerste veel moois. Met o.a. Miss Montreal, Anouk, John Coffey, Band Of Skulls en Sunday Sun komt niemand iets te kort.
Sunday Sun opent in eigen stijl het Zwarte Cross Festival
‘I Call You Honey’, ‘Come on Down’ en ‘Sunday Morning’, bijna iedereen kent ze wel of heeft ze wel eens ooit gehoord. De heerlijke zomerse meezing nummers van Sunday Sun. Het was dan ook aan die band de taak om de muziek programmering op het hoofdpodium te openen. De lucht is nog grauw, hier en daar vallen er wat regendruppels naar beneden, maar dat weerhield niks. Een aantal handen vol publiek verzamelde zich vooraan bij het podium.
De band begon strak maar door de flinke bal aan energie verloren ze het soms her en der op vocaal vlak. Toen er op verzoek van de band gevraagd werd of de dansende festivalgangers zich naar de voorgrond wilde begeven, werden de legen gaten op de voorgrond steeds meer opgevuld. ‘I Saw You with Another Guy’, ‘Simple Song’ en ‘Sun’ zijn allemaal nummers die, net als op de hele plaat, de zomersevibe over het publiek heen gooien. Ondanks dat het veld al beetje bij beetje drukker begon te worden was het voor Sunday Sun nog niet genoeg. Kunnen jullie bij ons voor een keer doen zoals er ook altijd bij Kensington gedaan wordt, vraagt zanger, gitarist en toetsenist Yoshi Breen. Vuisten in de lucht, dansen en meezingen zo hard als je kan. Het publiek was niet vies van wat orders en bijna het gehele veld begon zich vooraan te verzamelen om mee te doen. Het had wat verdere nodige instructies nodig om het publiek ook daadwerkelijk het gehele nummer op gang te houden, maar het was zeker een knallende afsluiter.
Sunday Sun is een ultieme plus voor een festival line-up, dus ook op de Zwarte Cross. Ze zijn jong, ze zijn energiek en de muziek is aanstekelijk lekker. Ze hebben nog een weg te gaan, maar een goede show op de Zwarte Cross kunnen ze in ieder geval alweer van het lijstje vinken.
Band of Skulls speelt een rockshow van clean formaat
We zeiden het al: Zwarte Cross is een veelzijdig festival. Zo is dat ook terug te zien in de line-up van de muziek. Want waar een uur geleden nog tropische pop door de speakers kwamen was nu de mainstage omgebouwd tot een strakke en donkere samenstelling voor de Britse alternatieve rockband Band of Skulls. De band werd in 2006 opgericht en hebben sindsdien al over de gehele wereld gespeeld. Met 3 studio albums en 1 live album zou er toch voldoende materiaal moeten zijn om er een smeuïge setlist uit te halen.
Het was pas de tweede act van de dag maar het programma liep toen al uit. Band of Skulls liet wat op zich wachten en betreedt 10 minuten later dan gepland het podium. Het veld was niet drukker geworden dan voorheen, maar de gemiddelde leeftijd was wel een stuk verouderd. Voorin waren de jonge, energieke “hipsters” vervangen door headbangende rock fans, die klaar waren voor het wat zwaardere werk van de dag.
Harde gitaren, zware drums en redelijk wat meerstemmigheid is wat de band het publiek bracht. Ondanks dat Band of Skulls zich meer focust op de rock kant, waren de invloeden van o.a. The Black Keys en The Kills goed te horen. ‘Last year we made a new record, but today we have a mixed set for you. Couple of old song and couple songs from our new record’ vervolgde zanger en gitarist Russel Marsden na afloop van het openingsnummer. Nummers als ‘I Know What I Am’, ‘Himalayan’, ‘Brothers And Sisters’ en ‘Death By Diamonds And Pearls’ bracht het publiek in, de zo geheten, headbang modus, maar de wel bekende morspitten kwamen, zoals bij een rock optreden meestal wel het geval is, niet op gang. De echte klapper van de setlist was ‘The Devil Takes Care of His Own’, tevens ook hen grootste hits, maar ook hier bleef het publiek matig stijf. De communicatie tussen band en publiek was ver te zoeken. Dat ze het publiek niet wisten vast te houden bleek uit het moment toen het langzamerhand wat harder begon te regenen. Een deel van het publiek zag er niks voor om in de regen te blijven staan en vertrok naar een plekje met een een droog dak boven het hoofd.
Band Of Skulls liet het wat afweten. De nummers werden strak gespeeld, maar daar was eigenlijk dan ook alles mee gezegd. Het was een show die netjes binnen de lijntjes bleef. Een rock show van clean formaat. Geen morspitten, geen crowdsurfing, alleen het gene wat een band eigenlijk komt doen: het leveren van live muziek.
Miss Montreal speelt grote meezing hit show met een randje rock en blues
Sanne Hans, beter bekend als Miss Montreal, is intussen vaste gast op het Zwarte Cross festival geworden. Geboren en getogen op het platteland, net als het festival, is het een goede aanvullen. In 2009 was het de eerste keer dan ze samen met haar band het festival mocht betreden en sindsdien is het een match gebleven. Afgelopen jaren was ze te vinden in de Mega Tent, maar vandaag stond ze er weer, op de oude vertrouwde mainstage.
Waar het de shows voorheen nog wat rustig op het Zwarte Cross-veld was, was het nu afgeladen vol met mensen. Alles was er te vinden. Van mensen die een glaasje te veel op hadden tot aan echt fans en zelfs jonge kinderen. We zijn van Miss Montreal inmiddels wel gewend dat ze energieke shows speelt met veel interactie met het publiek. Ook op Zwarte Cross was hierover niks gelogen. Met het nummer ‘Top of the World’ werd er een strakke opening neergezet en deze lijn hield eigenlijk alleen maar aan. Alle dans en meezing hits als ‘Say Heaven Say Hell’ ‘Wish I Could’, ’I Am Hunter’ en ‘Ik Zoek Alleen Mezelf’ kwamen voorbij. Ook ‘Hoe’ een duet dat ze officieel zingt met zanger Nielson, maar ‘fuck Nielson’ zoals ze het zelf zei. ‘Ik heb vandaag iemand anders voor jullie. Hij is lang, heeft blond haar met krullen en is heel knap. Dames en heren, mag ik een groot applaus voor Kobus!’ vervolgde ze. De bassist van de band deed weer een stapje richting zijn microfoon om de partijen van Nielson te vertolken.
Er werd ook een rust moment in de set gestopt dat uitliep in een prachtig magisch moment. Het nummer ‘Alles Hier Is Ook Van Jou’, dat ze speciaal schreef voor haar theater tour, was een ode aan het publiek. Toen het halverwege het nummer plots begon te regenen, voelde je de euforie op het veld groeien. Alsof het gewoon voorgeprogrammeerd was, maar het was ditmaal moeder natuur die hierdoor een klein beetje magie het publiek in strooide. Door de regen op de Zwarte Cross kwam de boodschap achter het nummer namelijk nog wat meer naar voren en gaf het extra kracht.
De meeste artiesten krijgen het niet voor elkaar om vaker dan 3 a 4 keer een heel veld te laten meeklappen of mee zingen. Behalve Miss Montreal, want ook bij de afsluiter ‘Just A Flirt’ werd er weer onmeunig meegedaan. Hoe ze het eigenlijk doet is voor velen nog een raadsel, maar wat het ook is: het werkt, ook op de Zwarte Cross.
Er was van het begin tot het eind een vredige sfeer. Onze Nederlandse power vrouw pakte samen met haar band al vanaf het eerste moment het podium volledig in. Niet alleen met de muziek, maar ook met haar interactie en karakter. Veel bier drinken, lekker gek doen, jezelf zijn en knal hard spelen is een beetje het motto van iedere Miss Montreal show. Niet alleen de match met Zwarte Cross zal blijven bestaan, ook die met het publiek. Met deze show liet ze weer zien dat ze op het podium thuis hoort.
Het is power vrouwen vrijdag op de Zwarte Cross, want waar twee acts eerder het podium werd ingepakt door onze eerste diva Miss Montreal, was de slot act gereserveerd voor rock diva nummer twee: Anouk. Met haar nieuwe album ‘Paradise And Back Again’ die eind vorig jaar uit kwam is ze met haar band weer op pad richting verschillende festivals.
Anouk is nog steeds de power diva van Nederland
Anouk heeft intussen een breed repertoire, maar toch werd er niet veel van het laatste album gespeeld. Het waren vooral de wel bekende hits zoals: ‘Michel’, ‘Three Days in a Row’, ‘R U Kiddin Me’, ‘Lost’, ‘Nobody’s Wife’ en ‘Girl’ die de setlist deden vullen. De openingstrack ‘Wigger’, afkomstig van het laatste album, begon aan de matig kant. Het geluid was te zag, gitaar spel liep stroef en ze was nauwelijks verstaanbaar. Door deze kleine foutjes (die wel redelijk snel waren opgelost) bleef niet het gehele Zwarte Cross publiek geboeid tijdens het eerste nummer. Anouk is door de jaren heen redelijk wat veranderd. De rock chick zoals we haar vroeger kende is nu wat veranderd in een wat strakker persoon. Toch, rocken kon ze nog steeds. Vooral in haar stem is het gruizige rock randje nog steeds te horen en het headbangen met haar wilde haren is ze zeker ook nog niet verleerd.
Er werd langzaam een solo ingestort door bassist Glenn Gaddum, waardoor het publiek afwachtend toe keek. Langzaam liep het over in het nummer ‘Jerusalem’, een nummer oud nummer van haar album ‘Hotel New York’. Dit was het nummer wat het best tot zijn recht kwam. Er werd fel gespeeld en vocaal en instrumentaal was er een strakke klik ontstaan.
Het was niet verrassend dat de set werd afgesloten met de nummers ‘Nobody’s Wife’ en ‘Girl’, de twee bekendste nummers. Vuisten gingen in de lucht en de stembanden kregen bij velen flink wat te verduren. Het publiek was laaiend enthousiast. En terecht, want na al die jaren staat ze er nog steeds; Onze power diva van Nederland, gewoon op de Zwarte Cross.
