In een vol theater gevuld met alle leeftijden van jong tot oud werd een gemêleerd publiek op deze lekkere zomeravond verwend met heerlijke muziek. Opwarmer van deze avond in het Heeschwijkse bostheater was PollyAnna. De Haagse zangers heeft een druk en goed jaar achter de rug waarin ze veel door het land heeft opgetreden. Nu was het publiek in Kersouwe de graadmeter van haar kwaliteiten.
PollyAnna begon misschien een beetje onverwacht met het aparte ‘When I leave you’, maar vervolgde snel met ‘I’ll be fine’, dat lekkere catchy klanken had. De Haagse kreeg er meteen goede zin van, en met de band was het méér dan een singer-songwriter optreden. Eén met lekkere gitaarrifjes en synthesizers die haar lieflijke stem niet wegdrukten. De muziek van PollyAnna was in goede balans. In ‘Far Away’, een klein liedje dat ze in Australië gemaakt heeft, kwam haar heldere stem goed naar voren tussen het gefluit van de vogeltjes door. Tegen het eind van het nummer viel de band in en leek de muziek veel op die van Heather Nova.
Met haar huidige single ‘Indigo’, een nummer over creëren in plaats van consumeren, laat PollyAnna horen ook diepgang in haar nummers te hebben. Na 45 minuten was de afsluiter van haar set ‘My wires’ en had het publiek genoten van de kennismaking met PollyAnna.
De 23-jarige Maaike Ouboter wordt vaak in één adem genoemd met haar doorbraak ‘Dat ik je mis’. De single gaat over het gemis van haar overleden ouders en met net een nieuw album uit, ‘En hoe het dan ook weer dag wordt’, was dit de perfecte gelegenheid om te horen wat ze nog meer in haar mars had.
Opener ‘Nieuwe dag’ was een typisch Maaike nummer: Rustig, warm, helder. Mooie Tekst: Langzaam stap voor stap wat een mooie dag”. Maaike vond het te gek om hier buiten op het openluchtpodium te staan, een van de laatste bandshows van deze zomer, zoals ze aangaf, waarna ze later dit jaar het theater in gaat. Ook ‘Zandbak’ was een tekstueel pareltje, zoals de meeste van haar nummers.
“Kom je naar huis lieve jongen, dan kun je zelf je dromen bouwen en niemand die daarop gaat staan”.
Over het nummer ‘Stil’ vertelde Maaike dat ze zich vroeger verstopte onder de dekens bij haar ouders, die dan het spelletje “Waar is Maaike…” speelden. Ze wil wel weer terug naar die tijd: “Ik blijf stil, sluit mijn ogen, dus ik ben er niet, ik hoor het niet, dus is het niet”.
‘Dat ik je mis’ bracht Maaike natuurlijk klein en breekbaar, alleen met gitaar en oh zo prachtig. Het nummer waarmee ze menigeen tot tranen wist te beroeren tijdens de beste singer-songwriter van Nederland. Nu op Spotify al meer dan 3,6 miljoen keer beluisterd en in het echt nog mooier.
Prachtig en oprecht was ook het liefdesliedje ‘Lijmen’. Met de breekbare tekst: ‘Als ik op dreig te geven, ook al zie je het niet, blijf je dan hier als ik je zachtjes smeek, om me te lijmen als ik breek?”. ‘Smoor’ begon ook als liefdesliedje, maar werd later een complete track, mede door haar band. Maaike Ouboter had voor dit nummer haar gitaar ingeruild voor een mondharmonica en ook dat instrument beheerste ze.
Na een korte pauze nog stond nog een toegift van twee nummers op de setlist. Bij het begin van haar carrière speelde ze in het voorprogramma van Janne Schra. Ze hadden samen een liedje gemaakt, getiteld ‘En we dwarrelen’. Het slot volgens de setlist was ‘Dans je je dan rond’, een eigen vertaling van het nummer ‘Teach me How to dance with you’ van Causes.
Vanuit het publiek kwam nog een extra verzoek voor het nummer ‘Koning’, dat dan uiteindelijk echt de laatste klanken in het bos bracht; Het laatste nummer op de plaat en het laatste nummer van dit concert. Maaike Ouboter had een volwassen en compleet programma, met toch boven verwachting veel afwisseling laten horen. Na afloop was er nog een heuse afterparty met de drie-mans formatie The Campfire collaboration die swampy, bluesy en Ierse muziek speelde om de bezoekers die nog niet naar huis wilde nog even te vermaken.
