Zangeres Suus de Groot begon solo in 2010, maar is met Linda van Leeuwen (Bombay), Thijs van der Klugt (Baskerville), Matthijs Barnhoorn, Tobias Ponsioen (die een dag na dit interview zijn arm brak) en Nana Effah-Bekoe inmiddels een gevarieerde zeskoppige band geworden. Met het album ‘Mosaic’ en de singles ‘Top Of Mind’ en ‘The Whale’ werd Sue The Night succesvol op de kaart gezet. Deze zomer touren ze langs Nederlandse festivals waaronder Best Kept Secret, Zwarte Cross en Geinbeat in Nieuwegein. Na afloop van dat optreden sprak Maxazine met Suus en Linda. Waarin ze vertelden over het verschil tussen optredens op festivals en clubs, mogelijk ambities voor het buitenland, en ook over een mogelijk volgend album.
Het optreden van Sue the Night op Geinbeat begon vanavond met wat technische problemen. “Het begon moeizaam vanwege wat dingetjes met de techniek, maar ik heb uiteindelijk wel lekker gespeeld. En uiteindelijk was het een top show! En er stonden kinderen vooraan uit de klas van onze violist Matthijs die gestopt is met les geven. Matthijs Barnhoorn was tot voor kort leraar op basisschool ‘De Toonlader’ in Nieuwegein, maar is gestopt omdat hij inmiddels te druk is met Sue The Night. En die kwamen afscheid nemen. Ze mochten ook langer op blijven. Vandaar dat ik ook wat langer bij de merchandise was.”, waarmee ze zich tegelijk excuseert voor het feit dat het interview iets later kon plaats vinden.
Ondanks dat ze deze zomer veel festivals afgaan voelt volgens Suus geen één optreden op een festival hetzelfde. “Elk podium heeft weer ander geluid en een andere crew. Dus het is altijd spannend. Ik heb nooit het gevoel dat ik in herhaling treed.” Wel is ze voor het ene optreden meer gespannen dan het andere. “Voor Best Kept Secret was ik echt heel erg zenuwachtig. Ik had dat ook groot gemaakt in mijn hoofd, omdat het natuurlijk ook wel een groot ding is. Maar ik ben altijd wel een beetje nerveus. Maar voor Best Kept Secret was ik wel extra nerveus.” Tot aan september is de agenda gevuld met festivals voor Sue The Night, maar er blijven wensen voor andere festivals zoals Lowlands, Pinkpop, Rock Werchter. Suus noemt ook Glastonbury. “Je moet groot blijven dromen, toch? We willen het nu België proberen, en toch een beetje de buurlanden checken. Maar het buitenland is bijna niet te doen. We zijn met 6 man, en een crew erbij. En voordat je dat hebt overgescheept naar de UK duurt het wel even. Maar er is zeker een wens voor het buitenland. Ik heb ook wel het idee dat ‘Mosiac’ internationaal gevoel zou kunnen geven. Het is best wel grootse muziek die denk ik ook wel verder kan komen dan alleen Nederland. Maar je moet er wel een bak geld voor hebben, en de drive. En de drive is er”, om vervolgens lachend aan te vullen: “Alleen het geld is er nog niet.”
Verschil in optredens
De teksten op het album ‘Mosiac’ van Sue the Night zijn vrij grote thema’s die verpakt zijn in catchy klinkende liedjes. Toch heeft Suus tijdens optredens op festival niet het idee dat mensen zullen realiseren waar de nummers over gaan. “Ik heb eerst huiskamerconcerten gedaan waarbij ik de nummers alleen op gitaar speelde. En dan komen de teksten wel beter over bij mensen. Op festivals wordt dat toch opgeslokt in de rest van het geluid. Maar daarom is het ook juist leuk om akoestische optredens in kleine settings ernaast te blijven doen, omdat je dan wel de aandacht vestigt op de teksten en de puurheid van de songs. Maar op festivals komt het grootse gevoel bij mensen weer naar boven, en dat is ook tof.”
Vlak na het uitbrengen van ‘Mosiac’ heeeft Sue the Night een clubtour gedaan door het land. “Dat was heel gaaf. Dan kon je lekker lang soundchecken en deed je een show van een uur. En mensen komen dan speciaal voor ons. Dat is echt helemaal te gek. Dan kun je ook echt je verhaal vertellen. Mensen luisteren dan nog beter, want die zijn dan echt speciaal voor Sue The Night gekomen. En dan komt de tekst misschien wel weer over”, waarmee ze terug komt op een eerdere vraag. “Zowel clubshows als festivals zijn gaaf om te doen. Alleen is het op festivals altijd gehaast met soundchecken. Bij een clubtour voel je jezelf zelfverzekerder, omdat je dan alles van te voren goed kan checken. En het geluid dan ook maar naar je zin is.”
Na de tourdata is de band van plan om even een kleine pauze te nemen. Maar er zijn alweer plannen voor een mogelijk nieuw album. “Ik ben alweer bezig met schrijven, en we zijn van plan om dat dan met de band uit te gaan werken. En dan hopen we misschien aan het eind van het jaar met iets nieuws op de proppen te komen. Maar ik wil er ook geen deadline aan vast hangen. Maar we zijn dus wel weer bezig met de volgende stap. En daar hebben we allemaal zin in. Want voor ons voelt ‘Mosiac’ inmiddels best oud.”
Het album is inmiddels een half jaar uit. Maar Suus vertelt dat het album eigenlijk vorig jaar al klaar lag. “Voor ons voelt het alsof het album al langer uit is, omdat het eigenlijk vorige zomer al op de plank lag. We hadden er toen anderhalf jaar aan gewerkt.”
Sue the Night vs. Fleetwood Mac
In veel artikelen over de band duiken namen als Fleetwood Mac, Neil Young en Arcade Fire op als inspiratiebronnen. “Dat is te gek’, vindt Suus, “Ik heb dat zelf natuurlijk ook lopen verkondigen. Want daar luister ik heel graag naar. Fleetwood Mac is daarvan wel de meest lange liefde. Dus de vergelijking klopt wel. Ik had alleen nooit verwacht dat anderen die vergelijking ook zouden maken.” De invloed van Neil Young is muzikaal gezien niet direct in de muziek van Sue The Night te horen, maar daarvan zit de invloed meer in de teksten. “Wat ik van Neil Young heb is om niet te schromen om moeilijke thema’s aan te pakken en te verpakken in iets luchtigs. Zodat als je niet naar de tekst luistert dat het je dan ook niet zou opvallen.”
Toen de eerste single ‘Top Of Mind’ vorig jaar in september verscheen werd het veel vergeleken met ‘Big Love’ van Fleetwood Mac. Suus geeft toe dat het ook wel een grote inspiratie was voor het nummer. “Ik had dat tokkeltje bedacht, en Linda zei toen gelijk: ‘Oh, Big Love!’ Toen heeft zij eigenlijk gewoon die beat eronder gezet. En toen werd het een match made in heaven. Ik had het er eigenlijk zelf niet eens in gehoord, maar Fleetwood Mac zit nou eenmaal in mijn systeem.”
Over het feit dat Fleetwood Mac en Neil Young wel artiesten zijn van voor haar tijd zegt ze: “Ik houd gewoon erg van die muziek. Arcade Fire en Fleet Foxes zijn natuurlijk wel modernere bands, maar die hebben nog steeds die organische sound van het verleden. En ik kan gewoon echt niet tegen autotune en tegen alles wat te mechanisch klinkt.” Op de vraag of we dat dan nooit zullen horen bij Sue The Night zegt te stellig: “Nee, je zal op ons tweede album geen autotune of Daft Punk horen. Misschien een beetje in de drums.” Inmiddels is Linda erbij komen zitten en zij voegt eraan toe: “Ik denk dat ‘Fool’s Gold’ ons enige elektronische uitstapje was.”
Opnieuw komt het volgende nieuwe album ter sprake. Over het schrijven van nieuwe songs zegt Suus: “Ik schrijf de basis alleen, en daarna laat ik het als eerste aan Linda horen, want zij heeft er gewoon een hele goede kijk op. En ook een lekker ongezouten maar eerlijke mening. En het is de bedoeling dat we nu wat meer gaan werken met onze sound die we met elkaar hebben ontwikkeld. Dat was op het vorige album nog niet zo. Toen waren we nog erg op zoek naar wat onze sound is. Misschien wordt het daarom nu makkelijker, of juist spannender.” Linda ult direct aan, “We vinden allebei bijvoorbeeld Grizzly Bear ook te gek, maar op het vorige album konden we dat niet echt meenemen. Maar nu is dat misschien wel iets voor het volgende album.” Waarop Suus vertelt dat drummer Tobias erg veel houdt van Feist, en dat zij daardoor ook naar Feist is gaan luisteren. “Je krijgt eigenlijk door iedereen weer nieuwe inspiratie.”
“Het vorige album was natuurlijk een weerspiegeling van de liedjes die Suus in haar eentje heeft gemaakt in vier jaar tijd. En nu het is de bedoeling dat we er echt in één jaar met nieuwe mensen er omheen in een nieuw team eraan gaan werken. Het zal zeker wel weer anders gaan klinken.” Suus is het natuurlijk met haar eens, “Op het eerste album hoor je natuurlijk veel uiteenlopende songs, en dat kwam omdat die transformatie van de band toen gaande was. Maar nu schrijf ik al meer in de nieuwe richting. Maar je weet maar nooit hoe het zal lopen. Misschien ga ik wel helemaal back to my roots. Ik schrijf nu wel alleen thuis met mijn gitaar, maar wel met de gedachten dat we er straks met z’n zessen aan werken. Dat had ik op het eerste album natuurlijk helemaal niet. Ik wist toen niet eens wie de band zou gaan worden.”
Het album ‘Mosiac’ van Sue the Night werd uitgebracht is eigen beheer. De keuze hiervoor was volgens Suus bewust: “Ik dacht eerst dat het meer vrijheid betekende, maar ik begin ik ook wel te denken dat het een grote druk betekend. Want er zijn gewoon een aantal kanalen waar je heel erg je best voor moet doen, terwijl het vanzelf gaat als je een label hebt. Als je tenminste bij een goed label zit. Je moet er wel een beetje achteraan zitten dat ze wel doen wat jij wilt. En dat ze jou een beetje voorop stellen. Maar ik denk dat het zeker voor een debuutalbum goed is dat je het zelf doet. En dat je daarna wat meer grond hebt om op te staan voor een eventuele labeldeal. Maar de labels die er zijn voor beginnende artiesten zijn te veel compromis maken. Dus daarom hebben er heel bewust voor gekozen om het eerste album is eigen beheer uit te brengen. Maar we houden de opties voor een label open.”
Op de vraag of Suus altijd inspiratie genoeg heeft voor nieuwe songs voor Sue the Night zegt ze doodleuk: “Ik heb gewoon heel veel te zeiken.” Linda vraagt of dat de titel kan worden voor dit interview. Lachend verbetert Suus zichzelf: “Dat was een sarcastische grap, maar doe maar.” Gezien wij niet de moeilijkste zijn: Bij deze Suus!
Foto’s (c) Norman van den Wildenberg, Maxazine.nl