Wie jarig is, trakteert. Dat was dan ook zeker het geval bij de 75e verjaardag van saxofoongigant Hans Dulfer. 28 Mei, precies op de dag dat Dulfer zijn verjaardag vierde, deed hij dat met vele honderden genodigden en geïnteresseerden in de Amsterdamse Melkweg. 75 jaar… en een feest dat die 75 jaar dubbel en dwars waard was, zeker omdat de saxofonist dit jaar ook precies 60 jaar op het podium staat. Een dubbel feestje.
De jubilaris werd tegen gespeelde wil en dank in (“Dat zouden we niet doen. We zouden het gezellig houden!”) natuurlijk even toegezongen, ontving een tweetal taarten, van de Gemeente Amsterdam de prestigieuze Andreaspenning en, en dat was voor de rasmuzikant in Dulfer waarschijnlijk toch het mooiste, een enorm jazzfestival aan muzikale ode aan de 75-jarige. Route 75 was wellicht het best te beschrijven als het North Sea Jazz Festival in het klein. Noem het wellicht het Hans Dulfer Jazz Festival.
Het festival trapte af met Feiertag (voorheen Hamertje Tik), het soloproject van huidig Kraak & Smaak-drummer Joris Feiertag, die toch al vaker ten tonele verscheen als opwarmer/aftershow van Dulfer. Zijn mix van dance vanaf de laptop en live-drumwerk viel in het niet bij de rest wat er op de avond te beluisteren was, maar ondanks dat liep het aanwezige publiek toch warm voor de drummer.
Het grote applaus kwam toch echter toen Dulfer zelf het podium besteeg, met Jerome Hol, Cyril Directie en Eric Barkman en geleidelijk aan ook aangevuld met Benjamin Herman, Saskia Laroo en Rob van de Wouw. De sessie die de giganten van de hedendaagse Nederlandse jazz ten tonele brachten was een show die in Nederland zelden is vertoond. De power uit het gezamenlijke koper vulde de zaal, voor zover nog niet gevuld, met geuren en kleuren en liet onbetwist dat Dulfer nog steeds de koning van de vaderlandse saxofoon is.
In de Theaterzaal was het gedurende de avond ‘The Eternal Tenor Battle’, onder leiding van Wouter Kiers en Ruud de Vries, die gedurende de avond de hulp kregen van onder meer Joost Kroon, Nick Vos, Robin Koerts, Nippy Noya en Susanne Alt. De sfeer was gedurende de gehele avond meer ontspannen dan in The Max, waar de nadruk toch meer lag op power.
Ook ten tonele verschenen De Deeldeliers (Jules Deelder, Bas van Lier, Boris van der Lek en Eric Kooger). Het kwartet is zoals vanouds absurd, grof, ruig, hilarisch muzikaal rondom de poëtische uitspattingen van Deelder. Zoals we van Deelder kennen komt de nachtburgemeester hier en daar gevraagd, maar vooral ongevraagd met een gedicht, kort, maar doorgaans krachtig. “Fuck Sex” is wellicht het gedicht dat de performance het beste kan beschrijven. Een performance die werd afgesloten met maestro Hans Dulfer als gastmuzikant, want zo hoort het.
Hoe krachtig de optredens tot nu toe ook waren, Hans’ dochter Candy laat de zaal echter zinderen van spektakel, maar haar Funky Stuff, voor deze keer aangevuld met de in Nederland wonende huisvriend van de Dulfers, Joseph Bowie. De frontman van Defunkt laat zijn avant-gardistische stijl ditmaal ietwat varen en zet als spetterend onderdeel van Candy Dulfer’s Funky Stuff een van de beste concerten neer die er de laatste jaren in de Amsterdamse Melkweg hebben plaats gevonden. In de drie kwartieren die de funkband (Die inmiddels ook een 30-jarig jubileum mag vieren!) op de avond op het podium staat, brengt ze een power die zijn weerga niet kent en niet gemakkelijk zal worden overtroffen. Een optreden waarin het opvallend genoeg slechts één ‘hit’ bracht, haar door Hans zelf minder gewaardeerde cover van The Average White Band, ‘Pick up the pieces’. Pas bij het horen van de uit 1993 komende singel, viel het op dat er over de gehele avond een geweldige jazzfunk groove hing, waarin hit niet eens nodig bleken.
Het zou een perfecte afsluiting van de avond zijn geweest als dochterlief haar vader nog voor een nummer op het podium zou hebben gehaald maar het is de meester zelf die na middernacht de afsluitende act is. Zijn nieuwe Dulfer New Band’ De band kreeg vandaag versterking van break-dancer Crimson Flo Do, maar voor velen was het nachtoptreden van de inmiddels ex-jarige aan de late kant, en ondanks de sfeer die nog tot laat zou blijven, druppelden de aanwezigen weer huiswaarts. Het optreden was er echter niet minder om.
Foto’s (c) Tom Moerenhout
