De 23-jarige Laurence Jones werd vorig jaar uitgeroepen tot Young Artist of the year 2014 door de British Blues Awards. Een jaar eerder kwam er ook al iets bijzonders op zijn pad: Laurence werd door Walter Trout uitgenodigd om met hem te toeren als support act. Als je het cd doosje opent zie je de opdruk van de cd die precies op een LP lijkt. Zelfs de groeven zijn in reliëf. Is dit een voorbode van zijn muziek of heeft Laurence ‘vinyl-plannen’?
‘What’s it gonna be’ start heerlijk up tempo met de titel song. De hihats gaan mee in dit tempo. Vergeleken met zijn cd ‘Thunder In The Sky’ uit 2012 merk je dat Laurence gegroeid is in zijn stem . Zijn stem had ook toen al een licht ruw randje. Maar zijn jonge stem was soms wat dun. Nu heeft zijn stem een warme kleur, maar gelukkig is het lichte ruwe randje gebleven! Mooi om deze ontwikkeling te horen.
‘Don’t need no reason’ heeft een heerlijke bas-lijn, en er wordt gezongen over dat je het niet iedereen naar de zin kunt maken. Dat je niet perse een reden nodig hebt om iets te doen. Als het volume in de muziek heel zacht is, komt de stem van Laurence mooi uit. Helaas zijn de keyboards te veel op de achtergrond en vallen soms bijna weg.
‘Don’t look back’ is een duet met Sandi Thom, en met een mooie tekst, die gaat over dat je je toekomst niet moet laten bepalen door je verleden. Ook nu valt het mooie gitaarspel op en in de achtergrond horen we nog een stem die knap als instrument wordt gebruikt. In ‘All I need’ zijn de keyboards gelukkig meer op de voorgrond; De muziek is hier wat meer in balans. Met live optredens kan dit zomaar een publiekslieveling worden.
‘Good morning blues’ is een cover, die is geschreven door Lead Belly. Belly leefde van 1885 tot 1949 en heeft veel blues-idolen van Laurence geïnspireerd. De track start met de half pratende zang en de knauwende uitspraak van Lead Belly. Je hoort de oude, mottige klank in de muziek van toen. Een verwijzing naar de LP-print op cd wellicht. Nog een klein stukje is te horen van Lead Belly, om vervolgens in no time over te schakelen op Laurence stijl. Hiermee zet hij een pakkende versie van ‘Good morning blues’ neer.
Iedereen was reuze nieuwsgierig naar ‘Can’t get enough’, het duet met Dana Fuchs. Het ritme en melodielijn zijn meeslepend en Laurence zingt gelijkwaardig aan Dana. Dat zegt wat over de zang van Laurence! De stemmen kleuren bovendien mooi blij elkaar. Het refrein zingt al snel een heel eind mee. De afsluiter van deze cd is een up tempo blues nummer. Het nummer vertelt het verhaal van een man die te veel gedronken heeft en huiswaarts keert. Maar in plaats van dichter bij huis te komen, lijkt het voor de dronkaard dat zijn huis steeds verder weg gaat. Daarom zegt hij tegen zijn vrouw : “Stop moving the house”. Je ziet de man bijna over straat zwalken. Jammer dat het einde een beetje snel wordt weg gedraaid. Zonde van dit vrolijke nummer.
Er zijn veel mooie instrumentale stukken in deze elf nummers voorbij gekomen. Natuurlijk met veel goed gitaarwerk. Goede teksten waar over na is gedacht en hoewel er op deze cd niet echt één nummer is dat er bovenuit springt, blijven diverse nummers wel lekker in je hoofd hangen. (7,5/10) (Ruf Records)