Saul Blease begon op zijn 6e met keyboard spelen en even later ook op gitaar. Vanaf zijn 15e schrijft hij zijn eigen muziek en teksten en neemt hij bovendien alles zelf op én brengt dit zelf uit. Saul is 19 jaar en nu al een multi-instrumentalist. Alles wat op deze cd te horen is, is gezongen en gespeeld door Saul. 10 nummers, 100% Saul.
Emotie
De cd heeft een mysterieuze start: ‘Everything is about to change’ klinkt zelfs een beetje vreemd, toch ben ik meteen geboeid.
Zonder pauze volgt ‘Bleeding Soul’. De ietwat poppy sound in de muziek wordt verweven met prog.rock elementen. De stem van Saul heeft af en toe een licht rauw randje. De lage tonen zijn heerlijk om naar te luisteren zowel met koptelefoon op als lekker luid door de speakers.
Een mooi minimalistisch stuk op het einde…en ja de muziek heeft me helemaal te pakken. Ook omdat de emotie op de stem van Saul goed te horen is.
Als ik de titel ‘Blue Monday’ zie moet ik aan de hit van New Order(1983) denken. Het is direct duidelijk dat dit geen cover is. Tijdens het intro wordt de piano bespeeld met zware aanslagen op de toetsen, vermengd met lichtere aanslagen. De lichtere piano aanslagen zijn even op de voorgrond te horen.. de zware aanslagen worden weer toegevoegd. Gevolgd door alleen de zware aanslagen.. langzaam… heel langzaam… aanslag voor aanslag… Als dit even later weer wordt vermengd met de lichte aanslagen merk ik dat ik helemaal in de muziek zit. Diverse wendingen volgen. Ruim 6,40 minuten puur genieten!
Wanhoop
‘Where were you?’ begint met orgel en al snel wordt instrument na instrument toegevoegd. Zodat ik veel heb om naar te luisteren. Een overgang naar minimalistisch. Dan een wending naar zware klanken, lage tonen. De wanhoop in de zang en muziek is goed te horen. De gave bas solo benadrukt deze wanhoop. En nodigt uit om de volume knop verder open te draaien. Ineens hoor ik geruis.. heel even kijk ik vreemd op, maar besef al snel dat dit in de muziek hoort. Er is heel veel door elkaar te horen. Ondanks deze hoeveelheid is het niet over de top. De bas groove blijft te horen. De lage tonen zitten perfect op de grens van wat aangenaam is. Hoewel ik het volume niet heel hard heb staan voel ik de trillingen van de lage tonen. Mooie tegenstelling met de hoge tonen die even later zijn te horen. De wanhoop in de zang komt regelmatig terug.
De mooie tekst van ‘The other me’ gaat over de man die hij ziet als hij in de spiegel kijkt. De muziek is zo gemaakt dat de impact van de tekst wordt versterkt.
De cd eindigt met het nummer ‘Goodbye’. Een mooie afsluiter.
Nasmaak
Een Engels woord voor mooie muziek is ‘ear-candy’. Deze cd is als een grote snoepzak gevuld met heel veel lekkers. Diverse soorten snoep in allerlei kleuren, vormen en smaken. Dat heb ik in muziek ook voorbij horen komen: Veel instrumenten op verschillende manieren bespeeld: minimalistisch, bombastisch en alles wat er tussen zit. En van alles lekker veel.
Soms kan snoep een lekkere nasmaak geven. Zo bleef bijvoorbeeld ‘Where is my mind’ door het pakkende ritme en mooie melodielijn aangenaam in mijn hoofd kleven. Van dit debuutalbum kan ik maar geen genoeg krijgen.
https://soundcloud.com/saul-blease/sets/daybreak
(9/ 10) (Eigen beheer)