Het gaat goed met Beth Hart. De 43 jarige zangeres die jaren heeft gestreden tegen haar bipolaire stoornis en haar verslavingen voelt zich beter dan ooit. Haar nieuwste album dat donderdag 9 april in Nederland verscheen heeft dan ook een positievere toon. Speelde ze tijdens haar vorige tour nog in clubs als Paradiso en 013, nu staat ze in een uitverkochte Heineken Music Hall. Zou al deze positieve energie niet ten koste gaan van de kunst? We gaan het zien.
Sven Hammond
Sven Hammond heeft met de komst van zanger en frontman Ivan Peroti een nieuwe impuls gekregen. Met ‘IV’ heeft de band een moddervet rockend album uitgebracht. Sven Hammond is bezig met een gestage verovering van de Nederlandse muziekliefhebber. De band stond eerder al op de Phoenix Stage op Paaspop en de clubtour is in volle gang. Ivan heeft een geweldige soulstrot maar is ook een geweldige aanjager van het publiek. En nu staat Sven Hammond in het voorprogramma van Beth Hart voor een volle HMH.
Met stevige bluesrock en vette, rauwe soul pakt Sven Hammond het nietsvermoedende publiek compleet in. De drums van Joost donderen, de bas van Glenn ronkt, de gitaar van Tim giert en Ivan’s stem galmt. En dan is er altijd ook nog die machtige Hammond van Sven, die diep brommend en luid gillend de toon aangeeft. Alle elementen komen perfect samen in de prachtige afsluiter ‘After Smoke’. Soulvol, rauw en o zo lekker, met een moddervette gitaarsolo van Tim.
Af te lezen aan het enthousiasme waarmee het publiek “We want the funk!” meezingt heeft Sven Hammond vanavond veel nieuwe fans gemaakt.
Beth Hart
Beth Hart heeft wereldwijd een enorme fanbase zonder uitgesproken hits. Met name muzikanten erkennen haar enorme vocale talent. Ze werkte onder andere samen met grote gitaristen als Jeff Beck, Slash, Buddy Guy en natuurlijk Joe Bonamassa. Met Joe Bonamassa nam Beth Hart 2 albums op waarop ze grootheden uit de Amerikaanse muziek eren. Beth Hart is vooral beroemd om haar geweldige live performance, rauw, intens en met een geweldige stem.
Het nieuwe album van Beth Hart ‘Better than Home’ kent een wat meer ingetogen toon, maar het is, zeker door de onderwerpen die Beth bezingt zeker niet minder intens. Ze legt op een liefdevolle, maar pijnlijke toon onder andere haar relatie met haar ouders onder de loep.
Het podium van de Heineken Music Hall is fraai aangekleed met kaarsjes op de piano en de gitaarversterkers. Samen met een drietal simpele maar smaakvol uitgelichte doeken achter de band heeft men zo een intieme sfeer gecreëerd. De muzikanten zijn strak in het pak. Beth Hart ziet er fantastisch uit in een sexy jurkje, armen vol tattoos en een paar zware motorlaarzen.
Beth opent de show met een furieus ‘Nutbush City Limits’, een cover van Ike & Tina Turner. Dan neemt ze plaats achter de piano en speelt ze ‘I’ll Take Care Of You’, een nummer dat ze ook samen met Joe Bonamassa opnam. ‘Skin’, een prachtig intiem nummer opgedragen aan haar zus, wordt gevolgd door het rauwe ‘Get Your Shit Together’. Een nummer, zo vertelt Beth, dat aan een ex-vriendin van haar broer is opgedragen. Ironische wijs betaalde juist die vriendin vlak daarna Beth’s borgtocht om haar uit de politiecel te halen.
Als ze ‘LA Song’ alleen op de piano speelt ontploft de Heineken Music Hall bijna, maar tijdens de stille stukken kun je bijna een speld horen vallen. Beth is dan ook ontroerd en bijna verlegen. Ze vertelt dat ze bang was dat de zaal veel te groot zou zijn en nooit vol zou raken, en nu dus dolblij is dat het stijf uitverkocht is.
Het mooie van de show is dat je niet meer in de gaten hebt dat je in de gigantische Heineken Music Hall staat, maar Beth Hart geeft je het gevoel van een intieme clubshow. Om dat te onderstrepen nemen Beth en John Nichols plaats op de pier voor het podium om alleen met akoestische gitaar een aantal nummers te spelen.
Het publiek ligt dubbel als Beth schaamteloos door de microfoon haar man en roadmanager roept: “Scotty, please bring me a towel to cover my crutch while I sit with my guitar”. Wat volgt zijn een drietal intense nummers. ‘The Ugliest House on the Block’ waarin John en Beth samen zingen komt het hardst binnen.
Pas daarna wordt pas het eerste nummer van haar nieuwe album gespeeld, het positieve ‘Might As Well Smile’. Het laatste nummer van de reguliere set is het prachtige ‘Caught Out In The Rain’, heel duister gespeeld, met Beth’s soulvolle, ietsjes hese stem en een prachtige solo door gitarist P.J. Barth. Het nummer ontploft bij de enorme uithaal van Beth op het einde.
De toegift begint emotioneel. Beth Hart neemt alleen plaats achter de piano en legt uit dat ‘My California’ voor haar man Scott geschreven is. Zo kaal en intiem gespeeld en gezongen komt het nummer extra binnen. Als na afloop van het nummer Scott het podium op loopt om Beth met een knuffel te bedanken heeft de hele HMH collectief kippenvel.
Met het afsluitende ‘Tell Her You Belong To Me’, opgedragen aan haar vader, komt er een einde aan een prachtige muziekavond met één van de allermooiste stemmen uit de hedendaagse muziek.
De angst dat de positieve energie rond Beth Hart ten koste zou gaan van de intensiteit van haar show is gelogenstraft. Ook als Beth Hart goed in haar vel zit is de passie nog steeds daar, al zingt ze nu meer over liefde dan over pijn, het komt evengoed keihard binnen.
