Ed Struijlaart stond zaterdagavond in Utrecht als afsluiting van zijn clubtour. Voor de laatste show van Ed Struijlaart’s clubtour was Aafke Romeijn meegekomen om het voorprogramma te verzorgen. Langzaam aan stroomde De Helling vol terwijl Aafke bezig was achter de toetsen. Een jonge blonde singer-songwriter, en als voormalig Nederlands docent is het niet zo heel raar dat ze dan ook in het Nederlands zingt.
Het leukste van singer-songwriters is dat ze van alles verwerken in nummers zijn zoals ‘Kalasjnikov’ wat voor een niet al te aardige collega ging of juist ‘Karakter’ wat voor haar vader is geschreven. De nummers zijn prachtig om naar te luisteren maar verwacht niet te gaan swingen.
Ed Struijlaart knalt er met ‘Revelation Radio’ gelijk lekker in. Het licht rauwe randje aan zijn stem past precies bij zijn stoere uiterlijk. Het publiek herkent ‘Hotel Bar’ gelijk en is er zeer blij mee. Hierna is het tijd om weg te drijven op de mooie klanken van ‘Home’, ogen dicht en zoals Ed zingt “take me back in time”. Ed vind het tof wat er zo veel in De Helling zijn “terwijl er ook gewoon voetbal op de tv is”.
Het volgende nummer is voor alle verliefde mensen in de zaal, ‘Deeper In Love’ is een lekker rock nummer met een vleugje skain het tussenstuk. Wat het natuurlijk zeer dankbaar maakt. ‘Never’ zou nooit hebben bestaan als degene met wie hij het schreef geen lekke band kreeg. Het is mooi te zien dat hij contact zoekt met zijn band en dat ze met plezier op het podium staan. Nu volgt een nummer van The StudMuffins het vorige bandje van Ed. Voor velen in de zaal is het toch een eerste kennismaking. ‘Tricks up my Sleeve’ benodigd een gitaar wissel en Ed laat horen ook geweldig te kunnen spelen op elektrische gitaar waar hij lekkere rifjes uit tovert.
Dat Ed liefhebber is van blues kunnen we goed horen in ‘Crossroads’. Een nummer wat vraagt om uit te sloven, wat een catchy basslijntje heeft. Het samenspel met gitarist Michel is leuk gedaan en de soepele overgang naar het einde laat weer horen hoe goed de band op elkaar is ingespeeld.
Voor het huiskamer effect speelde hij ‘The Way It Is’ akoestisch zonder band. In complete stilte was iedereen ademloos aan het luisteren. Een nummer die er in hakt als je iemand verloren bent, muziek roept emoties op en ik stond dan ook bijna te janken bij dit prachtige nummer.
Voor ‘So Not You, So Not Me’ komt de band terug en nu wordt het echt gezellig. Ze komen van het podium af om samen met het publiek te gaan zingen, nog steeds akoestisch. Met ‘Heart of Stone’ doet het publiek ook goed mee. Aan het einde van het nummer klimmen ze weet het podium op en gaan ze verder op hun eigen instrumenten.
Met het allereerste singletje zou je denken dat het in de vingers zit. Maar al snel legt Ed het stil om opnieuw ‘Face Down’ in te starten.
Het is super grappig als ‘Sexy And I Know It’ vsn LMFAO wordt ingestart. Totaal anders dan het origineel maar nog steeds lachwekkend met de “wiggle”. Het laatste nummer voor de encore is natuurlijk zijn hit ‘House On Fire’ voor deze avond een redelijk rustig nummer. Ze komen vrij snel terug op het podium, met bier in de hand. Met ‘Viva La Vida’ van Coldplay krijgt hij zelfs de mensen aan het springen. Het allerlaatste nummer ‘(Woman) Stuck In The Middle’ is een goede afsluiter van een heerlijke avond.
Foto’s (c) Sander Rijken
