In 1993 overleed misschien een van de meest geniale muzikanten van de laatste eeuw, Frank Zappa. Zappa stond er om bekend artiesten aan te nemen, er briljante composities mee op te nemen, ze netjes te betalen en ze weer net zo snel te ontslaan als ze waren aangenomen. Eén van de grondleggers van het hedendaags projectdenken zullen we maar zeggen. Eén muzikant hield het langer vol dan wie dan ook; maar liefst 18 jaar speelde Ike Willis gitaar bij Zappa en samen met saxofonist Jeff Hollie is de belangrijkste rechterhand van Zappa ooit, nu in Europa, voor een tournee met ZAPPATiKA.
Vlak nadat Willis en Hollie in Amsterdam zijn geland spraken we met de twee rasmuzikanten en wat direct opvalt is de hartelijkheid en openheid. “We zijn beiden een open boek, dus je mag vragen wat je wil”, vangt Willis aan en onderling maken de twee oude kameraden een inside joke over ene Bill Zaphod.
Ike Willis en Jeff Hollie kennen elkaar inmiddels al zo’n 40 jaar, leerden elkaar kennen op de universiteit in St. Louis, waar Ike politiek en recht studeerde en Jeff zijn dagen sleet tijdens een studie Engelse literatuur. En waar Jeff een groot fan was van Frank Zappa, was het Ike die als eerste van de twee werd toegelaten tot de band rond de bekende muzikant. Willis werd een uitzondering in de groep muzikanten rond Zappa. “Frank nam muzikanten aan, goede muzikanten, stuk voor stuk. Maar als de plaat af was, ontsloeg hij ze weer, ondanks dat ze stuk voor stuk goed met Frank konden opschieten. Het was gewoon zakelijk: Frank had iets in zijn hoofd zitten en zocht daar de muzikanten bij die daar bij hoorden. Niets persoonlijk”, vertelt Willis. Jeff bevestigt, “Ja, zo bestond de band de ene keer uit vijf, en de andere keer uit 12 man. Drie gitaristen tegelijk als Frank dat nodig vond, terwijl hij zich voor een volgende plaat richtte op wat minder gitaar, en dus twee van die gitaristen bedankte.”
De teksten van Zappa waren vaak politiek gericht en niet op zijn minst om de fans toch na te doen denken. Willis, die politiek en recht studeerde, was het vaak met Zappa eens. “Als we gingen repeteren, kwam Frank altijd met de krant de ruimte binnen en gooide die op tafel. We bespraken de beslommeringen van de dag, en lieten ons licht schijnen op de politieke artikelen die er in stonden. Dat was eigenlijk altijd in het begin van een repetitie. We speelden wat en Frank nam dan altijd wat over van de kranten in zijn nieuwe teksten. Maar dan wel duidelijk met zijn eigen visie daar overheen gegoten.” Het album Frank Zappa Meets The Mothers Of Prevention’ is daar wellicht het meest duidelijke voorbeeld van.
Na het overlijden van Zappa trokken de Zappa-alumni stuk voor stuk de wereld over om de muziek van Zappa te eren. “Het is Frank’s nalatenschap die wij laten horen”, zegt Willis, “Frank heeft het duidelijk gezegd voor hij overleed dat hij hoopte dat we zijn wens in vervulling lieten gaan.” En zo speelt Willis over de hele wereld met zijn eerbetoon aan Zappa. “Ik heb 12 bands in de wereld waar ik speel, waaronder Bogum Pomp, Issi Duri, Ugly Radio Rebellion, The Muffin Men, The Central Scrutinizer Band en de Nederlandse ZAPPATiKA. Ik speel niet samen met ze, ik speel in die bands. Ik beschouw het ook als mijn bands. Het is familie voor me. Als ik in Nederland ben, dan slaap ik bij ze, kijk ik tv met ze, drinken we samen koffie, praten we wat en gaan we wat drinken. Precies zoals iedereen met zijn familie doet. Ik kan niet zonder ze, ik hou van ze!”
Het was Willis die in 1994 de groep uit 1988 weer samen bracht voor een korte reünie. “Elf of twaalf man samen brengen was enorm leuk! Het was enkele maanden na het overlijden van Frank, en het voelde goed. We speelden wat en besloten veel op pad te gaan om Zappa’s nalatenschap uit te dragen.” En dat is wat ze deden, met Willis voorop.
Willis nam ditmaal ook Zappa-saxofonist Jeff Hollie meer naar Nederland, iets dat van Hollie wel vaker mag. “Oh yeah, i love touring with Zappa’s music!” Samen treden ze de komende dagen op in Zoetermeer, Parijs, Corby en Liverpool met de Nederlandse familie van Willis, ZAPPATiKA. “We hebben er zin in. Naast dat het erg aardige jongens zijn, treed ik nu al jaren met ze op; Het zijn erg goede muzikanten, en spelen de muziek van Zappa zoals het moet. Ze dragen echt de nalatenschap van Frank uit!”