Janne Schra, die behalve als zichzelf ook met Room Eleven en Schradinova vele eerlijke pop- en luisterliedjes heeft gemaakt, deed zaterdagavond Nijmegen aan. In de kleine zaal van Doornroosje hadden zo’n 400 muziekliefhebbers zich verzameld voor een muzikaal avondje. De nieuwbouw heeft een mooie zaal, goed geluid en heel bijzonder tegenwoordig ook supergoed licht opgeleverd; echt Doornroosje 2.0.
Janne verscheen een apart gewaad op het podium, met eens soort vleugels. Niet geheel ongewoon, want aparte outfits zijn we wel van haar gewend. Schra begon het optreden met enkele woorden dat ze uit Amsterdam kwam, dat het wonen in Nijmegen toch een aantal voordelen had (het ligt boven N.A.P. en Nijmegen heeft bergen), en dat komt voort uit het feit dat ze al weer een aantal jaar in Nijmegen woont. Een thuisconcert dus. Janne opende daarna met ‘City’, van haar nieuwe album Ponzo. Een ode aan Nijmegen, zo lijkt.
Janne Schra heeft een goede set qua opbouw; Afwisseling in snelheid, ritme en een mix van oude en nieuwe nummers houden het aangenaam. Ze heeft leuk contact met het publiek, dat soms spontaan invalt bij de muziek, zoals bij het wellicht wat makkelijk mee te zingen ‘Lala’.
Tijdens ‘Speak up’ komt de warme en charmante blik en lieve stem van de zangeres goed tot zijn recht. “Nog nooit”, gaat Janne verder tijdens een van haar praatjes, “heb ik gecrowdsurft, ik hou niet eens van zwemmen, weet ook niet of het vandaag gaat gebeuren.” Ze brengt nummers als ‘Good now’, “Why am I looking for more when everything is so good now?”
Schra vertelt over een relatie die ze had met een piloot, en het gebruik van pilotentaal die ze van hem leerde. ‘India Lima Oscar Victor Eco you’ is een nummer waarbij ze die hulp goed heeft kunnen gebruiken. Janne Schra is een beetje lacherig, en het gaat dan ook een paar keer mis. Door wat grapjes, ook van andere bandleden, en soms niet de juiste tooninzet, maar ach, dat was niet erg: Door haar charmante uitstraling kan ze veel maken bij het publiek.
Janne Schra heeft mooie teksten en bovendien een lekkere groove. Je kunt er dan ook bijna niet op stil blijven staan. Janne improviseerde zo nu en dan met het publiek, dat gewillig meedeed.Natuurlijk kwam er dan ook een toegift, ‘The show’, voor alle dieren en mensen die nooit dood mogen gaan, en dat klonk natuurlijk erg gevoelig, melancholisch en fragiel.
Laatste nummer van de toegift, ‘Carry on’, dat ze samen met Torre Florim (vriend van Janne en frontman van De Staat) en Tim van Delft (drummer van De Staat) opvoert levert dan toch een einde aandeze prachtige avond, waarbij aanhet eind toch nog gecrowdsurfd werd. Al met al een fascinerende ontdekkingstocht door een vrolijk muzikaal landschap met Janne Schra als gids.
