Het 40+ publiek dat de Grote Zaal van het Utrechtse Tivoli Vredenburg donderdagavond bezette was de eerste give-away: Gare du Nord is niet van gisteren en heeft in hun 14-jarige bestaan een grote schare trouwe fans om zich heen verzameld.
De band, die zichzelf naar eigen zeggen in 2014 “voor de derde keer uitvond”, speelde donderdagavond naast de kernleden Dorona Alberti (zang) en Aron Raams (gitaar en zang) met een nieuwe generatie jazz musici, waaronder Floris van der Vlugt, die we kennen van Caro Emerald, op sax.
De schemerlampen op het podium, de subtiele lichtshow en het feit dat dit een ‘seated concert’ is zorgden voor een warm, comfortabel huiskamergevoel. Het publiek lijkt vooral van binnen te genieten van het beproefde concept dat Gare du Nord neerzet, en de band kent zijn pappenheimers. Ze hoeven zich niet uit te sloven, de trukendoos kan dichtblijven en dat wordt gewaardeerd: het musiceren staat hier centraal. Na de pauze merk je echter dat de bloedtransfusie van nieuw talent zorgt voor een ietwat rauwer geluid en mag er gezweet worden op het podium. Dorona sleept de aanwezigen mee met een prachtige versie van ‘Berlin Beat’ waarbij het op vertellende wijze zingen in combinatie met het huiskamergevoel zorgt voor saamhorigheid met de fans; ik voel me bijna een voyeur. De indrukwekkend solo’s van Marc Schenk (drums) en met name Aron Raams drijven de temperatuur verder op. En zeker toen ook nog eens Marvin Gaye uit de kast werd gehaald.
Marvin’s voice over in ‘You’re my medicine’ blijft een heerlijke gewaarwording naast Dorona’s zwoele stemgeluid en de wah-wah gitaar – dit is pure soul..! Het was grappig om te zien hoe er aan het einde bij ‘Beautiful Day’ toch een paar mensen waren die zich niet konden bedwingen en wilden opstaan om te gaan dansen, maar niet genoeg gelijkgestemden vonden om er vol voor te gaan. Even later kwam echter het groene licht vanaf het podium en kon iedereen los. Gare du Nord live zal voor velen een geijkt concept zijn, maar voor de echte fans blijft ieder concert een ware beleving, een feest der herkenning. En wat is daar, bijna anderhalf decennium na oprichting, eigenlijk mis mee? Een drieluik op CD (‘Collected’ – Universal) en ruim 25 uitverkochte theatershows tussen nieuwjaar en Pasen zegt genoeg. Soul, funk, en jazz met een sexy knipoog – Nederland is er gek op!
