Afgelopen vrijdag organiseerde Blues in Wijk een `Going To Memphis` concert in theater Calypso in Wijk bij Duurstede ter ere van de twee winnaars van de Dutch Blues Challenge 2014, Leif de Leeuw Band en Ralph de Jongh. Zij zullen als winnaars ons land gaan vertegenwoordigen in het Amerikaanse bluesmekka Memphis tijdens de International Blues Challenge. Om dit avontuur mede te kunnen bekostigen ging de opbrengst van deze avond grotendeels naar de talentvolle artiesten.
Ralph de Jongh is bij het Nederlandse bluespubliek al lang bekend. Ondanks dat hij in 2012 een moeilijk jaar heeft gehad omdat de batterij bij hem even leeg was en hij tijdelijk uit beeld verdween is hij niet vergeten. Ralph is terug en hoe! Als Blues singer/songwriter pakt hij met gemak zijn publiek in met zijn rauwe stemgeluid tijdens zijn met pijn bezongen teksten, zichzelf begeleidend op zijn diverse gitaren met als enige ritmesectie de onvervalste Hollandse houten klompen aan de voeten. Wanneer je de ogen sluit vergeet je zijn blonde wapperende haren en vermoed je de oude ziel van een zwarte katoenplukker die bezit van hem genomen heeft. Een geheel terechte winnaar van DTB’s beste solo artiest. Old School Blues vanaf het puntje van zijn grote teen tot de kruin.
Zo veel meer verrassend is de overwinning van de Leif De Leeuw Band. Grof gezegd vier jonge muzikanten die in de diverse media betiteld worden als veelbelovend aanstormend talent die de bluesmuziek als fundament hebben. Zelf durf ik te beweren dat zij al een heel stuk verder zijn en druk bezig om deze belofte reeds in te lossen. De muziek die zij brengen laat zich niet zomaar vangen in het hokje “Blues” en is toegankelijk voor een veel breder publiek. (H)eerlijke rockinvloeden doorspekken hun up tempo nummers maar ook de klassiek geschoolde achtergrond is merkbaar. Een onomkeerbaar proces is in gang gezet. Deze band maakt stevige stappen vooruit en zal alleen nog maar groeien.
De opkomst in Wijk bij Duurstede was ruim boven verwachting. Ondanks de waarschuwing van het KNMI om vanwege het slechte weer vooral maar niet de deur uit te gaan als dit niet perse nodig was, waren er kennelijk velen nieuwsgierig genoeg om toch te komen. Het zou een avond worden met een afwisselend programma waarbij de eer aan De Leif De Leeuw Band was om te openen. `Strictly Confidential` het eerste nummer gevolgd door `My Shop`, beiden mooie bluesrocknummers van hun in 2014 uitgebrachte EP die het live op het podium goed doen. Maar de band bedient zich niet alleen van het spelen van de nummers op hun EP of een vaste setlist. Bezoekers van hun optredens kunnen er zeker van zijn dat zij telkens verrast worden, zo ook deze keer. Op de vraag van Leif of er ook Pink Floyd fans in de zaal zijn wordt wat schuchter gereageerd, maar met een welgemeend “Dan is deze voor jullie” wordt met het grootste gemak `Have a Cigar` gespeeld op een eigenzinnige maar door het publiek gewaardeerde wijze. Ook een nummer uit de oude doos, `Hocus Pocus` van Focus, inclusief bijbehorende langgerekte jodel uit het gouden strotje van zangeres Britt Jansen wordt niet geschuwd. Hoe vermaken wij ons publiek?
Aan de muzikale performance van de band zal het absoluut niet liggen. Al is er hier en daar wel een kritiekpuntje te horen voor wat betreft de stage performance van de band. Misschien is het gebrek aan sterallures, de jonge leeftijd van de bandleden, oprechte bescheidenheid en de onzekerheid over eigen kunnen, bij met name de zangeres, hier debet aan. Bij het oefenen van de mogelijke set die zij in Memphis gaan spelen welke exact 20 minuten mag gaan duren en die ook in Wijk werd beoordeeld door een jury kreeg Britt dan ook als commentaar dat zij “meer gezien mag worden”. Er ‘moet’ nogal veel van het publiek, andere haardracht, meer outgoing, ja we zijn kritisch wij Nederlanders, maar verbeelding mag je ook niet krijgen want daar houden we niet van.
Uiteindelijk is het mij wel duidelijk dat het publiek dit allemaal vergeet nadat ze zijn ingepakt door het verpletterende goede spel wat gebracht wordt. Nieuwe nummers waaronder eentje van amper twee dagen oud die op een manier gespeeld worden alsof ze al jaren tot het repertoire behoren. Voor veel bezoekers van deze avond een ontdekking, met waardering van de ‘die hard bluesfans’ die terecht stil worden van het gevoelige slowblues nummer `Once And For All` terwijl er her en der een traantje wordt weggepinkt. Adembenemend….en ook de laatste kritische noot vanuit het publiek verstomt.
Nee ‘wij Nederlanders’ hoeven ons niet te schamen voor ‘het product’ wat we uitzenden naar de IBC in Memphis, sterker nog, we mogen terecht trots zijn. Zowel de Leif De Leeuw Band als Ralph De Jong zullen ons land prima vertegenwoordigen. De opbrengst van deze avond, vergaard door de toegangsprijzen, CD verkoop en het rondgaan met de bolhoed is dan ook meer dan verdiend. Blijf lekker jezelf, geniet van de ervaringen en doe jullie ding. Hard werken wordt beloond, talent en kwaliteit bezitten jullie genoeg, het zijn de ingrediënten waarmee je verder komt of er nou gewonnen wordt in Memphis of niet.
De Leif De Leeuw Band zal hun trip combineren met een bezoek aan Nashville om daar een volledig studioalbum te gaan opnemen in de ‘Jesse Poe Studio’ en er staan ook een paar shows geboekt. Wat een feest moet dat worden?! Wij zijn in ieder geval alweer razend benieuwd wat het nieuwe album zal gaan brengen. De voorproefjes deze avond smaakten in ieder geval goed. We houden jullie op de hoogte.
©Foto’s Rob Sneltjes/Maxazine.nl
