Guus en New Cool Collective Big Band speelden voor het eerst samen in het tv-programma De Wereld Draait Door, waarvoor zij samen ‘Een Meisje van 16′ van Boudewijn de Groot vertolkten. Die samenwerking beviel zo goed, dat het naar meer smaakte! Het was een grote wens van Guus om een album op te nemen met klassiekers uit de Nederlandstalige muziek en zo een ode te brengen aan de liedjes waardoor hij zelf Nederlandstalig is gaan zingen. Op 17 oktober gaven Guus Meeuwis en The New Cool Collective een concert in het Rijksmuseum dat zoveel positieve reacties kreeg, dat besloten werd om een eenmalig concert in de Paradiso te geven. Maxazine was er bij om de meesters aan het werk te zien.
De kaarten voor het concert waren binnen een uur uitverkocht dus Paradiso was tot op de bovenste balkons goed gevuld. Het publiek bestaat voornamelijk uit dertigers en veertigers die op zoek zijn naar herinneringen, precies zoals het project ooit bedoeld was. Na een heerlijke opwarming door de New Cool Collective Big Band was het tegen negen uur tijd voor de “geschiedenis van de Nederlandse popmuziek”. De setlist was natuurlijk van te voren al bekend, en voor het gemak werd de hele cd op volgorde gespeeld. Op de opener ‘Zeven dagen lang’ werden de biertjes al massaal in de lucht gehouden. Ook het gastoptreden van Pepijn Lanen (Faberyayo) was een geen echte verrassing want hij is ook te horen op de albumversie van ‘Opzij’. Van alle nummers vanavond komt de bigband het beste tot zijn recht bij deze klassieker van Herman van Veen.
Nu de band al genoemd is mag de meester van dit collectief natuurlijk niet uitblijven. Benjamin Herman mag zijn klasse laten zien in een heerlijke saxofoonsolo op Marco Borsato’s ‘De Waarheid’. Toch is er wel degelijk een grote verrassing als opeens ‘Annabel’ ingezet wordt. Dit nummer staat niet op het album en ook Guus lijkt van slag want hij is na een paar zinnen de tekst kwijt en vraagt de band om gewoon opnieuw te beginnen.
Speciaal voor deze avond heeft Guus de “Hollandse” albumversie van ‘Bestel mar’ gelaten voor wat het is, en na een spoedcursus Limburgs zingt hij het in het originele dialect.
Het hele optreden staat Guus een beetje onwennig op het podium, bijna nederig zelfs. Hij staat natuurlijk niet vaak meer in kleinere zalen zoals Paradiso en al helemaal niet met deze geweldige band. Aan de andere kant is het ook mooi dat Guus zich zelf niet belangrijker maakt dan de liedjes die hij zingt. De toegift is dan ook een terechte mix van drie van zijn bekende nummers. Met ‘Per spoor (kedeng kedeng)’, Ik tel tot 3 en ‘Ik ben blij dat ik je niet vergeten ben’ verandert de poptempel bijna in een kroeg tijdens carnaval, inclusief de polonaise.
Het was een prachtig avondje herinneringen ophalen en genieten van heerlijke muziek door fantastische artiesten. Een kleine versie van De Heeren Van Amstel Live op de maandagavond in Amsterdam.
Misschien wordt na dit concert een oudhollandse gezegde aangevuld: “Zachte heelmeesters maken stinkende wonden, Hollandse Meesters maken mooie herinneringen”.
foto header : Sander van den Berg – Maxazine archief