Samen met twee andere singer songwriters, Chris Ayer en Jack Savoretti, is Matt Simons nu enkele dagen in Nederland voor the Songbird Sessions. In deze combinatie reizen ze door Nederland en spelen ze nog in Nijmegen, Groningen en Utrecht. Een leuke bijkomstigheid is dat enkele lokale artiesten ook de kans krijgen hun muziek te laten horen.
Precies op tijd komt Chris Ayer het podium op om de avond te starten. Ayer is een 30 jarige singersongwriter uit Amerika met een zeer aangename stem. Het eerste nummer ‘Awake’gaat heel soepel over in ‘Rather Be’ die we kennen van Clean Bandit. Een slimme set want het zorgt er wel gelijk voor dat er gezongen wordt in de zaal. Hij is blij na een jaar weer terug te zijn in Nederland en ook zijn tweede nummer ‘The Infinite Abyss Of Space’ wordt ook goed ontvangen door het publiek. Misschien mede doordat het een beetje lijkt op het werk van Ed Sheeran. Met ‘Stranded’ laat hij horen dat hij ook gevoelige liedjes kan maken. Matt Simons komt het podium op om samen met Ayer een duet te zingen. De prachtige samenzang geeft ‘Relativity’ een hele mooie sfeer mee. Het zou geweldig zijn als zij samen een album opnemen.
Met Spaanse klanken begint Jack Savoretti zijn set. Deze 31 jarige singer songwriter uit Engeland heeft een hele rauwe zangstem. Hij zet luid in, maar is zeker niet onprettig om naar te luisteren. In zijn eentje lukt het hem om je het gevoel te geven dat je naar een volledige band zit te kijken. ‘Writtin in Scars’ wordt vol overgave en kracht gezongen waardoor hij soms lastig te verstaan is. Die man heet geen microfoon nodig, hij is luid genoeg. Met ‘Crazy Fool’ laat mij het publiek weten ook gevoelige nummers te kunnen maken. Dankzij Jackson Browne heeft Savoretti de mogelijkheid gekregen om een echte Bob Dylan nummer over te nemen die Dylan zelf nooit heeft uitgebracht. Het stond op een cassette bandje dat ooit in Engeland is opgenomen. Stil staan is geen optie voor hem. Ieder nummer begint steevast met een uithaal en het is voor de luisteraar onmogelijk om niet te bewegen. Overigens zijn de Spaanse invloeden verder niet meer terug te horen in zijn nummers en met zijn houthakkers overhemd aan klinkt het heel Amerikaans.
Om 22 uur komt Matt Simons op, de enige vanavond met een volledige band. Hij begint gelijk erg sterk met ‘Higher Ground’ van zijn nieuwste album Catch & Release wat recent is uitgebracht en gaat heel mooi over in het volgende nummer ‘Gone’. ‘Emotionally Involved’ is het tweede nummer deze avond van zijn eerste plaat Pieces (2013). Hierna spreekt Simons voor het eerst zijn publiek toe “Dank je wel you guys. So much dank je wel for clapping and a round of applause for Chris, Jack and the 100% Dutch band”. Dit zorgt er natuurlijk voor dat de hele zaal dubbel ligt van het lachen.
Het is na de emotionele nummers even tijd om te zwingen met ‘Fall In Line’. Halverwege verruild hij zijn piano voor de saxofoon en laat hij horen dat hij ook dat erg goed kan bespelen. Dit geeft hem ook de mogelijkheid om contact te maken met zijn nieuwe band en even te dansen. Als hij eenmaal weer achter de toetsen zit gaat het nummer heel leuk over in ‘Sweet Home Alabama’ van Lynyrd Skynyrd. Het is leuk te zien dat band al goed op hem in ingespeeld. Er is maar één blink nodig voor de afronding. Na deze vrolijke, funky geluiden is het weer de beurd aan droevige nummers. We zijn zoals hij zegt immers op The Songbird Sessions “what did you expect? It’s gonna be sad, you’re gonna feel sad”.
Het emotionele nummer ‘One Last Time’ is inderdaad een stuk droeviger dan de vorige nummers. Hierna krijgt de band even pauze en gaat Simons verder door in zijn eentje achter de toetsen. Het volgende nummer zou omschreven kunnen worden als een liefdesliedje, maar als men naar de tekst luisterd zou het net zo goed een stalkersliedje kunnen zijn. ‘Tonight’ is echter wel het eerste nummer wat de gehele Melkweg ademloos laat luisteren. Voor het eerst deze avond is het compleet stil. Chris Ayer komt terug op het podium om weer een duet met Simons te doen. Dit keer is het ‘Pieces’ en wederom klinken hun stemmen prachtig bij elkaar. Doordat Simons naast Ayer, met gitaar, staat krijgt hij kans om interactie met het publiek te hebben. Met de lichten aan in de zaal zingt iedereen vrolijk mee. Hierna komt de band weer op en probeert Simons het publiek de ad libs te laten zingen van ‘You Can Come Back Home’. Met de variaties hierin is dit echter vrij lastig, maar meezingen dat lukt wel. Na deze meezing poging wordt het tijd voor het verplichte nummer wat iedereen volmondig mee kan zingen.
‘With You’ word na de eerste klanken gelijk herkent, waardoor iedereen weer alle aandacht heeft voor de artiest. Hij kan het niet laten om na dit nummer zijn dank te betuigen voor GTST. Het heeft immers zijn leven compleet veranderd. Na dit prachtige nummer worden de mensen weer aan het dansen gebracht met ‘Already Over You’. Het laat zien dat hij echt over zijn setlist nadenkt en goeie afwisselingen in zijn show brengt. Dankzij de GI:EL Ochtendshow van 3FM kunnen we genieten van ‘Shake It Off’ van Taylor Swift. Hij heeft het nummer meer rust en soul gegeven en naar mijn mening is het veel prettiger om naar te luisteren. Als het tijd is voor het laatste nummer gaat Simons iets doen wat hij nog nooit eerder heeft geprobeerd. Aangezien we in Nederland zijn is het de mogelijkheid om te experimenteren. Hij pakt zijn ukelele en gaat midden in de zaal staan, tussen alle mensen in om zijn titeltrack ‘Catch & Release’ te spelen. Dit is een geweldige afsluiting van een prachtige avond.
Als je deze mannen nog live wilt zien is dat mogelijk.
5 dec Doornroosje, Nijmegen
6 dec Oosterpoort, Groningen
7 dec TivoliVredenburg, Utrecht
Matt Simons speelt op 19 en 21 december in een uitverkocht Ahoy Rotterdam. Voor 19 december zijn er nog wel kaarten verkrijgbaar, 21 december is uitverkocht.
Foto’s (c) Stephanie Free
