Begin jaren 70 was daar die dame, Chi Coltrane met die krachtige en rauwe stem die zichzelf als een echte rock&roll ster begeleide op de piano en wereldhits scoorde met ‘Go Like Elijah’ en ‘You Were My Friend’. Ze kreeg het stempel. ‘The Queen of Rock’ en werd zelfs de opvolgster van Janis Joplin genoemd. Ze bracht in 1972 haar gelijknamige debuutalbum ‘Chi Coltrane’ uit waarvan de eerste single ‘Thunder and Lightning’ een regelrechte hit werd en haar laatste album verscheen in 1986.
Maar zo als ze kwam, zo was ze ineens ook weer weg en leek haar muzikale carrière tot een stop te zijn gekomen.
Tot in 2009 waarin ze na een roerige periode zichzelf met hulp van een holistische arts en de heer hervond en met een nieuw album op de proppen komt, ‘The Essential Chi Coltrane- Yesterday, Today & Forever’, met oude maar ook nieuwe nummers. Dit jaar volgt wederom een nieuw album. In het kader van haar Nederlandse tour geeft ze deze avond haar laatste concert in Luxor Live. Na enige voorstudie op het internet kan ik nergens achterhalen wie haar bandleden zijn en ze worden deze avond ook niet voorgesteld. Ik krijg vanavond alleen via een Luxor insider mee dat hij dacht te weten dat ze een Amerikaanse achtergrondzanger en twee Franse muzikanten, een bassist en een drummer mee heeft genomen op deze tour.
Het eerste dat opvalt is dat Chi nog een stem heeft waaraan menig hedendaags zichzelf uitgeroepen sterretje nog een dubbel puntje kan zingen. Krachtig, rauw, soms fragiel en energiek heeft ze op 65 jarige leeftijd vrijwel niets aan stemvolume ingeboet. Er lijkt, mede door het gedrevenheid van de drummer en de bassist, een zichtbare connectie te zijn tussen Chi en haar bandleden maar ik voel het niet. Zo lijken mij de geweldige solo’s van deze twee fantastische Franse muzikanten vooral een rustpuntje waarin mevrouw Coltrane niet echt meegaat met de energie die er van het podium de zaal in wordt geblazen. Ze zoekt daarentegen wel geregeld het contact met het publiek en ze maakt zelfs ruimte voor een vrij lange mop over een blondine in een vliegtuig. Naast alle eerder genoemde hits worden ook een aantal nieuwere songs ten gehore gebracht.
De zaal is niet geheel gevuld maar het enthousiasme vanuit het publiek is er, vooral door een aantal levensechte, vrijwel ieder nummer meezingende fans, niet minder om. Mede daardoor stijgt het individuele enthousiasme op het podium tot nog grotere hoogten. De eigen geluidsman wordt bedankt voor zijn inderdaad goede geluidskwaliteiten en daarmee wil ik van deze gelegenheid gebruik maken om (nogmaals) de lichtman van Luxor Live bedanken voor zijn meer dan uitstekende lichtplan deze avond.
Ik verlaat de zaal met een dubbel gevoel. Was het muzikaal en technisch gezien goed? Absoluut! Maar meer nog dan muzikale kwaliteiten of voorkeur zelfs, vind ik de beleving, speelvreugde en de onderlinge connectie op het podium de echte voorwaarde voor een concert dat je pakt. En zeker dat laatste miste ik deze avond. Het was vooral professioneel.
