Vanavond staat Entombed A.D. op het programma van P60 in Amstelveen.
A.D.? Inderdaad, we hebben het over een nieuwe, dit jaar opgerichte band en niet het Entombed dat ooit in 1988 is opgericht door Alex Hellid, Lars-Goran Petrov, Uffe Cederlund and Nicke Andersson. Cederland en Andersson hadden Entombed al jaren geleden verlaten en nadat Hellid vorig jaar weigerde om mee te gaan touren is Petrov met de rest van de toenmalige bezetting doorgegaan en heeft hij ook met die bezetting een nieuw album ‘Back To The Front’ opgenomen.
Ondanks dat we het dus hebben over Entombed in een samenstelling waarin het al jaren speelt waar alleen Hellid uit is gestapt mogen ze toch die naam niet gebruiken omdat die kennelijk gezamenlijk eigendom is van de 4 oprichters en de andere 3 niet willen dat Petrov die blijft gebruiken.
Vandaar Entombed A.D.
Zweedse death metal is het dus wat de klok slaat vanavond. Entombed A.D. heeft de mannen van Grave meegenomen, en verder is Repuked toegevoegd als support act.
Repuked, opgericht in 2007 heeft een demo en 2 albums (Pervertopia uit 2011 en Up From The Sewers uit 2013) op hun naam staan.
Theoretisch zouden ze om acht uur moeten beginnen maar kennelijk hebben ze geen zin om daarop te wachten dus als de zaal nog maar net open is en er nog amper mensen binnen zijn beginnen ze al aan hun set. Het is een wat chaotisch optreden. Nummers met pakkende titels als ‘Fuck You, Fucking Whore’, ‘I Wanna Puke On You’ en ‘Feral Fuck’ passeren de revu, evenals Darkthrone cover Graveyard, hier en daar onderbroken door wat gegrom en de vraag ‘are you drunk yet? I am’. Het is vijf over acht als zanger ‘Rob The Blob’ aankondigt dat ze het laatste nummer gaan spelen, tot verrassing van de mensen die nog maar net binnen waren.
Grave heeft zijn sporen in de death metal in al ruimschoots verdiend. Van de oorspronkelijke formatie ut 1986 is alleen zanger/gitarist Ola Lindgren nog over. Verder is de bezetting de laatste jaren Ronnie Bergerstahl (drums), Tobias Cristiansson (bas) en Mika Lagreen (gitaar).
Grootste successen dateren weliswaar uit de eerste helft van de negentiger jaren, maar Grave levert sinds 2002 nog steeds iedere 2 jaar een album af, waarvan het laatste ‘Endless Procession Of Souls was uit 2012.
Hun setlist van vanavond is, op ‘Amongst Marble And The Dead’ van dat laatste album na, volledig samengesteld uit nummers die ze hebben uitgebracht in de periode 1991-1994, met maar liefst 5 stuks afkomstig van debuutalbum Into The Grave!
Van de opening met ‘Morbid Way to Die’ via ‘Inhuman’ en ‘Extremely Rotten Flesh’ tot de afsluiting met ‘And Here I Die Satisfied’ en ‘Into The Grave’ zet Grave een solide show neer.
En dan is het tijd voor Entombed A.D.
Geen pure death metal dus, want Entombed heeft altijd geprobeerd te blijven vernieuwen en waren destijds de uitvinders van de combinatie van death met andere invloeden waaronder garage rock die in de pers ‘Death ’n Roll’ werd gedoopt.
Het publiek is niet bepaald in grote getale opgekomen, ik schat dat de zaal van P60 op een derde van zijn capaciteit zit. Op de een of andere manier weten muziekliefhebbers Amstelveen nog altijd maar moeilijk te vinden. Jammer, gemiste kans want het is een leuk intiem zaaltje. Maar degenen die er wel zijn genieten met volle teugen van de energieke en enthousiaste show die Petrov met zijn band neerzet.
Entombed A.D. trakteert ons op een mix uit het rijke repertoire van de band met de nadruk op de successen van begin negentiger jaren. De vroege albums waar het meest uit wordt geput zijn Left Hand Path uit 1990, Clandestine uit 1991 en Wolverine Blues uit 1993. Daarnaast krijgt het meest recente product Back To The Front flink aandacht met een selectie van 5 nummers.
Vanaf de start met ‘Pandemic Rage’ duiken we terug in de tijd naar 2001 met ‘I for An Eye’ om door te schieten naar de basis van Entombed met ‘Revel In Flesh’, en weer terug naar 2014 met ‘Second To None’. De band heeft er duidelijk zin in, en sleept ons mee in deze tijdmachine die steeds sneller lijkt te gaan.
Tegen de tijd dat ze afsluiten met een serie van Left Hand Path die eindigt met Supposed To Rot is het jammer dat het al is afgelopen, ze hadden van mij zo nog wel een uurtje door mogen gaan, materiaal genoeg tenslotte.
