Op mijn eerste keer Magneet Festival weet ik niet goed wat te verwachten, dat maakt het spannend en een ontdekkingstocht. Het terrein gelegen op een landtong in Amsterdam-Noord is voorzien van vele gezellige tentjes, klein en groot, kunstzinnige installaties, eet en drinkgelegenheden. Het was even zoeken waar wat was en na een eerste rondje kon ik wel mijn tentjes eruit filteren.
Het goede van Magneet Festival is dat er voor vele stromingen wel iets is. Met Magneet Festival is de plek waar iedere bezoeker automatisch deelnemer wordt. “No spectators, only participators”, dat is altijd de “Magneetfilosofie” geweest en dat uitgangspunt vormt ook nu de basis voor het co-creatie festival. Iets bijzonders creëren doe je samen. Vooraf konden mensen hun ideeën indienen en via een stemronde werd democratisch bepaald wie hun ding konden gaan doen op het festival. Duurzaamheid speelt daarbij een belangrijke rol. Het publiek bedenkt, bouwt en breekt weer af want volgens ons motto “leave no trace, werken wij samen om deze bijzondere plek schoon te houden”. Door de knusse opzet maakt dat wel dat er van alle kanten geluid op je af komt en er weinig stillere plekken waren. Er is zoveel te zien en mee te maken dat ik maar een klein deel heb kunnen beleven en daar heb ik dit verslag van gemaakt.
In de Magneetbar, bekend misschien voor sommige als een tent die op Lowlands stond, trad vanavond De Staat op. Zij maakten hun live reputatie weer eens waar. Torre Florim stond letterlijk als kapitein op het schip en stuurde de band feilloos door de woelige magneet wateren. Met bekende hits als ‘Sweatshop’, ‘Spycho Disco’ en een bijdrage van het nieuwe album als ‘Devil’s Blood’, ‘Witch Doctor’ en de Beatles make over ‘Get it Together’ stond de Magneetbar op zijn kop.
The Spinshots zorgde bij het ondergaan van de zon voor een frisse vrolijke noot in het programma. Zangeres Flora Delores en gitarist Martin Draax zijn de stuwende krachten achter deze band. De muziek had invloeden uit vele hoeken van de wereld maar was toch eigen. Op de Green Stage, geheel met groene elementen als zonnepanelen en fietsen waar je zelf energie kon opwekken, speelde een aantal straat muzikanten die voor een swingend gipsy sfeertje zorgde. Dat sloeg goed over op het publiek dat op deze balkan klanken hun beste moves tevoorschijn toverde.
Een van de kunstwerken was een trommelinstrument dat door het trommelen verbonden was met een aantal vuurpijpen. Door te spelen op de trommels werd er een lichtshow gemaakt als vuurspuwers. Dat was lekker warm wat later op de avond en visueel aandacht trekkend. PaPa GoNi stond eenzame hoogte te spelen boven een van de vele eettenten en bracht warme klanken uit Afrika gecombineerd met westerse instrumenten. De n’Goni had net als in de bandnaam op het podium ook een hoofdrol, al was dat door de afstelling van het geluid niet altijd te horen. Met een lekker kampvuurtje bracht dat direct een Afrikaans gevoel was bovendien lekker verwarmend.
Uit een ander vaatje werd getapt door de Amsterdamse band, die een thuiswedstrijd speelde, Kid Harlequin die door een polsblessure van hun vrouwelijke gitarist vandaag een trio vormde wat er lekker op los knalde. Een goede dynamiek in hun songs, soms even met de rem erop en daarna weer vol gas, dat maakte dat het publiek geboeid bleef kijken en luisteren. De achtergrondgeluiden en strakke drum completeerde hun muziek. De band is druk doende met nieuw materiaal en presenteert zich tijdens de Grote Prijs van Nederland aan het grote publiek.
In de lounge tent stond een leuk bandje te spelen, helaas was de bandnaam niet te achterhalen, mooie stem en veel plezier. De band creëerde een sfeertje het was alsof gezellig met zijn allen bij het kampvuurtje zitten te jammen. Het publiek kon dat zeker waarderen en zong af en toe lekker mee. De meer elektronische tentjes werden tot het eind goed gevuld met uit hun dak gaande mensen die lekker aan het dansen waren op de verschillende dancestijlen die op het Magneet Festival te horen waren.
Foto’s (c) Hans Kreutzer/Maxazine
