Zondag lijkt te zijn weggelegd voor wat bekendere acts. Maar ook op deze dag is er veel nieuws te ontdekken. Zoals de Australische band The Preatures in tent drie die het festival opent met een set lekkere poprock. Of Ry Cuming, ook uit Australie, die onder de naam Ry X prachtige, kleine liedjes ten gehore brengt. Hij is opgetogen als hij de halflege tent vijf inkijkt: “There’s a fucking lot of you.” Om maar weer aan een breekbaar pareltje te beginnen
Even later klinkt uit buurtent twee een heel ander geluid. Zweedse stonerrockers Truckfighters spelen een set met vette, zware, maar loepstrakke rock. Terwijl bassist Ozo zingt, springt de opvallend tattoo-loze gitarist wild heen en weer. Met wapperende haren maken ze er een geweldig spektakel van, dat niet helemaal aankomt bij het wat beduusd ogende publiek.
Opvallend meer groepjes jonge meisjes lopen rond op het festival, dat door de bank genomen een wat ouder publiek trekt. Het kan op het conto geschreven worden van George Ezra, de sympathieke, jonge Brit, die met het nummer Budapest een enorme voorjaarshit scoorde. Hij speelt veel nummers van zijn nieuwe album ‘Wanted On Voyage’, dat eind juni uitkomt. Lieve liedjes, een beetje folky, een beetje poppy. ‘Budapest’ krijgt aan het einde van de set de handen op elkaar. “Best Kept Secret, you’ll see me having a swim afterwards!”, roept Ezra zijn publiek toe.
Naast jonge meisjes zijn er op zondag ook opvallend veel Belgische voetbalfans te bespeuren. Zoals de vriendenclub in tenue van de Rode Duivels, die samen zit te eten in de Food Court. Vorig jaar waren ze ook op het festival en het beviel zo goed dat ze dit jaar teruggekomen zijn. Onder andere voor het lekkere eten. Natuurlijk gaan ze straks naar de wedstrijd kijken. Ze zijn niet de enige. Vanaf vijf uur vertrekt een kleine exodus, al dan niet gehuld in de Belgische driekleur, richting de camping, waar België – Rusland op een groot scherm wordt vertoond. Om een kleine drie uur later met vrolijke gezichten weer terug te keren naar het festivalterrein.
Ze missen daardoor wel Angus and Julia Stone, de Australische broer en zus die samen met een grote band het voor elkaar krijgen om hele kleine, breekbare liedjes te spelen op het hoofdpodium. De toejuichingen maakt ze verlegen, maar als Julia dat probeert uit te leggen krijgt ze als dank nog meer applaus. Vooraan bij het podium veel fans met kippenvelmomenten, verderop op het veld vooral lome festivalgangers die uitgestrekt in de late middagzon hun biertje drinken of een dutje doen.
Belle and Sebastian geven twee uur later wat meer gas. De Schotse band, die vorig jaar helaas moest afzeggen, levert een uur met fijne liedjes. Blazers, strijkers en meezingkoortjes. Frontman Stuart Murdoch kletst gezellig tegen het publiek. Een nummer op de setlijst over sneeuw wordt, met het oog op het prachtige weer, overgeslagen. En al is het niet altijd helemaal zuiver, de band levert het ultieme festivalgevoel op.
Na een sterk optreden van Lykke Li, dat voor het publiek pas interessant lijkt te worden als kort voor het einde ‘I Follow Rivers’ toch eindelijk wordt gespeeld, is het aan Elbow om het festival af te maken. Groots en meeslepend wordt het publiek meegenomen door de charismatische Guy Garvey. Uitsmijter ‘One Day Like This’ wordt massaal meegezongen, ook als de band verstomt en Garvey zijn publiek naar nog meer harmonie dirigeert. Dan valt de band nog een keer in en levert zo het perfecte einde van de tweede editie van Best Kept Secret.
Foto’s (c) Hans Kreutzer