De Australische singer/songwriter Toby, is alweer geruime tijd on the road met haar “Reach For The Sun” tour en stond maandagavond 02-06-’14 in “Station Zuid” te Panningen. De tot concertzaal omgebouwde gymnastiekhal van Activiteiten Centrum Vorkmeer, doet me niet direct in de lucht springen van vreugde gezien de geluidservaringen die ik met dit soort zalen heb opgedaan, maar na de eerste song moet ik mijn mening al radicaal bijstellen. Wat een geweldige akoestiek! Verantwoordelijk hiervoor is Stefan Nijssen, die in het zelfde gebouw een opname studio heeft en vanavond – in dit geval als belangrijke vijfde man- ook achter de knoppen en schuiven staat. Een compliment is in dit geval zeer op zijn plaats.
Twee jaar geleden werd ik bij toeval meer dan aangenaam verrast door een cd van Toby (Beard). Het waren niet alleen de knap geschreven liedjes die mij raakten, maar vooral haar stem. Ik keek dan ook al geruime tijd naar dit optreden uit want ik had al veel gehoord over haar live prestaties die als energiek en passievol beschreven werden.
De gedreadlockte zangeres uit Perth heeft er al 6 weken Europa opzitten als ze in “Station Zuid” voor het voetlicht treedt. Haar begeleiders van het eerste uur zijn dan al naar huis, zodat vanavond (en de rest van de tour?) de begeleiding aan Joey Spijker-drums, Tom Clarke-bas en Daan Krakers-gitaar, banjo, mandoline toevertrouwt wordt. De violen, trompetten en saxofoons die op haar cd’s veelvuldig voorkomen zijn thuis gelaten en eerlijk gezegd: ,,Hoe vakkundig ze ook werden bespeelt, ik mis ze geen moment”!
Toby heeft dat ook niet nodig, want haar goed ontwikkelde stembanden zijn alleen al voldoende om de aandacht vast te houden. Vooral in de rustige nummers als ‘Again’- waarmee ze opent- en ‘Photo’s In The Sand’ komt haar stem het beste naar voren.
Het lijkt alsof ze een kikkertje in haar keel heeft dat naar bevrijding hunkert en als dat dan met loepzuivere, harde uithalen gebeurd, breek ik mijn hersens om een woord te bedenken dat kippenvel overtreft. Zo’n moment beleef ik ook bij het ingetogen ‘Fly’, waarbij zij zichzelf begeleid op de ‘plaatselijke’ piano.
De setlist van deze avond bestaat alleen uit nummers van haar albums en is dan ook voor de meesten van het publiek een feest der herkenning. ‘Don’t Go’, ‘Smile’ en het Franse ‘Tu Es Belle’ worden dan ook naar hartenlust meegezongen. De set wordt op een leuke manier aan elkaar gepraat en over ‘ Tu Es Belle’ vertelt ze dat ze er door haar Franse mondharmonica speler op gewezen werd om dit liedje toch maar beter niet in Frankrijk te zingen, daar het door de Fransen niet verstaan werd.
Toby heeft veel in huis en het is moeilijk om haar in een vakje te plaatsen. Een aangename mix van folk, reggae, soul, blues en rock trekt aan het publiek voor bij. Ook een kleine medley staat op het programma. Met ‘Gossip And Lies’ als startpunt, gaat deze song al gauw over op ‘Fever’ en ‘Hit The Road Jack’. Ook de band krijgt de gelegenheid om op de voorgrond te treden en doet dat met een prima vertolking van ‘Stuck In The Middle With You’.
Het absolute hoogtepunt is voor mij de afsluiter ‘So Tired’. In dit blues/rock nummer overtreffen Toby en de band zichzelf en als liefhebber van dit genre blijf ik hopen dat Toby ooit eens een blues album uit brengt. Zo ver is het nog niet, want er verschijnt eerst eind dit jaar een ander nieuw album. Een veel belovend album! Vanavond werd al een voorproefje gegeven met het prachtig in duet met Daan gezongen ‘Tell My Lover’. Zonder toegift komt Toby niet weg en met ‘Permission’ komt er helaas naar mijn gevoel weer veel te vroeg een einde aan een in alle opzichten zeer geslaagde avond.
