November vorig jaar bracht het Belgische Hooverphonic hun nieuwste plaat ‘Reflections’ uit met 15 retropop-liedjes erop. Geheel opgenomen in woonkamers van fans voor de specifieke galm zodat de nieuwe nummers goed tot hun recht komen. Ook maakten ze gebruik van een instrument uit elke woning. In België heeft de plaat inmiddels de gouden status gekregen, en nu, een half jaar na het uitbrengen van het tweede album waarop Noémie Wolfs te horen is als zangeres, staan zij in een afgeladen Tivoli.
De band Few Bits uit België warmt de zaal op. Van de 5 leden zijn er 4 in Istanbul, vandaar dat zangeres Karolien Van Ransbeeck alleen optreedt. Karolien: “Maar hier in Utrecht is het ook mooi hoor, vanmiddag heerlijk gewandeld”. Ze speelt naast een cover van Petula Clark’s ‘I Know a Place’, ook meerdere eigen songs, waaronder het droevige maar ook hoopvolle ‘Pick You Up’ en ‘Night Night’, het laatste liedje alweer van een zangeres met humor: “Aan het einde van een liedje kan je het beste even een stilte inlassen, dat werkt goed, kijk zo”. En dan demonstreert ze het ons, en het werkt inderdaad.
Dan komen de bandleden van Hooverphonic op en beginnen de eerste coupletten van de song ‘Boomerang’ te spelen, waarna ook Noémie het podium op schrijdt. Ze stelt ons gekscherend gerust gesteld dat niet alleen maar songs van de nieuwe plaat ‘Reflections’ gespeeld zullen worden. De toon voor de avond is gezet. Alex Callier: “Belgen zeggen niks bij een concert, jullie gelukkig wel. Eerste wat mijn schoonouders zeiden: Nederland is conservatief in het Noorden, maar progressief in de Randstad, dus ook in Utrecht, toch?”: Als antwoord speelt Alex een aantal akkoorden van ‘Sweet Home Alabama’. Het publiek geniet. Dan komen twee heel mooie nummers achter elkaar: ‘Wait for a While’ over een Poolse vrouw, en ‘Mad About You’, waarvoor de Engelse roodharige zangeres Cathy Dennis als inspiratiebron gold. Het ‘mannenkoor’ komt goed tot zijn recht bij het liedje ‘Eden’, wat origineel van Hooverphonic is, en niet van Sarah Brightman, wat veel mensen denken. Aan de in het publiek staande Death-metal fan Ultraviolence uit Zwolle draagt Hooverphonic de song ‘Jackie Cane’ op, omdat daar positiviteit uit klinkt, grapt Alex. De song ‘The Night before’ is de eerste single die Hooverphonic (in april 1996) uitbracht, eentje uit de oude doos dus. Noémie: “Alex zijn oude doos”. Alex: “Uit mijn oude doos, gezongen door een nieuwe doos”. Het bekende ‘Sometimes’ mag natuurlijk niet ontbreken op deze avond, gevolgd door ‘This Strange Effect’, een cover van de Engelse zanger Dave Berry.
Welke song mag er nog meer niet missen op deze avond, vraagt Alex aan het publiek als ze voor de tweede keer opkomen. Meerdere songs worden geroepen, maar ‘Vinegar & Salt’ is het, waarna een sublieme cover van Massive Attack’s ‘Unfinished Sympathy’ klinkt. Dan zet de toetsenist de eerste tonen van een lied van Abba in, maar die kant gaan we niet verder op. Na maar liefst 23 liedjes sluit Hooverphonic deze fantastische avond af met ‘Clouds’.
