North Sea Jazz Club op het Westergasfabriekterrein in Amsterdam is vanavond het decor van de presentatie door King Of The World van hun tweede album getiteld KOTW dat vandaag is uitgebracht, bijna een jaar na het debuut Can’t Go Home. In dat jaar heeft King Of The World flink aan de weg getimmerd. Diverse radio- en televisieoptredens gedaan, en veel opgetreden, dat vooral. Live zijn ze meer dan prima, weet ik uit ervaring. Dat ze bij de Dutch Blues Awards 5 (vijf) keer in de prijzen vielen was dan ook eigenlijk niet meer dan een bevestiging van de status die de band in korte tijd heeft verworven. Met Erwin Java op gitaar, Fokke de Jong op drums, Ruud Weber zand en bas, en Govert van der Kolm op toetsen heeft Nederland een blues icoon in huis.
Johan Derksen heeft veel gedaan voor de PR van King Of The World. Ooit was hij manager van Cuby+Blizzards, de band van Harry Muskee waar Erwin Java 25 jaar lang de gitaar bespeelde. Derksen heeft de band dan ook meegenomen als ondersteuning voor zijn passievolle pleidooi voor de blues in het TV programma van Pauw & Witteman op 6 februari 2014. Geen toeval dat de presentatie op deze locatie plaatsvindt. Johan Derksen heeft begin 2014 i.s.m. de North Sea Jazz Club een lijst samengesteld van bluesartiesten die in die club zullen komen spelen, en het is ook Johan Derksen die vanavond de presentator is.
De afgelopen weken hebben we al diverse recensies van KOTW mogen lezen, die allemaal lovend zijn. Door Can’t Go Home van vorig jaar waren de verwachtingen hoog, en de recensenten bevestigen unaniem dat die zijn waargemaakt zo niet overtroffen. Vanochtend was KOTW al beschikbaar op Spotify en de vooraf bestelde exemplaren zijn afgeleverd dus de meeste aanwezigen hebben hem al gehoord.
En vanochtend liet Fokke de Jong al via FaceBook weten dat het vanavond een spetterend concert zou worden. Het is druk in de North Sea Jazz Club. We zijn benieuwd.
Als om 9 uur de klanken van King Of The World (van Cuby+Blizzards) zijn verstomd en de band klaar staat kondigt Johan Derksen ze aan, na eerst zijn verhaal te hebben afgestoken over miskenning van bluesartiesten en dat de blues maar niet op de radio wordt gedraaid.
Opener is het uptempo Messing With My Mind, gevolgd door het rustige en ingetogen Fool No More en na On My Way Back Home is het dan weer even de beurt aan Johan Derksen om KOTW ceremoniëel uit te reiken. Na die onderbreking begint King Of The World lekker wam te draaien. Het plezier straalt ervan af, de onderlinge chemie is onmiskenbaar en de stemming in de jazzclub stijgt. Stuk voor stuk komen alle nummers van KOTW voorbij. En ieder voor zich hebben ze iets speciaals. Hoewel, sommige wel iets meer dan andere. Als Ruud Weber meldt dat het afgelopen jaar voor de band een mooi jaar is geweest maar dat er prive ook de nodige shit was, en het werkelijk prachtige Beating Like A Drum opdraagt aan zijn vader ergens in de zaal omdat het gaat over het overlijden van zijn moeder een jaar geleden, verstomd het geroezemoes. ‘Early one morning you were gone. Left there standing, in that empty room. My life never felt so sad, when your heart stopped beating, beating like a drum’. Tja. Mooi. Rechtstreeks. Raak. Om stil van te worden, net als vanochtend in de auto toen ik het voor het eerst hoorde en het keihard binnenkwam.
Als een paar nummers later Erwin Java naar voren komt en meldt dat hij niet zo’n prater is, dat hij ook al de enige van de 4 is die nooit zingt en dat daar een goede reden voor is heeft hij de lachers op zijn hand. Dus laat hij zijn gitaar maar spreken en start hij het scheurende intro van Can’t Go Home, het nummer dat hij schreef nadat zijn bluesmaatje Harry Muskee was overleden en dat live zo’n succes was dat het vorig jaar al snel een vast onderdeel van de set werd.
Weber probeerde al eerder een paar keer mensen uit te nodigen tot bewegen. ‘Er mag gedanst worden’. ‘Ja, zeker hier vooraan, op de tafels graag’. Er werd geen gehoor aan gegeven. Nou ja, totdat ze Number One startten en 1 man naar voren kwam die vervolgens in zijn eentje volledig uit zijn dak ging, tot groot vermaak van publiek en band. En de stemming bleef stijgen.
Dan wordt de New Orleans blues Get Up And Do It ingezet en krijgt Govert van der Kolm uitgebreid de gelegenheid om zijn vaardigheden op het Hammond orgel te demonstreren. Uiteindelijk staat hij op zijn kruk en beroerd hij het toetsenbord met met zijn voet (een mooi stukje spektakel dat overigens inmiddels ook vast onderdeel is van een King Of The World optreden) . Het spektakel is mooi en dat moeten ze er vooral ook inhouden maar dat schitterende geluid van het orgel is eigenlijk al spektakel genoeg. Heerlijk, kan er niet genoeg van krijgen.
Maar helaas, het houdt een keer op. Na Money Means Trouble en de Freddie King classic Woman Across The River, waarin een prachtig duel zit tussen Java op gitaar en van der Kolm op toetsen, is het klaar. Nou ja, bijna. We krijgen nog een toegift in de vorm van Evil Thing en, als allerlaatste, het nummer dat ook op KOTW een verrassing, een toegift, is: I Shall Be Released van Bob Dylan, niet op de cover van KOTW vermeld, krijg je op de CD cadeau en ook vanavond is dat het dessert.
Fokke, je had gelijk vanochtend. Dit wás een spetterend optreden en een waardige presentatie van een mooi nieuw album. Dat zullen alle bezoekers van vanavond volmondig bevestigen.
