Waar Javier met “Delirium” al geen spaan heel liet van zijn alcoholverslaving, maakt hij in “Delirium II” zijn sex-, wiet-, medicijnen- en cocaïneverslavingen met de grond gelijk. ‘Delirium II’ neemt de kijker mee op een trip langs ongure straathoeken, afkickklinieken en een louterend bezoek aan een speelparadijs. Daarmee is het de meest autobiografische en confronterende show die Javier ooit maakte.
Stichting Kukeleku programmeert theatervoorstellingen in het Gasthoes in Horst aan de Maas. Met Javier Guzman, die in 2002 zowel de jury- als de publieksprijs op het Leids Cabaret Festival won, hebben ze weer een uitverkochte zaal te pakken. Bij aanvang van de dik twee uur durende roes staan er 5 blokstukken op het podium. Javier Guzman (1977) begint zijn vertelling in zijn chaotische krankzinnige wereld van (weer) verslaafd worden en zijn.
Naar mate de voorstelling vordert en hij langzaam wat meer grip krijgt en inzicht in zijn eigen wereld vormen de losse blokken een vierkant. De spreekwoordelijke puzzelstukjes vallen op zijn plaats. Echter komt daarmee bijna onopgemerkt de bekrompen vreemde grote ‘normale’ wereld van o.a. Facebook, economie en de politiek naar voren in het verhaal. Waar het leven van de cabaretier weer wat vorm krijgt, wordt de werkelijke wereld alleen maar vreemder.
Wie is hier verward?! Het is volhouden voor de 270 bezoekers. Er is geen pauze, geen muzikale ondersteuning en geen visueel lichtspel op de bühne. Wel een gedreven verteller die met een monoloog over het leven van en de belevingswereld van een verslaafde het publiek weet vast te houden te boeien en vooral ook weet te laten lachen. Tja, voor een tweede keer in een delirium terecht komen. Meerdere malen hulp afslaan en meer dan eens met een ambulance worden opgehaald uit je verwaarloosde woning. Dan ben je een domme jongen. Maar wel met wijze woorden.
