Bullet For My Valentine is een hard rock / metal band uit Wales die inmiddels al weer ruim 10 jaar onder deze naam bestaat, en waarvan de samenstelling in die tijd ook ongewijzigd is gebleven: Matt Tuck (Zang, rythm gitaar), Michael Paget (lead gitaar), Jason James (bas) en Michael Thomas (drums). In die tijd hebben ze 4 albums geproduceerd waarvan het laatste, ‘Temper Temper’ uit 2013 stamt. De band heeft een reputate hoog te houden voor wat betreft hun live performance en is op 4 februari begonnen aan hun Europese tour ter ondersteuning van ‘Temper Temper’, waarbij Poppodium 013 in Tilburg de enige stop in Nederland is.
Tijdens deze tour wordt Bullet For My Valentine ondersteund door Coldrain uit Japan, en Callejon uit Duitsland.
Aan Coldrain de taak om de avond te openen en te proberen het publiek warm te krijgen. Maar het is nog vroeg (half acht) en de zaal is pas half vol en dan is dat lastig. Het lukt deze jonge jongens uit Nagoya evengoed aardig. De band bestaat een jaar of zes en heeft onlangs haar derde album getiteld ‘The Revelation’ uitgebracht. De show is bijzonder energiek, ze schieten alle kanten op, en zit goed in elkaar. Na kennelijik nogal wat succes in Japan roepen ze nu van plan te zijn Europa te gaan veroveren. Dat mogen ze vanavond met 6 nummers proberen en ze doen erg hun best om de zaal mee te krijgen maar met beperkt succes. Tijdens hun laatste nummer ‘Inside Of Me’ doen ze nog een poging om het publiek tot een circle pit te bewegen maar dat zit er nog even niet in.
Callejon, uit Dusseldorf, heeft er minder moeite mee. Hun wat bombastische metal, met teksten in het Duits, roept hier en daar associaties op met Rammstein.
Zanger Bastian Sobtzick heeft een leuke interactie met het publiek en het lukt hem zowaar om beweging in de zaal te krijgen. Naar eigen zeggen zijn ze voor het eerst in Nederland, maar BastiBasti heeft in ieder geval de moeite genomen om te proberen iets van de taal mee te pakken en krijgt er een accentloos ‘hoe gaat het met jullie’ uit voordat hij na Blitzkreuz het aanstekelijke Zombies inzet. Er ontstaat al een kleine pit, maar wat nummers later krijgt hij een complete wall of death voor elkaar. Kortom, de zaal is al een stuk losser als Callejon na 3 kwartier zijn set afsluit.
Als het voor Bullet For My Valentine tijd is om te beginnen is de zaal wel helemaal afgeladen. Met voornamelijk jong, heel jong, publiek.
Al bij het eerste nummer ‘Raising Hell’ komen de eerste crowdsurfers naar boven en het enthousiasme wordt in de loop van de show alleen maar groter. Nadat Matt ongeveer halverwege de show aangeeft dat dit toch echt ‘one of the best crowds we played for in a long fucking time’ is kondigt hij aan dat ze om een mooie mix van oude en nieuwe nummers te kunnen laten horen maar 5 nummers hebben gepakt en die hebben samengevoegd tot 1 geheel. Dat wordt dan een combinatie van Hand Of Blood, Room 409, Hearts Burst Into Fire, Begging for Mercy en Riot. Het dak gaat eraf, dat mag duidelijk zijn. Aan het eind van de avond komen ze na een heel korte break terug voor de toegift die bestaat uit ‘Ace Of Spades’ van Motorhead en hun eigen, onvermijdelijke, ‘Tears Don’t Fall’.
Het was een mooie avond, met een publiek dat alle teksten letterlijk woord voor woord kon meezingen en dat de avond van hun leven kreeg. Bij de uitgang blijkt een flink deel toch wel nog zo jong dat alleen naar huis gaan er niet in zit, er staat een hele meute vaders en moeders op ze te wachten. Als ik dan een opmerking maak dat ik kennelijk de enige ben die vanavond niet wordt opgehaald en daarop te horen krijg dat ik gewoon even had moeten bellen is het duidelijk de hoogste tijd om de auto op te zoeken…
