Nederland telt al een aantal jaren mee in de internationale Metal / Rock scene en het zijn vooral de female fronted rock bands die enorm populair zijn. Denk daarbij o.a. aan Within Temptation, Epica of aan Floor Jansen die vorig jaar bij het Finse Nightwish ingelijfd werd. Een van de pioniers in deze scene was The Gathering met frontvrouwe Anneke van Giersbergen. Nadat zij in 2007 de band verlaten had richtte zij Aqua de Annique op, waarbij ze meer vrijheid kreeg om haar eigen ding te doen. Ook hiermee was ze succesvol, maar de rock bleef toch lonken. Momenteel trekt zij alweer enkele jaren de wereld rond met een nieuwe band die gewoon haar eigen naam draagt. Dat resulteerde inmiddels al in 2 albums waarvan de laatste ‘Drive’ in september 2013 verscheen. Met de daaraan gekoppelde promotie tour deed ze vrijdag 07-02-2014 De Nieuwe Nor in Heerlen aan.
Zoals het bij een gerenommeerde band past werd het publiek eerst opgewarmd door een support band.
Deze eer viel te beurt aan de Gorkumse pop-rockband KinKobra. Naast leadzanger en gitarist Pascal Molenaar bestaat deze band uit: drummer Erik Sterk, bassist Kevin Tsie en de gitaristen Daan Boon en Roel de Bock (laatste is afkomstig uit Roermond). In het opwarmen hebben zij wel al flink wat ervaring kunnen op doen bij bands als Triggerfinger, Royal Republic, Anathema, de Staat en Aqua de Annique.
Gorkum’s trots gooit meteen de beuk er in met ‘I’ll Die 4 Thin’, gevolgd door ‘Shallow Eyes’ en ‘U Came In Desire’. De band speelt eigen nummers waar je o.a. invloeden van David Bowie, Editors, Placebo en Foo Fighters in terug hoort. Een catchy mix van deze stijlen wordt de zaal in gesmeten en tijdens deze energieke rockshow krijgen ze veel respons van het publiek terug. Met een echte uitsmijter als ‘Dirty Talk’ sluiten zij hun set van 8 nummers af en laten een meer dan goede indruk achter. De 45 minuten die zij ter beschikking hadden vlogen voorbij en graag had ik nog meer van hen gezien (en gehoord). Gelukkig krijg ik daartoe de gelegenheid in april als zij weer naar Limburg afzakken en op Mosterdpop staan in Elsloo.
Na de noodzakelijke ombouwpauze betreden Anneke en band onder luid gejuich het podium.
In de band een nieuw gezicht achter de toetsen. Annelies Kuijsters die wel op het album meespeelt, blijkt vervangen door ene Victoria die tijdens deze tour op de loonlijst staat. Verder zijn er geen verschuivingen en zit haar man Rob Snijders achter de drums, plukt Joost van Haaren aan de bassnaren en wordt het gitaar geweld overgelaten aan Gijs Coolen en Ferry ‘Punto’ Duijsens.
Dat het bij deze tour om een promotie tour gaat is duidelijk te merken aan de setlist waar op maar liefst 7 nummers van het nieuwe album prijken. Ze opent enthousiast met ‘You Will Never Change’ en de titelsong ‘Drive’.
Anneke wordt nog altijd in een adem met The Gathering genoemd, iets waarmee ze wel kan leven en waarom zou je dan ook geen nummers als ’Saturnine’ en ‘Strange Machines’ op je setlist zetten. Deze nummers worden dan ook door de Gathering fans met enorm applaus ontvangen. De band heeft er zin in en zetten hun optreden na ’Saturnine’ voort met ‘My Boy’, ‘1000 Miles Away From You’ en She’.
Het is haar niet aan te zien, maar toch zit Anneke van Giersbergen al 20 jaar in de music-scene. Met haar bekende, parmantige danspasjes, dartelt ze over het podium, alsof de Lente in aantocht is.
Ook enkele akoestische nummers staan gepland, waarbij Anneke zich zelf op de akoestische gitaar begeleid. ‘Beautifull One’ en vooral ‘Circles’ worden door het aandachtig luisterende publiek met applaus beloond en door sommigen meegezongen. Die relaxte sfeer wordt nog even vast gehouden als een van de mooiste nummers van ‘Drive’ volgt. Het breekbare ‘My Mother Said’ zingt ze met alleen piano begeleiding van Victoria. Samen met haar krijgt zij de zaal muisstil. Het zijn dit soort nummers waarbij haar stem tot volle glorie komt en waarom wij in ons landje trots mogen zijn met zo’n zangeres van wereldfaam.
De band komt weer terug en het gaat er weer steviger aan toe als ze ‘Even The Spirits Are Afraid’ inzetten, gevolgd door ‘Mental Jungle’. Het optreden voelt als een feestje en Anneke gaat helemaal los op ‘You Want To Be Free’ dat aan ‘Stay’ vooraf gaat. Met ‘Strange Machines’ komt er een einde aan de officiële set en Anneke schiet enthousiast een lading confetti het publiek in.
Uiteraard kan een toegift niet ontbreken en het publiek mag kiezen tussen ‘Broken Glass’ en ‘Leaves’. Het ingetogen ‘Leaves’ krijgt de voorkeur en wederom krijgt Victoria de gelegenheid om te schitteren achter de toetsen. Hier blijft het niet bij want ‘We Live On’ en ‘The Best Is Yet To Come’ volgen ook nog. Als dit een belofte is staat ons nog heel wat moois te wachten, want ook deze avond heb ik genoten van een band die in het buitenland stadions vult, maar ook niet te beroerd is om alles te geven voor een publiek van een paar honderd man.
Ondanks haar imposante carrière, waarin ze ook nog vele gastoptredens bij andere grote namen verzorgd, is er bij Anneke geen diva gedrag te bespeuren. Zij onderhoud zich op een innemende manier met het publiek en nodigt daarbij iedereen uit om na de show -als ze de naaldhakken heeft uitgeschopt en in de gympies geschoten is- even te komen babbelen in haar winkeltje met leuke spulletjes.
En zo kan (en hoort) het ook! Soms zijn artiesten gewone mensen!
