U.D.O. gaat lekker te keer in The Rock Temple.
Toen de kleine Udo 61 jaar geleden in Wuppertal krijsend ter wereld kwam, wisten pa en ma Dirkschneider het al meteen: ,,Hier zit muziek in!”. Wat een vooruitziende blik, want Udo bleef zijn longetjes en stembanden ontwikkelen en werd zanger. Het Volkstümliche of Schlager materiaal als “Wupper Noch Mal In Wuppertal” was niet aan hem besteed maar wel het harde Metal-werk.
Eerst maakte hij naam als brulboei bij Accept, maar inmiddels is hij alweer 27 jaar eigenaar van zijn eigen band U.D.O. waar hij 14 albums mee op nam. Hij stond op alle grote festivals all over the world, maar hij is ook niet te beroerd om zijn DNA sporen op kleinere podia achter te laten. Op 30-11-2011 was hij al eens te gast in The Rock Temple in Kerkrade en zondag 26-01-2014 bezocht hij the Rock Temple voor een tweede maal. Het zou een legendarisch optreden worden want na zijn show zou dit hoog aangeschreven rockportaal zijn deuren (voor goed?) sluiten.
Tijdens zijn “Metal Hammer Tour” mag Lion Twin de support verzorgen. Dit Metal-Pop-duo werd in 2011 gevormd en bestaat uit Lianne “Li” Vollmer-Sturm (zang) en gitarist Jan Koemmet (hij speelde in 1981-1982 bij Accept), die beiden het zelfde sterrenbeeld gemeen hebben, wat tot deze bandnaam leidde. Verder bestaat de band uit Stefan Weber-gitaar en zijn Armin Alic-bas en Jan Hinzman-drums verantwoordelijk voor de stuwende krachten.
Onlangs brachten zij hun debuut cd “Nashville” uit waarvan op deze avond 6 nummers gespeeld werden. Die vielen niet tegen en zij waren dan ook de ideale opwarmer voor Udo en kornuiten. Doordat hun drumstel voor de drumbatterij van Francesco Javino opgebouwd was, had de band weinig bewegingsvrijheid, maar zette toch een gedegen show neer, die zij beëindigden met “Day Of Anger”, de single waarop Udo ook te horen is. Helaas laat hij deze avond verstek gaan, maar hij begint wel na een kleine ombouw/afbraakpauze precies op tijd aan zijn set.
U.D.O. heeft in een kort tijdbestek enkele wijzigingen ondergaan. Eerst verliet gitarist Igor Gianola de band en werd vervangen door de Fin Kasperi Heikkinen. Toen men meende alles weer op de rails te hebben, diende Udo’s ‘brother in crime’ Stefan Kaufman na 40 dienstjaren om gezondheids redenen te stoppen. Zijn plaats is inmiddels ingenomen door de Russische snarenatleet Andrey Smirnov. Beiden zorgen voor een frisse wind in de band die verder bestaat uit het basbeest Fitty Wienhold en drummer Francesco Jovino. Speciaal voor deze tour werd Uli Koellner aangetrokken voor de keyboard partijen.
Udo Dirkschneider, die vanwege zijn geblokte, robuuste postuur door zijn fans liefkozend “The German Tank” genoemd wordt, vuurt een salvo van ‘Hits’ uit zijn enorme repertoire af op het in dichte rijen samengepakte publiek en opent uiteraard met “Steel Hammer”. Het is het begin van een energieke show die veel weg heeft van een ‘greatest hits show’, want vanaf het begin schreeuwt en brult het publiek vrijwel elke song mee. Uit alle windstreken zijn zij naar Kerkrade gekomen en hoewel Duits deze avond de voertaal is hoor ik na de show ook Vlaams en Frans.
Na ongeveer 45 minuten onafgebroken aaneen gespeeld te hebben -nummers als “King Of Mean”, “Future Land”, “Cry Of A Nation”, “Heart Of Gold”, “ They Want War”, “Never Cross My Way”, “Stranger”, “Stay True” en “In The Darkness” (prachtige intro door Kasperi) volgen elkaar zonder pauze op- is het met “Azrael” tijd voor een rustpuntje voor zowel band als publiek.
Na deze ballad gaat het weer harder verder met “Mean Machine” en is het halverwege de song solo time voor Kasperi, Andrey en Francesco. Met de ogen van de ander in de rug gericht, halen de gitaristen het beste in hun zelf naar boven. Geen vervelende ellenlange solo’s, maar net lang genoeg om indruk te maken zonder het showelement uit het oog te verliezen. Geweldig! Ook de drumsolo mag er zijn, maar is visueel iets minder aantrekkelijk omdat alleen het gezicht van Francesco boven de enorme drum batterij uitsteekt en er af en toe handjes zichtbaar zijn.
Na anderhalf uur zuivere speeltijd waarin ook nog eens “Metal Machine”, “Devil’s Bite”, “Go Back To Hell” en “Time Bomb” voorbij kwamen, komt er een eind aan de officiële set, maar de “tank” heeft nog niet al zijn munitie verschoten. Met een scheef oog zie ik op de setlist nog 5 nummers staan.
Als de band na een korte pauze opnieuw het podium betreedt, volgt eerst “Holy”, waarna Udo voor het eerst tot het publiek spreekt en volgen er enkele nummers van een band waarvan hij de naam vergeten is. Uit zijn Accept periode komt eerst “Metal Heart” voorbij, waarna meteen “I’m A Rebel” volgt.
De set wordt even onderbroken als Theo Samson het podium betreedt en het publiek weer met de neus op de feiten drukt door eigenaar Ludy Wetzel, als blijvende herinnering van 5 jaar Rocktemple, een schilderij aanbiedt.
Hierna gaat het weer vol gas verder met “Balls To The Wall” en krijgt “Fast As A Shark” de ‘eer’ als laatste song voor de sluiting te fungeren.
Na dit fantastische, ruim 2 uur durende concert van U.D.O. werd er in The Rock Temple nog lang, ..heel lang nagepraat en herinneringen opgehaald aan de vele geweldige bands die Kerkrade als “Rockstad” op de kaart gezet hebben.
Daarna is het over en sluiten, ..voor goed, helaas.
