Het is 37 jaar geleden dat de van oorsprong Haagse band Gruppo Sportivo door zanger/gitarist/componist Hans Vandenburg werd opgericht, en de Nederlandse muziekscene op haar grondvesten liet schudden. Meesurfend op het destijds in opmars zijnde New Wave genre, vergaarden ze nationale roem. De band bracht in 1976 hun debuutsingle uit getiteld ‘Out There In The Jungle’, hun muzikale hoogtepunt behaalden ze met hun eerste twee albums, ‘Ten Mistakes’ en ‘Back to ’78′. Gruppo Sportivo staat bekend door hun live optredens, gebracht met de nodige humor.
In Nederland hadden ze commercieel gezien hun grootste hit met de single ‘Disco really made it’, die ooit de 11e plaats in de Top 40 haalde. De bezetting is in de loop van de tijd flink gewisseld maar de specifieke sound bleef steeds overeind. Albums bleven komen maar haalden helaas nooit meer het succes van de eerste jaren, iets dat door Hans Vandenburg met de nodige zelfspot herhaaldelijk wordt gememoreerd tijdens de optredens als hij meldt dat de band al jaren geen album heeft verkocht en om die mooie traditie in stand te houden het publiek oproept om toch vooral het laatste album niet te gaan kopen. Huidige bezetting is Hans Vandenburg (zanger/gitarist), Peter Calicher (zang/toetsen), Max Mollinger (drums), Joris Lutz (bas) en de Bombita’s Lies Schilp en Inge Bonthond (zang/dans).
En nu is het klaar, het is mooi geweest, het zit erop. Gruppo Sportivo heeft besloten te stoppen met optreden en heeft de afgelopen maanden een laatste tour in het clubcircuit gehouden. Vanavond zijn we getuige van de aller- allerlaatste live show van de band in Patronaat Haarlem. Hoewel het optreden oorspronkelijk gepland stond voor de kleine zaal heeft het management onlangs moeten besluiten deze laatste show wegens grote belangstelling toch te verhuizen naar de grote zaal. En ook die raakte volledig uitverkocht. De zaal is vanavond – tot mijn verrassing – niet alleen gevuld met 50-plussers, kennelijk spreekt de Gruppo Sportivo muziek ook veel jongeren aan.
Als de band opent met ‘Music for Houses’ is het publiek nog vrij tam, maar als ze vervolgens doorpakken met ‘Mission a Paris’ en Superman is Back!’ is het met de afwachtende houding gedaan. Een kort intermezzo volgt waarin ter gelegenheid van deze allerlaatste show de bandleden toch nog maar even door gastspreker Robbie Muntz worden voorgesteld. Hans Vandenburg meldt dat dit weliswaar de laatste show is van Gruppo Sportivo maar dat de bandleden wel doorgaan. Hij zelf werkt aan een nieuw Gruppo album met werktitel ‘Saddle Pain’ en mikt daarvoor op een release in 2016. Bombita’s Lies en Inge gaan door met Bombita’s XL. Samen met Gruppo Sportivo’s Max Mollinger en Peter Calicher en Powerplay’s Jan van der Mey (gitaar) en Bas Coulier (bas) maken ze een programma met muziek van de bands waar ze ooit deel van uitmaakten: Gruppo Sportivo, Herman Brood & his Wild Romance, I’ve got the bullets, The Frozen Frog, Powerplay, Vitesse.
Daarna gaat de show verder met een combinatie van oude successen en nieuw werk. De zaal is meer dan bereid om mee te zingen en krijgt dan ook volop gelegenheid om dat luidkeels te doen. Richting het einde van de set komen uiteraard de grote hits aan bod. Rock ’n Roll, Beep Beep Love en een fraaie extended versie van Disco Really Made It (waarin delen opgenomen van That’s The Way I Like It’, ‘Hit Me With Your Rythm Stick’ en ‘Sex & Drugs & Rock ’n Roll’). Nadat ze zijn teruggeroepen volgt o.a. een door Lies Schilp prachtig uitgevoerd ‘Armee Monika’. En nadat ze voor een tweede keer zijn teruggeroepen zakt een plastic tasje vanuit het dak van de zaal naar beneden met daarin een chinese rijstplukkershoed.
Daarmee getooid zet Vandenburg, na wat dollen met de lichtman over de spot die precies op tijd op zijn gezicht moet staan, ‘Tokyo’ in (I’m on my way, and in my new Toyota it’s not so far away…), waarom al de hele avond werd geroepen. Aflsuiter is ‘Hey Girl’ waarbij het publiek volledig uit zijn dak gaat en waarvoor het volume nog een tandje hoger wordt gezet. Dat was eigenlijk het enige minpuntje van vanavond, dat het volume richting eind van de show zo ver werd opgedraaid dat het geluid begon te vervormen en de oren toch uiteindelijk meer suisden dan de bedoeling kan zijn.
Alles bij elkaar was het een waardig afscheid met een dankbaar publiek in een uiterst geschikte entourage. Ik ben benieuwd naar dat nieuwe album. En ook zeer naar Bombita’s XL, die de eerste boekingen hebben staan in april 2014.
