Hamilton Loomis : Gitaar, moutharp and vocals
Fabian Hernandez : Keyboards ,Tenor and Alt saxofoon
Danté Ware : Bass
Armando Aussenac : Drums
Op het bluesfestival in Peer zag ik met velen anderen Hamilton Loomis een zeer goede indruk achterlaten en ook een paar maanden later was hij erg knap in het Gompelhof. Dus nu hij opnieuw in onze contreien te gast was kon ik het niet laten om nog eens te gaan luisteren naar deze Texaanse muzikant. Francis Geron van de Spirit of 66 weet als geen ander welke band klasse heeft en welke niet. Dus was op maandagavond 2 december Hamilton Loomis te gast in deze populaire muziekclub in Verviers. De avond begon niet al te best, omdat er een brandend voertuig stond op de autostrade moesten Hugo en ik al dadelijk lang in de file staan, maar gelukkig geraakten we toch nog op tijd in de Spirit of 66. Een avond waar we zeker geen spijt van zouden krijgen, want we werden getrakteerd op aanstekelijke en mooie muziek gebracht door vier prima muzikanten
Eerste verassing van de avond was wel dat Hamilton een heel andere band bij zich had dan de geweldige jongens die hem in 2012 ondersteunden. Na het optreden zou blijken dat deze verandering van muzikanten zeker geen aderlating was, de nieuwe band klonk prima en heel gedreven. De reden van deze nieuwe tour is het promoten van zijn zesde erg goede studio album ‘Give It Back’. Het is heel moeilijk te omschrijven wat soort muziek Hamilton Loomis speelt. Het is een mix van vele stijlen en dat maakt deze artiest ook apart. Er zit jump Blues en funky blues in zijn repertoire, maar evenzeer soul en rock. Duidelijk is in ieder geval dat men zich niet verveeld bij een concert van hem, en dat het enthousiasme van de gitarist uitstraalt naar het publiek.
Rond half negen begon het viertal aan hun eerste van de twee sets met een instrumentaal nummer waarin dadelijk het enige overgebleven bandlid Fabian Hernandez zich liet opmerken op zijn saxofoon. De eerste nummers uit zijn nieuwste album hadden allen een hele lading funky blues in zich. ‘Everything I Had’ is Een heel sfeervol nummer dat erg in de smaak viel bij het publiek. Ook ‘Partner In Crime’ had dezelfde ingrediënten als zijn voorganger. Hamilton haalt hier fors uit met zijn Musicman gitaar. Danté Ware speelt indrukwekkende baslijnen op zijn zes snarige handgemaakte MTD basgitaar. Geef zelf toe zo een gitaar zie je niet vaak en als je dan nog een bassist hebt die weet hoe met die zes snaren om te gaan, dan klinkt deze gitaar machtig. MTD staat voor Michael Tobias Design. Armando Aussenac leverde prachtig werk op zijn Tama drumstel tijdens ‘She’s Had Enough’. Ook voor de eerste maar zeker niet de laatste keer van de avond gebruikte Hamilton zijn eigenaardige manier van mondharmonica spelen. Het was net of hij op een stofzuigerhulpstuk blies. De Hohner Special 20 mondharmonica past juist in het hulpstuk van de stofzuiger en is via een speciale connector aangesloten op de microfoon. Wie voor het eerst naar een optreden van Loomis gaat, kijkt in het begin raar op als hij op zijn constructie begint te blazen. En het zou de laatste niet zijn die na het optreden gaat kijken aan het podium om te zien hoe het feitelijk werkt.
Met ‘That Thing’ gaat Hamilton terug in de tijd. Dit is van zijn album ‘Ain’t No Temporary’ uit 2007 en is heel funky. Weer laat Loomis zich opmerken door zijn zuig en blaaswerk, maar even later neemt Fabian Hernandez meesterlijk over met zijn saxofoon. Het volgende nummer ‘Eternally’ schreef de zanger op 21 december 2012, die dag was het volgens de mayakalender het einde van de wereld. Het nummer heeft een lekkere groove en een aanstekelijk refrein. Weer trok Fabian Hernandez de aandacht naar zich toe met zijn fantastisch blaaswerk op de saxofoon. Iets wat je bij meerdere bands mist in dit soort muziek is een goede zanger. Hier is dat in ieder geval niet het geval. Hamilton Loomis beschikt over een zeer goede en warme stem. In ‘Something Wrong’ speelde Loomis een knappe vettige solo en ook de stevige baslijnen van Danté Ware vielen hier weer in positieve zin op. Een mooie soulvolle slowblues kan op geen enkel concert kwaad, dus speelden de jongens in Verviers ‘A Woman Like You’. De Musicman van Hamilton jammerde dat het een lust voor het oor was. Deze smeulende ballade legde de gevoelige kant van Hamilton bloot en zorgde voor een rustpunt na al dat funky geweld. Heel funky met een heel lekkere groove was ‘Stuck In A Rut’. Danté Ware was de man in de schijnwerper in dit nummer, hij perste een sublieme bassolo uit zijn formidabele basgitaar. Al tien jaar oud maar nog steeds aanwezig op elk concert is ‘No, No, No’. Een aanstekelijke song, waarop niemand stil bleef in de Spirit Of 66 en het refrein werd door bijna iedereen meegezongen tot groot plezier van Mister Loomis. Het titelnummer van het nieuwe album ‘Give It Back’ mocht op deze avond zeker niet ontbreken. De ritmesectie bleef op zeer hoog niveau spelen en Fabian perste nog maar eens alles uit zijn longen tijdens een mooie solo. Het laatste nummer ‘High’ ramde door de luidsprekers naar buiten. een mengeling van gruizige mondharmonica, voortgestuwd door de stevige en strakke bas en drums.
Set twee begon net als de eerste met een instrumentale song. Heel funky en groovy met Fabian Hernandez in de hoofdrol. Een collega van me zei dat ‘One More Take’ een look a like was van Bob Marley’s ‘Get Up And Stand Up’ en hoe meer ik ernaar luister hoe meer ik hem gelijk moet geven. Toch deed het niets af aan de verdienste van Hamilton Loomis en zijn kompanen, want ze speelden met deze ‘One More Take’ een dijk van een nummer. Waar Fabian de zuurstof bleef halen weet ik niet, maar bijna elke song haalde hij het beste uit zijn Alt of Tenor saxofoon. Op Hamilton zijn vraag of er blues lovers in de vraag zaten kwam een volmondig en luidruchtig yes van het publiek dat zich kostelijk amuseerde. De pompende en swingende combinatie ‘Working
Real Hard/Jammin’ valt altijd in de smaak van de mensen en dat was afgelopen maandag niet anders. ‘Working Real Hard’ ging feilloos via de sax van Fabian over in Jammin’. De soulfunk van Stevie Wonder vulde tot groot jolijt van het publiek de Spirit Of 66. Dat soul gevoel bleef ook tijdens ‘Take A Number And Stand In Line’. De Mexicaanse prima drummer Armando Aussenac kreeg hier zijn moment van glorie. Hoewel hij al het hele concert prima bezig was greep hij deze gelegenheid met beide handen. Hij kreeg dan ook een welverdiend applaus voor zijn knappe drum solo. Misschien is ‘Bow How’ wel het bekendste nummer van Hamilton. De Texaan hield dit nummer dan ook in zijn achterzak tot het laatste nummer. In Verviers duurde dit pareltje maar liefst vijftien minuten. Veel en mooie bluesy gitaar van Hamilton, te mooi eigenlijk om op het podium te blijven. Dus ging hij maar de zaal in tussen zijn bewonderaars. Dit vaste ritueel wordt altijd heel erg geapprecieerd door het publiek. De laatste noot was nog niet gespeeld of de mensen waren al aan het roepen om meer.
Hamilton Loomis besloot slim om niet van het podium te gaan, maar om dadelijk de toegift ‘Where We Started’ te starten. Geweldig sterk uptempo nummer met een zeer knap refrein. Fabian Hernandez is niet alleen een virtuoos op zijn saxofoon , maar ook een heel begaafd keyboard speler. De bas van Danté Ware bezorgde me voor de zoveelste keer kippenvel. Armando Aussenac gaf nog eens perfect getimed vol gas en de frontman bleef heel enthousiast zingen en op perfecte wijze zijn Musicman gitaar bespelen. Nog was deze toegift niet genoeg. Hamilton stond al bij zijn verkoopstand en de drie andere jongens zaten al in de coulissen, maar de aanwezigen bleven aandringen en Francis Geron deed er via de microfoon nog een schepje bovenop. Mister Loomis zou terugkomen, het publiek week niet. Dus kwam er nog een mooie extra toegift met ‘Slow Lover’. Indrukwekkend blaas en zuigwerk van Hamilton aangevuurd door het ritmisch handgeklap van het publiek. Liefst tien minuten lang verwendde de band de mensen die op een maandagavond toch naar de Spirit Of 66 gekomen waren met deze extra toegift. En daarna viel onherroepelijk het doek. Geweldige avond met vier prima muzikanten. En een blij en tevreden publiek dat met een brede smile huiswaarts ging.
Setlist
101. Intro
102. Everything i had
103. Partner in crime
104. She’s had enough
105. That thing
106. Eternally
107. Something wrong
108. A woman like you
109. Stuck in a rut
110. No, no, no
111. Give it back
112. High
201.
202. One more take
203. Working real hard/ Jammin
204. Take a number and stand in line
205. Bow how
206. Where we started
207. Slow lover
