Ik stap de tram uit bij Leidseplein en zie als ik de hoek om ben een rij van hier tot Tokyo. Kodaline speelt in de uitverkochte The Max-zaal, het uitverkochte Royal Republic in de Oude zaal. Drukke avond dus. De band Royal Republic bestaat uit gitarist-zanger Adam Grahn, gitarist Hannes Irengård, basgitarist Jonas Almén en drummer Per Andreasson. De band heeft 2 albums uit: We are the Royal uit 2010 en Save the Nation uit 2012. Het wachten is op het derde album in 2014…
Royal Republic en supportact Hollerado hebben minimaal één ding gemeen: ze zijn beide in 2007 opgericht. En allebei zijn het rockbands, waarbij het Zweedse Royal Republic meer onder alternatief geplaatst wordt, en de muziek van Hollerado onder Indie valt. De Canadees Menno Versteeg is zanger en gitarist van de Canadese band Hollerado. Hij geeft aan dat de band nog nooit eerder in Europa opgetreden heeft, en dan is Nederland ook nog speciaal voor hem. De song So it Goes gaat over zijn recent overleden Nederlandse opa die tijdens de Tweede wereldoorlog in het Leidse verzet heeft gezeten en daarna naar Canada vertrok. Menno springt meerdere keren van het drumstel af, de drummer achterlatend met een scheefstaand drumstel. Het gehele optreden is een aaneenschakeling van pompende gitaren en scheurende riffen.
Royal Republic betreedt het podium als een Royal, begeleid door dito muziek. De neiging bestaat om een kniebuiging te maken, maar niemand om me heen komt op die gedachte, of zet die gedachte om in daden. Wat er wel in de hoofden van het publiek naar boven komt bij de eerste noten van Molotov is dansen, springen, beuken en een moshpit vormen. Het begint dus stevig met Molotov en ook Underwear. Jammer dat de dame uit de clip van Underwear niet in de oude Zaal van Melkweg op het podium rondloopt. Wel klimt halverwege de show een meisje uit het publiek op het podium, en springt daarna vanaf het podium het publiek in, op handen gedragen tot achterin de zaal. Songs met een boodschap daar is Royal Republic niet vies van: Make Love not War (If you Have to Make War – make Sure to Make Time to make Love in Between) en Save the Nation geven een goed beeld van de wereldvisie van de band. Een snoertje aan de gitaar van Adam gaat halverwege loszitten, wat een goed teken is, volgens hem: ‘we geven alles, en jullie ook!’. Voordat de band de eerste tonen van Tommy Gun heeft kunnen spelen, neemt de zaal het heft in eigen handen en zingt in het donker hiervan het couplet: zanger Adam ziet het glimlachend aan. Midden in de song moet iedereen op de knieën, ook wij op het balkon worden niet ontzien. Na de break gooit Adam al zijn plectra het publiek in, zijn laatste plectrum gooit hij ook bijna weg. Maar hij beseft net op tijd dat spelen zonder plectrum hem een hand gaat kosten, zeker met de laatste song. Adam: ‘Welke song hebben we dan nog niet gehad?’ Juist: Full Steam Spacemachine! Nog een laatste keer deze avond een moshpit vormen, springen, duwen, trekken en heel hard zingen. De bandleden schudden voor het verlaten van het podium menig hand van fans, en maken een diepe buiging. Adam bedankt het publiek voor hun aanwezigheid: de eerdere show in Melkweg is afgelast, en de bandleden zijn blij dat de fans hen elke keer toch weer weten te vinden, en dat ze blijven komen.
De jassen halen bij de garderobe is daarna nog niet zo eenvoudig, mensen worden bij het verlaten van de zaal tegengehouden door de security, om de doorstroming enigszins te kunnen regelen. Twee uitverkochte zalen vergt ook wel enige logistiek
