Op 9 juli was Ana Popovic in de Spirit Of 66 te Verviers om haar laatste album ‘Can You Stand The Heat’ te promoten. Het was een zwoele dinsdagavond en ze was daar met The Mo’ Better Love Band. Deze band onder leiding van Tony Cooleman bestond uit maar liefst acht muzikanten. Nu was ze terug in België, namelijk in de Muziekodroom in Hasselt met de vaste band waarmee ze de laatste jaren succesrijk tijdens de talrijke optredens in Europa op het podium stond. De fans van Ana kennen ondertussen deze jongens al, maar ik wil ze wel graag voorstellen. Op de basgitaar de Nederlander Ronald Jonker, op drums Stephane Avellanea en op de toetsen Michele Papadia. Dit is zeker en vast de beste band waarmee Ana ooit getoerd heeft in Europa. Hopelijk blijft dit viertal nog een hele tijd samen, want Ana Popovic nog was nooit zo goed als de laatste twee jaar.
Eenmaal per maand, gewoonlijk op de tweede donderdag organiseert Move2blues, tussen oktober en mei een bluesconcert in de Muziekodroom in Hasselt. Move2Blues zijn een paar bluesfreaks die de blues levend willen houden en daarom bekende en minder bekende artiesten naar de gezellige club of de grote zaal van de Muziekodroom proberen te halen. Donderdag was het optreden in de grote zaal want Ana Popovic is toch niet de eerste de beste. Het is al de tweede maal dat Ana te gast is bij Move2blues. In 2006 stond ze al eens op het podium in de Muziekodroom. Het was gezellig druk in de grote zaal, maar toch hadden de organisatoren pech dat juist op hetzelfde moment een voetbalmatch gespeeld werd tussen België en Colombia. Dat scheelt toch wat volk, maar daar is spijtig genoeg niets iets aan te doen. Maar we waren toch met een paar honderd mensen om naar de muziek van de Servische Ana Popovic te luisteren. Rond negen uur verschenen Ronald, Michele en Stephane op het podium en begonnen aan de ‘Intro’. Na een paar minuten kondigde Ronald de komst aan van zijn frontvrouw en vroeg daar een enorm applaus voor. Dat applaus kreeg ze ook van de aanwezigen terwijl ze haar Fender Stratocaster elegant om haar schouder hing, klaar voor het grote werk. Hoe kan men beter beginnen dan met ‘Can You Stand The Heat’, de titel song van het album dat je komt promoten. Met dit funky blues nummer miste Ana al zeker het begin niet. Met de solo die de langbenige schone op hoge hakken uitvoerde, liet ze duidelijk verstaan dat ze meer dan haar mannetje kan staan met het bespelen van de gitaar. Ook de knappe drumsolo smaakte naar meer en Stephane Avellaneda kreeg al dadelijk het eerste applaus.
Ana Popovic bleef nummers uit haar nieuwe album spelen met ‘Object Of Obsession’. Weer beroerde Ana de hals van haar Fender op weergaloze wijze. Alle mannen in de zaal wilden op dat ogenblik wel het ‘Object Of Obsession’ zijn waarover Ana het in dit nummer heeft. Op het nieuwe album staat ook The Rolling Stones cover ‘Rain Fall Down’. En ook in dit Jagger/Richards rock nummer slaagde Ana erin om haar stempel er op te drukken door de song een bluesy tintje te geven. Het tempo wordt opgetrokken met ‘Work Song’ uit het album ‘Unconditional’. Michele Papadia mocht hier al zijn kunnen tentoon spreiden, waarna frontvrouw Ana al even succesrijk overnam. De energieke en nooit stilstaande Ronald Jonker bleef geniaal en gedreven aan zijn vijf snaren bas plukken. Ook bij de start van ‘Business As Usual’ plukte Ronald met zijn basgitaar naar de hemel wijzend weer van die mooie donkere zware bonkende geluiden uit dat mooie instrument. Daarna was het weer de beurt aan een grandioze Popovic op haar Fender. Op dat moment was het heel stil in de Muziekodroom en iedereen was met oren en ogen aan de dame op het podium gekluisterd. Het bracht haar meer dan terecht heel wat applaus op. Een meeslepend en swingend ritme met een beetje Wah Wah pedaal was de start voor ‘How’d You Learn To Shake It Like That’. Geweldige baslijnen van Ronald en het strakke en uitmuntende werk op de drums waren de basis waarop Ana liet zien dat ze ook uitstekend slide kan spelen. De frontvrouw vertelde dat ze het laatste jaar heel hard gewerkt had, aan het nieuwe album en dat ze blij was om terug in België te zijn. Ze zag het als een kleine vakantie. Michele Papadia mocht tijdens ‘Unconditional’ de mensen beroeren met zijn uitstekend toetsen werk. Ook Ana kreeg weer een open doekje vanwege het geniale vingerspel op de Fender. Het laatste nummer ‘Can’t You See What You’re Doing To Me’ is een Albert King cover die ook op Ana’s nieuwste album staat. Het publiek in Hasselt mocht blij zijn want Ana, Ronald , Stephane en Michele maakten er tijdens dit nummer een echt feestje van.
Set twee werd gestart met het instrumentale ‘Slideshow’. Weer een Ana die blijkbaar heel gemakkelijk de slide speelde. Hoe meer ik Stephane Avellanea hoor op drums, hoe meer ik onder de indruk kom van het talent van deze jongeman. En ik was blijkbaar niet de enige, want ik hoorde in Hasselt van een drummer dat dit één van de beste drummers was die hij al bezig zag. Ook ouder werk werd niet gemeden. ‘Is This Everything’ is al van 2007, maar het blijft een pracht nummer. Alle vier de muzikanten lieten zich van hun beste kant laten zien en het resultaat mocht gehoord worden. Het werd een heel explosief nummer. Stephane Avellaneda begon met schitterend slagwerk aan ‘Count Me In’. Ana viel heel gedreven in met een spetterende slide gitaar solo. Dit was puur genieten. Van de studio versie van ‘Every Kind Of People’ ben ik niet zo gek, maar donderdag avond in de muziekodroom klonk de live versie van dit nummer stukken beter en Ana breide er een fantastisch einde aan. Zoals op vele bluesrock concerten ontbrak ook hier Jimi Hendrix niet. Funky bluesrock van heel hoog niveau met ‘House Burning Down’. Ana bewees in Hasselt dat je niet als gek aan je gitaar moet sleuren en gekke bekken trekken om een indrukwekkende solo te spelen, maar dat dit ook op een elegante en verfijnde wijze kan. Ook haar drie muzikanten lieten nogmaals horen dat het top muzikanten zijn die volledig met hart en ziel met deze muziek vergroeid zijn.
In het afsluitend nummer ‘Hold On’ zou dat nogmaals bewezen worden, wanneer ze van Ana de ruimte kregen om in de schijnwerper te staan. Waar Ronald Jonker de energie vandaan haalde weet ik niet. Hij is een echt podiumbeest, ook tijdens zijn minuten lange bas solo spaarde hij zich niet. Het zweet droop van de Nederlander, maar hij leverde een prachtprestatie en dat werd ook door de hele Muziekodroom beaamd, want hij kreeg een overdovend applaus. Ook Stephane Avellaneda ging voor de laatste keer voluit. Geen traditionele drum solo met veel geroffel, maar energiek, snel werk op de vellen en de cimbalen. Dit was minutenlang echt genieten. Daarna mocht ook toetsenman Michele Papadia van Ana nog eens laten zien hoe vlug en gevoelvol zijn vingers wel zijn. Al dat gesoleer maakte dat ‘Hold On’ bijna twaalf minuten duurde, maar geen enkele seconde verveelde dit uitstekende nummer. De aanwezigen bleven roepen om een toegift. De Servische liet enige tijd op zich wachten, maar kwam toch nog terug op het podium om misschien wel het mooiste nummer van de avond te brengen. Veel mensen kenden dit nummer niet maar het is een instrumentaal nummer uit één van de eerste albums van Ana Popovic. ‘Navajo Moon’ staat op de cd ‘Comfort To The Soul’ uit 2003. Wat was ik blij dat de band dit nummer nog eens speelde. Even mocht Michele wat soleren, maar voor rest was het een elf minuten durende triomftocht van de Servische schone die naar Hasselt kwam, zag en overwon. Prima concert.
Aan de verkoopstand stond heel wat volk, dus ik denk dat er nog heel wat albums en dvd’s verkocht zijn. Als daar veel volk staat wil dat ook zeggen dat de mensen een prima concert gezien hebben. Wie Ana Popovic nog aan het werk wil zien kan dat op 6 december in Zaal De Posthoorn te Hamont-Achel. En ook Move2blues heeft nog verschillende mooie concerten op hun programma staan zoals The Belgian Blues Express feat Marc T. and Big Dave (B) op 12 december 2013 en voor volgend jaar Memo Gonzalez & The Bluescasters (USA/D), Albert Castiglia, Sugar Ray & The Bluetones. Voor meer informatie van Move2blues kan je terecht op hun website http://www.move2blues.be/
