Eindelijk na jaren wachten kwam Dan Patlansky toch naar het Europese vaste land. Spijtig genoeg nog niet in België of in Nederland, maar wel bij onze oosterburen uit Duitsland. In het Forum in Kevelaer zou Dan een akoestisch optreden geven. Wat zenuwachtig vertrokken we naar Kevelaer. Je kent de artiest en de muziek maar daarom kan het live nog erg tegenvallen. De zaal in Kevelaer was al op voorhand volledig uitverkocht. Het is een heel mooie en gezellige zaal waar ongeveer honderdvijftig personen al zittend een concert kunnen bijwonen. Rond half negen begon de plaatselijke muzikant Gerrit Jansen aan de muzikale avond. Gerrit had wel wat last van de zenuwen, maar dat beterde toen vier vrienden hem kwamen vervoegen op het podium. De jongens speelden akoestisch en allemaal eigen composities. Na een paar songs vertrokken de vrienden en kreeg Gerrit een andere vriend naast zich. Deze twee muzikanten speelden nog een paar nummers met alleen de twee akoestische gitaren als begeleiding. Gerrit Jansen & Friends deden het prima en kregen dan ook van de hele zaal een mooi applaus.
Dan was het wachten op Dan Patlansky, de Zuid-Afrikaanse blues held, die eens kwam polsen of ook Europa klaar was voor zijn prachtige muziek. Dan had alleen twee versterkte akoestische gitaren bij zich en een pedaal bord. In dat pedaalbord zat ook een loop station, en van dat laatste maakte Dan Patlansky veelvuldig gebruik tijdens zijn optreden. Dan Patlansky begon met de titelsong van zijn laatste elektrische studio album, het instrumentale ’20 Stones’. Dit album stond in 2012 bij de twintig beste blues albums in het muziekblad Rolling Stone, en de single ‘Daddy’s Old Gun’ werd door datzelfde Rolling Stone genomineerd als één van de top singles van 2012. In ‘Miss Oowee’ hoorde je duidelijk het gebruik van dat eerder vernoemde loop station. ‘Miss Oowee’ komt uit het recentste akoestische album ‘Wooden Thoughts’ van Patlansky. De helft van de setlist bestond trouwens uit nummers van ‘Wooden Thoughts’. Dan Patlansky had dadelijk alle aandacht van het publiek. Het was zo stil in het Forum dat je buiten de muziek niets hoorde. Het was trouwens een prima gedacht van inrichter Torsten van de Loo om er een zittend concert van te maken, dan is het altijd stiller dan bij een rechtstaand concert en die stilte is bij een akoestisch concert toch heel belangrijk. Dan zei dat hij een heel oude song zou gaan spelen en vroeg aan het publiek of iemand Son House kende.
Bijna niemand kende deze inmiddels overleden muzikant. ‘Preachin’ Blues’ is een nummer van Son uit de jaren zestig. De versie van Dan Patlansky kan je niet meer vergelijken met het origineel. Dan speelde op een fantastische wijze slide tijdens dit nummer. Nog een cover kwam er met ‘The Weight’, de grote hit van The Band. Heel ingetogen gespeeld en met zeer veel gevoel gezongen. Spijtig genoeg kan ik van deze parel geen filmpje bijvoegen, daar er maar tijdens de eerste twee songs mocht gefilmd worden. Dit was zeker één van de hoogtepunten van de avond. Op de vraag van Dan wie Robert Johnson kende was het antwoord massaal ja. Robert was volgens Dan de King of the blues en in die uitspraak kan ik me wel vinden. Volgens de zanger had elke zanger of band minstens één nummer van Johnson gecoverd, zelfs The Rolling Stones en Led Zeppelin. Hij bracht ‘Travelling Riverside’, de eerste song van Robert Johnson die hij ooit hoorde. Nogmaals liet Patlansky zijn sublieme slide spel bewonderen. Uit de covers van Son House en van deze Robert Johnson kan men wel afleiden dat Dan Patlansky echt wel beïnvloed werd door de oudere Delta en Mississippi blues.
‘Heart Of Stone’ is een eigen nummer dat al wat ouder is. Het komt van het album ‘True Blues’ uit 2004. Ook dit nummer heeft al de kenmerken van de oudere traditionele blues, maar dan in een moderner jasje gestoken. De warme volle stem van Dan Patlansky kwam tijdens dit akoestisch optreden ten volle tot zijn recht evenals zijn sublieme gitaar spel. Het volgende nummer was dan weer funky getint met een zeer vlot en knap refrein. Het is een nieuw nummer dat hoogstwaarschijnlijk op het volgende album zal komen. De laatste song was ‘Superstition’. Dan had er een heel mooi blues nummer van gemaakt. Geen soul meer in het lied maar pure klasse blues van de beste blues artiest van Zuid – Afrika. Alle handen gingen op mekaar toen dit prachtig nummer eindigde na acht minuten puur luister plezier. Natuurlijk was er nog tijd voor een bisnummer. Dat werd ‘You Upset Me’ van het album ‘Move My Soul’ uit 2009. Een nummer met een mooi ritme, een soort trage rock’n roll. En het publiek bleef genieten van dat mooie vingerwerk van Dan op de gehele hals van de gitaar. Het kon nog niet gedaan zijn, het mocht nog niet het einde zijn. Het publiek bleef vragen om meer. Dan Patlansky kwam dat dankbare publiek tegemoet en speelde misschien het mooiste nummer van de avond. Het nummer staat ook op het geweldige album ‘Wooden Thoughts’ en is al ontelbare malen gecoverd. Maar van Dan’s versie van ‘Hallelujah’ komen mijn haren elke keer weer omhoog. Heel ingetogen en gevoelvol gezongen, heel weinig gitaarspel, maar de akkoorden die er gespeeld werden raakten je met elke aanslag. Deze song mag hij van mij gerust vijf maal zingen, hier krijg ik nooit genoeg van.
Dan Patlansky is de volgende dagen nog een paar maal te zien in Duitsland, in Denemarken en in Engeland. Volgens Dan en zijn manager is de kans erg groot dat ze volgend jaar terug komen met een grotere tour en als het mogelijk is in meerdere landen. Ik kijk er in ieder geval naar uit.
setlist
01. 20stones
02. Miss oowee
03. Preachin’ blues
04. The weight
05. Travelling riverside
06. Heart of stone
07. Feel like home
08. Superstition
09. You upset me
10. Hallelujah
