Geen Ryan McGarvey in België tijdens deze herfst tour, dus trokken we maar naar Nederland om deze jonge gitaar god aan het werk te zien. Het was de eerste keer dat ik te gast was in de Groene Engel te Oss en dat was best een meevaller. Mooie zaal, vriendelijke mensen, dus een mooi begin van de avond. Eerst was het de beurt aan de Nederlandse band Gundogs om het publiek gedurende drie kwartier op te warmen. Deze band bestaande uit zanger en gitarist Joop van Orsauw, bassist Wim van den Oord en drummer Fred Hoogendoorn. Dit power trio dat stevige bluesrock speelt met de nadruk op rock, leverden een meer dan aardige set af. Op twee covers na stonden allemaal eigen nummers op de setlist. Frontman Joop van Orsauw speelde veel slide tijdens de gitaar solo’s. De betere nummers vond ik het rebelse ‘Payload Blues’, de cover ‘Milk Cow Blues’, De rocker ‘Big Fat Mama’ en ‘People Get Lonely’.
Op het moment dat Ryan, Justin en Logan aan hun set begonnen was de Groene Engel al redelijk goed vol. Ik schat dat er ongeveer driehonderd personen aanwezig waren toen Ryan de eerste tonen van ‘Firework Eyes’ op het publiek afvuurde. Deze nieuwe en sterke instrumentale song ligt in het verlengde van de muziek op Ryan McCarvey’s tweede sublieme album ‘Redifined’. Veel power, geraffineerd maar geweldige gitaar en met een sterke ritme sectie die alles op een puike manier ondersteunt. Maar ook de nummers uit het debuutalbum ‘Forward In Reverse’ komen nog uitgebreid aan bod. Het zijn songs die zo sterk zijn dat ze ook nooit gaan vervelen. ‘Watch Yourself’ is één van die nummers. Energiek en stevig ritme en het puike vinger werk van Ryan op zijn zes snarig instrument, dat blijft een lust voor het oor en voor het oog. De slow blues ‘Crying Over You’ kan zo op het album van vriend en voorbeeld Joe Bonamassa. Dit is muziek waarvan het haar op mijn armen nog steeds rechtop gaat staan. Het instrumentale ‘Texas Special’ is kort en krachtig. Super snel vingerwerk over de gehele hals van de gitaar. Daar begin je als beginnend gitarist beter niet aan, dit is echt alleen maar weg gelegd voor jongens die hun instrument tot in de puntjes beheersen. Een heel mooi opgebouwd nummer is ‘Starry Night’. Beginnen met een opdwepend ritme dat later explosief openbarst in een knappe gitaar solo. Dat Ryan met Justin McLaughlin een puike bassist heeft is al jaren geweten.
Deze jongen was er al bij toen Ryan voor de eerste keer de oceaan overstak in 2011, op zoek naar roem en succes in Europa. Logan Miles Nix was nog juist aangeworven voor de Europese tour van Ryan in het voorjaar van dit jaar. Als nieuwe drummer liet hij toen al zien dat hij heel wat zijn mars had. Nu een half jaar later zie je dat deze jongen helemaal ingeburgerd is en zich volledig kan uitleven in de muziek van Ryan McGarvey. Nog een nieuw nummer is het bijna kwartier durende ‘Be Your Man’. Rock met een funky tintje, veel Wah Wah pedaal en heel energiek gezongen. In dit nummer mogen zowel Ryan, Justin en Logan de show stelen. Ryan gaf de aanzet op zijn Fender met een soort Hendrix solo, waarna Justin met zijn vijf snarige Lakland bas succesvol overnam. Deze Lakland bas begin je meer en meer tegen te komen bij blues rock bas gitaristen. Het is een gitaar die erg mooi klinkt en ook bij de heel diepe tonen nog erg zuiver is. Na het daverende applaus voor Justin was het de beurt aan Logan, en ook deze jonge man wilde niet onderdoen voor zijn mede muzikanten. Dus volgde er een mooie drumsolo en dat wist het overgrote deel van het publiek in De Groene Engel wel te appreciëren. En ik overdrijf niet, dat zal je wel merken als je de onderstaande video van dit nieuwe nummer bekijkt. Volgens de vader van Ryan heeft zijn zoon dit nummer geschreven nadat hij van Joe persoonlijk, zijn eerste Joe Bonamassa Fuzz-Face pedal had gekregen en natuurlijk is deze pedaal in ‘Be Your Man’ te horen.
Vette slide gitaar kregen we tijdens ‘Blues Knockin’ At My Door’, één van de beste nummers op Ryan’s laatste album ‘Redifined’. Pompende en stomende blues is de basis van ‘Memphis’. Dit is weer één van die nieuwe pareltjes van McGarvey. Volgens mij en nog vele fans van deze jonge gitaar god is het hoog tijd dat hij deze nieuwe nummers op een nieuw studio album of op een live album plaatst. Het publiek amuseerde zich kostelijk en velen die voor de eerste keer naar een concert van Ryan kwamen, stonden vol bewondering te kijken naar de jonge Amerikaan en zijn kompanen op het podium. Veel beter gekend is ‘Joyride’ en dus werd door velen het refrein meegezongen. Op deze plezier rit van liefde is het heel moeilijk om stil blijven te staan. Dit is Ryan McGarvey op zijn best. Deze muziek werkt als een drug en is heel verslavend. Het laatste nieuwe nummer dat Ryan in De Groene Engel speelde was ‘My Heart To You’. Het is een trager nummer van het genre als van ‘Close To Heaven’. Knappe vette gitaar solo van Ryan terwijl Logan gedurende die solo ritmisch op de klok van zijn cimbaal klopt. Heel intens gezongen, maar het maakte niet dadelijk de wauw indruk op mij die ‘Be Your Man’ en ‘Memphis’ wel gaven.
Al moet ik er wel bijzeggen dat je dit soort gevoelige nummers meerdere keren moet horen, en dat ze dan ook meestal beter en beter worden. Na de gevoelige snaar geraakt te hebben terug naar het ruigere werk met ‘Downright Insane’. De temperatuur was dadelijk weer wat graden hoger als Ryan weer de heerlijkste klanken uit zijn Gibson tovert. De Wah Wah pedaal werd weer gretig gebruikt en bassist Justin McLaughlin’ had er duidelijk zin in. Het hoogtepunt voor mezelf was ‘Not Enough Whiskey’. Dit is één van de mooiste slowblues die ik al ooit gehoord heb. Het is al een ouder nummer van Ryan, maar het staat niet op cd en het staat zelden op de setlist. Als de band dan dit nummer nog speciaal voor je speelt, kan de avond niet meer stuk. Maar wees gerust ik was niet de enige die ‘Not Enough Whiskey’ een geweldig nummer vond aan het applaus te horen. De tijd was weer voorbij gevlogen want Ryan kondigde aan dat er nog juist tijd was voor één nummer. Hij bleef het rustig houden met ‘Close To Heaven’. Qua tekst één van de mooiste nummers die Ryan ooit geschreven heeft.
De toegift van deze formidabele avond was ‘Mystic Dream’ een psychedelisch blues rock nummer van bijna twintig minuten. Het is een instrumentaal nummer waarin de drie muzikanten zich nog eens mogen en kunnen uitleven. Ik heb nog maar weinig gitaristen zien doen wat Ryan allemaal kan. Het klinkt misschien ongeloofwaardig maar deze jongeman verbaasd me nog bij elk optreden opnieuw. En het is niet alleen Ryan, ook Justin op bas en Logan op drums halen een erg hoog niveau. Natuurlijk spelen zij in dienst van hun frontman, maar zonder een solide en goede ritmesectie kan de man met de gitaar ook minder schitteren. Het is gewoon een voortreffelijk blues rock trio dat stilaan de stap moet kunnen zetten naar iets grotere zalen want ook daar zullen zij het publiek imponeren. Wie hem deze tour nog wil zien zal spijtig genoeg naar Duitsland of het Verenigd Koninkrijk moeten reizen.
setlist:
01. Firework eyes
02. Watch yourself
03. Cryin’ over you
04. Starry night
05. Texas special
06. Be your man
07. Blues knockin’at my door
08. Memphis
09. Joyride
10. My heart to you
11. Downright insane
12. Not enough whiskey
13. Close to heaven
14. Mystic dream
