En dan was het op zondag de beurt aan mij om af te reizen naar Waalre om Kempenerpop mee te maken en vast te leggen. Ik liet me geheel verrassen, ik had er geen idee van waar ik terecht zou komen. Alleen de line-up had ik bekeken en nam geheel neutraal mijn entree. Ik kreeg al meteen een goed gevoel en liep eerst een rondje over het terrein. Iets kleiner dan ik dacht, maar, zo bleek achteraf, zeker niet minder. Kempenerpop is klein wat oppervlakte betreft maar groot in het vermaak. Verschillende standjes en zelfs voor de allerkleinste was er genoeg te doen, zoals schminken, schilderen en muziek leren maken met de Vuilnismannen door op emmers te trommelen. De gemoedelijke sfeer, relaxte mensen en goede optredens maakt het helemaal af en maakt Kempenerpop tot een waardig festival.
De line-up was voor mij redelijk onbekend maar ik mag wel zeggen dat ik me goed heb vermaakt. Met een grote glimlach was ik de optredens aan het fotograferen en genoot ik van het publiek dat helemaal los ging. Tijdens het toffe optreden van Nona, een pop/rockband uit Utrecht, was het mooi om te zien hoe de band in de muziek opging. En wat kan die meid zingen zeg. Daarna op het hoofdpodium de half-Nederlandse, half-Amerikaanse band Jaya de Cat, wat een totale verrassing was voor mij. Een combinatie van punk en reggae dat ze echt goed neerzetten. Dat was op het podium te zien maar ook zeker aan het publiek. Een van de gitaristen kreeg nog een BH uit het publiek toegeworpen waarvoor hij even kwam bedanken. De band ging zelfs zo los dat er eerst een gitaarsnoer werd gesloopt en er later nog even een probleem was met het drumstel. Alles werd opgelost en de show kon verder gaan. Want een show dat was het!
Ook de indierock-band Lookapony gaf een te gek optreden op The Jack Stage . De jonge mannen zette een heerlijk sfeer neer met een Brits tintje. Op het hoofdpodium stond Mahala Rai Banda. De leden van de Roemeense band uit Boekarest speelde allerlei instrumenten wat schitterend was om te zien. Het publiek stond niet bepaald stil en de mannen op het podium hadden ook duidelijk lol in het maken van muziek. Een mix van stijlen zoals Balkan en zigeunermuziek waren onder andere de klanken van hun energieke optreden. Vervolgens naar de 3 vrouwelijke bandleden en 1 mannelijk bandlid tellende Jacks, die daar de tent even op zijn kop zetten. Opzwepende elektrische gitaren zetten de toon voor een te gek rockoptreden. De bandleden maakte echt met elkaar muziek, wat op het podium ook goed te zien was. Daarna was de beurt aan Kensington, de inmiddels welbekende band, die met hun overvolle tour van dit jaar een van hun laatste festivals aandeden. Dat was zeer zeker niet aan ze te zien, er was nog energie genoeg. Wederom veel contact met het publiek wat enthousiast mee deed, met een te gekke sfeer als resultaat.
Op de The Jack Stage was het inmiddels de beurt aan The Dirty Demins. Deze band bestaande uit voor de helft vrouwen ging totaal los met echte hardrock en met een hoog meeschreeuw gehalte. Indrukwekkend, de tent was dan ook overvol. Als laatste zag ik het optreden van Merdan Taplak uit België. Een combinatie van live muzikanten, een dj en een zangeres, zorgde voor een dansbare beat die goed benut werd. Een elektrische beat met live muziek geeft wat mij betreft een extra dementie aan de muziek en het optreden.
