Hooverphonic met orkest in het openlucht-theater Amsterdamse Bos, een prachtige aankondiging. Zet er dan ook nog 2 Nederlandse singer-songwriters bij dan heb je een heerlijk avondje. Niels Geuzebroek trapte af, op slippertjes met een nog lekkere temperatuur en een half gevuld Amsterdamse Bos. Niels speelde eerder bij Slikstone, later in het commerciëlere The Voice of Holland en recent had hij nog een hit met Wildstylez het hardstyle-nummer ‘Year of Summer’ waarvoor hij zelfs een gouden plaat ontving. Hij bracht een gevarieerde set waarin hij ontspannen liet zien dat hij vaker op het podium geeft gestaan. Hij speelde reason op een unplugged manier waardoor zijn eigen stemgeluid goed naar voren kwam.
Michael Prins betrad vervolgens het podium nam nog even snel een paar trekken aan zijn sigaret om vervolgens met zijn gitaar voor zich een aantal mooie nummers te spelen. Typisch was het dat elk nummer begon met een “gitaarsolo” en eindigde met een paar hoge noten. Hij vertelde dat hij anderhalf uur hiervoor nog in Rotterdam op het podium stond en nu in Amsterdam, muziek verbroederd? Een goed optreden qua stem misschien wel beter dan Niels Geuzebroek maar als totaal performance toch nog wat te leren.
Inmiddels was het Amsterdamse Bos goed gevuld met circa 1400 bezoekers die op Hooverphonic waren afgekomen. Een orkest met strijkers, blazers en slagwerk vulde de op zich al prachtige muziek van Hooverphonic prima aan. Het klonk nu nog voller, completer en warmer. De geweldige stem van de pas 22 jarige zangeres Noémie Wolfs maakt direct indruk. Zij was gekozen uit een 30 tal zangeressen die allen voor de leadpositie van de band wilde gaan. De ideale kandidate zou moeten beantwoorden aan vier vereisten: ze heeft een unieke stem, toont karakter, ligt goed in de groep en kan de back-catalogue herinterpreteren, daaraan voldoet Noémie Wolfs dus zeker. Staande achter een oude microfoon sensueel bewegend bracht ze alle nummers up-tempo, rustig of zo vanuit een een Cubaanse kroeg, zonder enige moeite zo leek het wel.
Bassist Alex Callier had de meeste praatjes; Gaf aan dat de Nederlanders zich maar beter aan het lichte bier konden houden, Duvel was veel te sterk voor hen. Dat leverde hem wat boegeroep op. Gitarist Raymond Geerts gaf met zijn gitaar een eigen sausje over de Hooverphonic-sound.
Naast de bekende heerlijke nummers als Jackie Cane en Mad about you was er ook plek voor hele andere muziek. Zoals in de toegift waar er een instrumentaal nummer gespeeld werd uit een film van Serge Gainsbourg ‘La Horse’ een ode heroïne de film sucks mar muziek is geniaal.
Primeur in het Amsterdamse Bos
Van het nieuwe album dat in november uit gaat komen werden maar liefst 2 nummers ten gehore gebracht een ervan heet Ether. De enige Nederlander uit het orkest, Remco Kühne, begeleide op de piano het lichtvoetige nummer. Het wordt de 3e singel van het nieuwe album dat hier spontaan in première gaat, het nummer is voor een Warschause Bosnimf geschreven. Pracht nummer, kan haast niet wachten op hun nieuwe album dat in november uit komt. Morgen wordt de laatste hand in studio waar Martin Morero zijn platen opneemt gelegd en is de plaat klaar om de wereld te veroveren verklapte Alex Callier.
Ik hoop dat ik de band nog vaker ga tegenkomen in Nederland, het Amsterdamse Bos was ze in elk geval bevallen.
