Andy kan blijkbaar veel meer dan drummen. De drummer van Razorlight doet het ook prima als solo artiest. Hij stond dit jaar al op Pinkpop en de Beschaving. Dat hij veelzijdig is bewees hij ook vanavond. In tegenstelling tot Trixie Whitley gisteren won hij met gemak van de galmende kerk. Andy is geen prater, hij laat de muziek liever spreken. Toen presentator Jan-Douwe Kroeske hem vroeg hoe groot de stap was van de drums naar de gitaar, antwoordde hij gevat door één meter naar voren te stappen, van het drumstel naar de microfoon. De toon was gezet, spelen dan maar.
Het was muisstil in de kerk tijdens het eerste nummer ‘Frank Mills’. Je kon trouwens gedurende het gehele concert een speld horen vallen of soms de spiegel van mijn camera horen opklappen. Vol aandacht en bewondering voor de muzikant Andy Burrows die in deze setting het best tot zijn recht komt. Intimiteit geeft zijn muziek een extra boost, iets wat ik miste tijdens bijvoorbeeld zijn recente optreden in de Ziggodome als voorprogramma van Muse. Met 14 nummers op de setlist kregen we een volwaardig concert voorgeschoteld, zonder dat het eentonig of saai werd.
De cover ‘Four seasons in one day’ van Crowded House deed me zelfs een beetje meezingen, Whaw die was steengoed!
Ondanks dat er een viertal muzikanten bij hem op het podium stonden werd de galm hen nooit te veel, alle instrumenten waren goed afzonderlijk te horen, vooral de cello gooide in de kerk nét een extra lekker sausje over de muziek. Met ‘Keep on moving on’ werd afscheid genomen van Nijmegen. Voor de liefhebbers…. Het concert was opgenomen en zal worden uitgezonden op 3FM. Wie hem live wil zien kan terecht in het Bos theater te Amsterdam.
