Al voor de negende keer organiseerde de Kiwanis Club uit het Belgische Lommel het Parkblues festival in het gezellige park achter het burgemeesterhuis. Dit jaar kwamen er bijna duizend mensen naar dit festival waarvan de opbrengst zoals elk jaar gaat naar goede doelen. Dit jaar ging de opbrengst naar Elkeen een vereniging voor kinderen met acute problemen, DAGvzw voor kinderen met psychische en psychiatrische problemen en naar Akindo die vakanties verzorgen voor kinderen met problemen thuis. Dus elke Euro was welkom en zulke initiatieven verdienen zeker navolging.
Er stonden vier bands op het programma. De Belgische bands Flying Shoe en The Baboons. Uit Nederland CC Jerome’s Jetsetters en de hoofdact uit Schotland King King. Onder de pauzes was er op een kleiner podium steeds de Belgische one man band Tiny Legs Tim te beluisteren. Daar ik ook nog andere verplichtingen had heb ik niet het gehele programma kunnen meemaken. Ik ben toegekomen op het moment dat CC Jerome en zijn jongens al bezig waren. Dit jaar lag de nadruk in Lommel vooral op rockabilly met The Baboons en CC Jerome’s Jetsetters. Het is niet dadelijk mijn favoriete muziekgenre maar deze muziek werd door de aanwezigen erg gesmaakt. Veel ambiance en veel swingende paartjes voor het podium tijdens het optreden van CC Jerome’s Jetsetters. Deze band uit Eindhoven heeft één album op hun palmares en een redelijk druk bezette concertagenda. Frontman Jeroen van Gasteren beschikt over een niet onaardige stem en Deon Buck plukt aan de upright bas met de energie van een jonge snaak. Deze twee zijn duidelijk de blikvangers in deze band. Hier een paar nummertjes die blijven hangen zijn ‘Marie, Marie’, ‘Sugarbee’ en het bisnummer ‘Burning Love’.
De hoofdact van deze avond was de Schotse band King King. Deze band rond Alan Nimmo is sinds hun optreden op het Bluesfestival in Peer 2011 zeer hot in België en zijn buurlanden. Ook dankzij twee prima albums ‘Take My Hand’ en het in 2013 verschenen ‘Standing In The Shadows’. King King heeft de laatste jaren al op vele podia in België gestaan en daardoor al een stevige fanbase opgebouwd. Dus was het op de eerste tien rijen flink drummen om zo kort mogelijk bij het podium te staan. De toetsenist en drummer veranderen al eens in King King, maar wie frontman Alan Nimmo en bassist Lindsay Coulson ook meenemen het zijn steeds topmuzikanten. In Lommel zat Graig Bacon (Avril Lavigne, Otis Taylor, Ben Poole) achter de drums en Govert van der Kolm (Matt Schofield) achter de keyboards. Er werd dadelijk enthousiast gestart met ‘More Than I Can Take’. Alan Nimmo zoals gebruikelijk in zijn Schotse kilt had er duidelijk zin in. Veel werk met de Wah Wah pedaal en een zinderende solo op de Fender. Wat me dit concert opviel was dat Alan heel het concert met zijn Fender speelde. Anders wisselt hij regelmatig met zijn Gibson. In ‘Wait On Time’ mocht Govert voor de eerste keer zijn klasse tonen op de toetsen. Alan Nimmo nam daarna subliem over op zijn gitaar. Lyndsay speelde knappe baslijnen. Het publiek was dadelijk mee met King King. Alles was er om een prima concert te krijgen alleen het geluid wilde niet echt mee. Alan, Lindsay, Graig en Govert deden herhaaldelijk tekens naar de mensen van het geluid, maar echt veel beterschap kwam er niet. Graig Bacon toonde zich een meer dan waardige vervanger van award winnaar Wayne Proctor. Alan Nimmo bleef met ‘Don’t You Get The Feeling’ de uptempo nummers met snedig gitaarwerk spelen. Het eerste rustpunt kwam er met ‘Long History Of Love’. Met weer Alan en Govert in de hoofdrol. Heerlijk orgel en dan die hemelse gitaarklanken als extraatje er bovenop. Het is voor mij één van de beste nummers op hun laatste album ‘Standing In The Shadow’. Een strak en stomend ritme kregen we in ‘One More Time Around’. Lindsay plukte gretig aan de bassnaren en Alan liet zijn gitaar mede door de galm echt gillen. King King ging ook back in time met ‘Six In The Morning’, een nummer dat nog op hun eerste EP stond. Hoewel dit een knappe song is merk je toch de evolutie die King King al gemaakt heeft. Toen klonken ze iets meer jazzy dan nu. In deze ‘Six In The Morning’ krijgt Govert van der Kolm de handen stevig op elkaar na zijn indrukwekkende solo in het voor hem eerste optreden met King King. Tijdens ‘All your Life’ nam Alan Nimmo uitgebreid de tijd om zijn kompanen voor te stellen. Dan was het spijtig genoeg tijd voor het laatste nummer. Deze eer was voor de bijna vijftien minuten durende Eric Clapton cover ‘Old Love’. Gewoonlijk speelt Alan zijn solo in dit nummer steeds stiller en stiller zodat hij op een moment zonder versterking speelt, maar hij kreeg hier in Lommel spijtig genoeg het publiek buiten de eerste twintig rijen niet stil. Maar dit liet de sympathieke Schot niet aan zijn hart komen, hij bleef het beste van zichzelf geven. Na het concert kregen de vier jongens dan ook een over verdiend applaus. Ze zouden het dankbare publiek nog verwennen met het aanstekelige ‘Highway Man’ als toegift. Govert van der Kolm toont nog maar eens dat hij een begaafd toetsenist is. Lindsay en Graig blijven de stomende kracht achter deze prachtige muziek. En Alan is en blijft de eeuwig glimlachende Schot met een geweldig enthousiasme en passie voor zijn muziek.
Het was voorlopig het laatste optreden op Europese bodem, want de jongens vertrekken voor een aantal optredens naar Canada. Op 24 augustus staan ze er terug op Culemborgfestival, op 1 november in Goes NL, 2 november in Monster NL en op 3 november in Weert NL. In België moeten we wachten tot 8 november in Stekene en 9 november in Dessel.
