Het Ribs & Blues festival in Raalte beleeft dit jaar alweer de 17e editie. Ontstaan rond het afscheid van burgemeester Zuidwijk is het inmiddels uitgegroeid tot een waardig festival tijdens Pinksteren waar het voor de bezoekers tussen de diverse prima eet- en drinkgelegenheden heerlijk vertoeven is. Enig minpuntje was de temperatuur zaterdagavond, die nog net niet tegen het vriespunt liep, maar dat mocht de pret van de bezoekers absoluut niet drukken. Prettig lounchen bij de schoolbus, een heerlijk ribje of harinkje happen? Alles is mogelijk in Raalte. Een groot compliment voor de organisatie die voor de eerste avond twee wereldberoemde groepen naar Nederland heeft weten te halen.
10CC
10cc bestaat inmiddels al ruim 41 jaar maar zodra de heren tijdens Ribs & Blues de aftrap geven met The Wall Street Shuffle, is daar niets van te merken. De band, onder leiding van mede-oprichter en bassist Graham Gould, levert een vlekkeloze show af, waarbij bekende nummers worden afgewisseld met de wat minder bekende nummers.
Zowel muzikaal als zangtechnisch is het optreden van een kwalitatief erg hoogstaand niveau, waar menig herinnert-u-zich-deze-nog-band een voorbeeld aan kan nemen. Ook de oud 10cc-gedienden Paul Burgess en Rick Fenn, aangevuld met Mike Stevens en Mick Wilson, komen tijdens dit optreden goed uit de verf. Met name Mick Wilson laat op zowel gitaar als percussie zien en horen dat hij niet voor niets al jaren voor diverse producties en optredens door andere bekende artiesten, als bijvoorbeeld Lionel Ritchie, Kylie Minogue, Chris Rea, Westlife en Cliff Richard, wordt gevraagd.
Helaas leent niet elk nummer van 10cc zich tot meedeinen en gaat na het tweede nummer The Things You Do For Love de snelheid een beetje uit het concert, maar zodra echter de eerste noten van I’m Not In Love en even later Dreadlock Holiday worden ingestart, komt het publiek weer tot leven en wordt er massaal meegezongen.
Al met al een erg plezierig optreden, waarbij het publiek zeker niet teleurgesteld werd!
LEVEL 42
Als afsluiting mocht de formatie rond Mark King en Mike Lindup act de presence geven. Van Level 42 is bekend dat ze al jarenlang een ijzersterke show neerzetten, waarbij de nadruk ligt op de baspartijen van King en de aaneensluiting van meezingers uit de jaren ‘80. Zo ook zaterdagavond.
Bijna alle bekende hits als Love Games, Hot Water, Lessons In Love, Running In The Family en Heaven In My Hands kwamen voorbij, aangevuld met de nummers Rooted en Hell Town Story van hun laatste album Retroglide, dat alweer van 2006 dateert. Hoog tijd voor een nieuw album zullen we maar zeggen… Het kleine anderhalve uur kan Level42 met gemak volledig vullen met nummers die ook de gemiddelde festivalbezoeker bekend in de oren zal klinken. De keuze voor de twee nummers van hun laatste plaat mag opmerkelijk genoemd worden. Misschien een commerciële overweging om Retroglide weer wat bekendheid te geven, maar er zal komende week waarschijnlijk niet één exemplaar meer om worden verkocht.
De haast niet te missen bassolo was er weer één van het hoogste niveau evenals het waanzinnige drumspektakel wat de ‘kleine’ Pete Ray Biggin uit z’n megagrote drumstel weet te fabriceren. Hij heeft inmiddels bewezen een waardig opvolger van z’n voorgangers Phil Gould en Gary Husband te zijn. Het samenspel tussen gitarist Nathan King en saxofonist Sean Freeman was weer als vanouds, met name bij Hot Water, waarbij een oud live arrangement van stal bleek te zijn gehaald.
Uiteraard mogen we Mike Lindup niet vergeten te vermelden. Hij ging z’n eigen weg begin jaren ’90, maar kwam uiteindelijk in 2005, tot groot plezier van de enorme fanbase, weer terug in de gelederen. Als één van de bekendste Fender Rhodes en Prophet5 spelers ter wereld, maakt hij naast de bas toch hét geluid van Level 42.
Het wachten is op een echt nieuw album van de heren. Tot die tijd zullen we het moeten doen met een stortvloed aan hits, die live nog steeds staan als een huis. Vervelen gaat dat echter nooit.
