Waarom zijn jullie een samenwerking met elkaar aangegaan?
Freddy: Ik was eerst met een vriend een dj-duo: Coevorduh Soundsystem. We hadden al een MySpace, maar nog nooit gedraaid. Toen gingen we met Aux Raus nummers maken. De rest viel af en wij twee bleven over. Op een gegeven moment hadden we vijf nummers en hebben we het wat serieuzer aangepakt.
Bastiaan: We zijn ongeveer vier jaar bezig geweest met ons album.
Zo lang?
Freddy: Ja, maar niet altijd even hard.
Bastiaan: Soms een paar maanden niet en dan weer wel.
Bij jullie eerste optreden kunnen we al meteen een chemie tussen jullie zien. Handje vastpakken, aan elkaar zitten…
Freddy: Ja het is pure liefde. Bastiaan is het broertje dat ik nooit gewild heb. Ik vind hem supergrappig, maar hij kan ook heel vervelend zijn.
Bastiaan: Het leukste is als we allebei heel vervelend zijn. Dan heb je echt een leuke dag. Maar als we allebei heel vrolijk zijn ook.
We zagen jullie al eerder op Noorderslag, wat nogal een chaotisch optreden was. Zijn jullie niet bang om een gimmick te worden met gekke Bastiaan en wazige Vjeze?
Freddy: Op Noorderslag had ik net de Popprijs met de Jeugd gewonnen. Dat was al om een uurtje of 10. We moesten pas om half 3 ’s nachts optreden en dat liep ook nog eens uit naar 3 uur. Toen ben ik best wel dronken geworden.
Bastiaan: Ik ook.
Freddy: Hij ook. Het is wel de bedoeling dat het optreden iets strakker is, maar waarom zou je je houden aan iets? Dit is gewoon de manier waarop wij willen optreden. Live fast, go hard.
Hebben jullie het idee dat jullie meer kunnen maken vanwege jullie gevestigde namen?
Bastiaan: We vinden dit gewoon leuk om te doen. Als mensen ons willen boeken, dan moeten ze dat doen en als ze er geen reet aan vinden, moeten ze lekker thuisblijven.
Freddy: Ik heb wel het gevoel dat het tegen mij kan gaan werken.
Net als bij Noorderslag, toen Freddy een bezoeker vriendelijk verzocht om op te rotten als hij het niet naar zijn zin had?
Freddy: [tegen Bastiaan] Dat zei jij, denk ik.
Bastiaan: Nee, hoor.
Freddy: Op het eind was ik wel dronken. Ik zal beloven dat ik op Jägerland pas de laatste twee nummers dronken ben.
Jullie hebben allebei met jullie groep een eigen muziekgenre uitgevonden. Gaan jullie met Coevorduh ook een nieuw genre introduceren in Nederland?
Freddy: ik vind het heel aardig dat jij dit zo zegt.
Maar zien jullie het ook zo?
Bastiaan: We willen gewoon iets doen wat ook een beetje een eigen gezicht heeft en voor onszelf inspirerend is. Je probeert jezelf ook een beetje te ontplooien en je leert dingen van elkaar. Dat kan je dan ook weer in je andere bands gebruiken. Het is gewoon een soort leerschool – een leerschool van de liefde.
Freddy: Aan de ene kant zie ik het wel zo, omdat er inderdaad niet zo heel veel van dit soort bands in Nederland zijn. Er bestaat niet echt een cultuur voor een beetje rellen op het podium. Aan de andere kant is het album een allegaartje, omdat we er zo lang mee bezig zijn geweest.
Bastiaan: De nummers zitten soms echt op het randje van goede smaak. Dat is voor ons het leuke aan Coevorduh.
Jullie zoeken met Coevorduh de grenzen op?
Freddy: We vinden het leuk om nummers te maken waarvan wij denken: hebben we dit echt gemaakt? Is het echt zo belachelijk? Ja, het is echt zo belachelijk. Laatst hadden we een breakje en er moesten een paar gillen op komen. Bastiaan kan goed hard schreeuwen. WRRRAAARWHH!
Bastiaan: Dat doe ik omdat jij dat zo leuk vindt.
Freddy: Dat probeerde ik ook, maar ik kan dat niet. Dus ik had iets van vijf gillen en het leek net een hoge vrouwenstem. Uiteindelijk hebben we gewoon die vijf teksten op elkaar gezet en dat zo gelaten.
Bastiaan: We zoeken een evenwicht tussen kitsch en goed. We hebben niet zoveel te verliezen met de band. Dan kan dat.
In welk nummer is die balans tussen kitsch en goed het meest in evenwicht?
Bastiaan: Bij het laatste nummer over de cameltoe.
Freddy: Dat gaat erover dat ik à la Jacques Cousteau in een diepzeeonderzeeër in de labia majora op zoek ga naar de labia minora. Uiteindelijk verdwijn ik in de duisternis. Dat gaat ook heel erg over het bestaan en verdwijnen in het niets. Maar ook over een onderzeeër en een meisjeskut. Dat is een mooie combinatie.
Hoe bedoel je, verdwijnen in het niets?
Freddy: Hij verdwijnt uiteindelijk in de duisternis en…
Bastiaan: ..eigenlijk de liefde gewoon natuurlijk.
Freddy: Hij verdwijnt in de duisternis van de zee. Alles is zwart en niemand hoort hem. Het enige wat ie ziet zijn de blinkende lichtjes op zijn dashboard die zeggen dat hij eraan gaat. Het nummer gaat over geboorte en doodgaan.
Denken jullie dat gabbers de muziek van Coevorduh kunnen waarderen?
Bastiaan: Dat denk ik niet. Die vonden Aux Raus al te slap. Alleen de heel oude Aux Raus konden ze wel waarderen. Ik merk wel dat het Aux Raus-publiek naar de shows van Coevorduh komt.
Freddy: Het Jeugd-publiek niet.
Jullie naam en logo zijn afgeleid van de oude vestigingsstad Coevorden. Waarom?
Freddy & Bastiaan: Coevorduh! Coevorduh!
Freddy: Coevorduh. Het zou ook een groet kunnen zijn.
Eh, maar waarom de naam?
Freddy: Daar zijn verschillende redenen voor. Af en toe staat er een stukje in de media over iemand die in Coevorden ergens tegen een kerk staat te trappen en te schelden en daarna is opgepakt. Als mannetje van vijftien vond ik met één van de ex-Coevorduh-leden dat dit de allergrappigste plaatsnaam is waar gekke rellende mensen vandaan komen. We gingen mensen in Coevorden opbellen en zeggen: “Je bent nu op een radioshow, laat je horen! Zeg een keer Coevorden en dan win je een reis” Dan zeiden ze “Coevord’n” en dan gingen we keihard lachen en hingen we op. Coevorduh is een soort van kreet geworden voor als je gaat rellen. Bastiaan, kon jij je er wel in vinden?
Bastiaan: Prima! Het heette al zo toen ik erbij kwam dus ik heb er nooit zoveel inspraak in gehad. Het is gewoon voorbestemd.
Freddy: Coevorden is een magical place within.
Een soort utopie?
Bastiaan: Mensen lezen daar nooit de krant, ze kijken Hart van Nederland en drinken baco’s bij het avondeten.
Freddy: Allemaal in Coevorden.
Zijn jullie ooit in Coevorden geweest?
Bastiaan: Ik ben er alleen een keer langsgereden.
Freddy: Ik was er bijna. Ik had met een vriend een treinkaartje gekocht. Maar we hebben uiteindelijk de verkeerde trein gepakt en kwamen in Alkmaar. Toen zijn we maar naar het strand gegaan.
Misschien maar goed ook. Het kan afbreuk doen aan jullie fantasiebeelden.
Freddy: Ja. Ons Coevorden is een heel ander Coevorden. Maar ik wil er wel een keer naartoe. Ik hoop niet dat iedereen dan superboos is.
Bastiaan: Misschien kunnen we de release van onze eerste plaat houden in Cafe ’t Stoepje in Coevorden.
Hoe zien jullie Coevorduh over drie jaar?
Freddy: Geen idee. We willen vooral een nieuwe liveshow neerzetten. Daar blijft het ook bij. Met De Jeugd wilde ik gewoon dat het zo groot mogelijk werd, maar bij dit weet je al van te voren dat het niet zo groot gaat zijn. En dat is ook niet het leukste wat je hiermee kunt doen. Dan moet je het uit gaan leggen en door hun gezichten heen duwen.
Bastiaan: Ik vind het leuk dat het bij Coevorduh ook vooral om de sfeer en de ambiance gaat en niet per se om de muziek.
Kunnen jullie als laatste nog een leuke stadslogan verzinnen voor Coevorden?
Freddy: Coevorden, dichtbij Plopsaland.
Bastiaan: Coevorden, te groot voor Holland.
Freddy: Coevorden, jezelf.
Op 6 april treden de mannen van Coevorduh tijdens de Jägerland tour in Amsterdam. Maxazine mag 2×2 kaarten weggeven, maar je kan ze natuurlijk ook hier bestellen.
Interview overgenomen met toestemming via http://www.jagerland.nl/blogs/coevorduh-over-kitsch-de-cameltoe-en-een-drentse-utopie/