Dit gaat in onze hoofden niet helemaal goed, ‘Plage’ was toch een zomerhit? Eenmaal in de zaal wacht ons een verrassing; er is helemaal niemand. Na even de nieuwe stoelen te hebben getest, stroomt de zaal ineens vol. Tijd voor het voorprogramma. Vadoinmessico zet hun eerste nummer in en ze hebben het publiek gelijk op hun hand. De sfeer zit er goed in en veel hoeft de band niet te doen om men in beweging te krijgen. Het is een vrolijke mix van Bon Hiver-achtige invloeden met daardoor heen Spaans/Mexicaans gitaarspel. Dit maakt een catchy, vrolijk en dansbaar geheel. Halverwege wordt het publiek ondanks het enthousiasme toch onrustig, en kan het niet langer wachten op the Crystal Fighters.
De opkomst van de Crystal Fighters gaat gestaag en zo weten ze het publiek er helemaal klaar voor te maken. De band belooft een veelzijdige avond. Zelfs als er niemand op het podium staat, is er sprake van een bijzondere energie. Bijdragen hieraan zijn muziekinstrumenten in de vorm van drie balken waar met dikke bamboestokken op geslagen wordt en als percussie dient, en de input van Oosterse tapijten en stofjes rondom de instrumenten. Wanneer de zanger opkomt, met onverzorgd uiterlijk en hippie kledij, iets hebbende van Jezus, neemt hij een enorme hasjgeur met zich mee. Dit typeerde heel goed het vervolg van de avond en zorgde voor een onvervalste festivalsfeer, en dat in de Grote Zaal van de Oosterpoort. Het eerste nummer is bijna niet te verstaan door het gebrul van een groot aantal enthousiastelingen. Maar of dat daadwerkelijk lag aan het publiek, of aan het slechte geluid wat de avond toch beïnvloedt, is maar de vraag.
Het repertoire van de band komt voorbij alsof het doorgewinterde routiniers zijn. Zonder dat het enkele moeite lijkt zetten ze nummer na nummer in. ‘Solar System’, ‘I love London’ en ‘With You’ komen onder andere langs. Halverwege hoort het publiek de eerste tonen van ‘Plage’ en, alsof dat nog mogelijk was, gaat het publiek nog losser. Aangezien ‘Plage’ de enige hit tot nu toe voor de band was, waren de verwachtingen hoog gespannen. Deze verwachtingen zijn volledig waargemaakt en iedereen waande zich weer eventjes terug naar de zomer van 2011.
Na ‘Plage’ komen er nog enkele nummers voorbij, en iedereen schrikt wanneer zanger Sebastian Pringle meldt dat het laatste nummer gespeeld gaat worden. Het laatste nummer ‘At Home’ is een regelrecht succes. Het publiek wordt niet moe, kent geen grenzen en geniet nog even van the Crystal Fighters. Na een speeltijd van ongeveer een uur is het feest voorbij. Jammer, want het publiek had nog lang door kunnen gaan. Het was een magische avond die de zomer volledig terugbracht in onze bol. Het op de terugweg in de stromende regen tegen de storm in fietsen, zijn we dan ook al lang vergeten!
Foto’s (c) 2011 Shanna Wiggerman