‘King Jack’ is het debuutalbum van de gelijknamige band en ik moet heel eerlijk zeggen dat ik veel verwachtte. Met Boaz Kroon en Thijs Boontjes, die zich eerder al verdienstelijk maakten in de band van Anouk zit er genoeg kwaliteit in de band. Of King Jack dat zelf ook waar maken is natuurlijk een tweede, aangezien de band het hier zonder echte grote namen zal moeten doen. In het recente verleden bracht King Jack al singles uit als ‘Some Girls’ en ‘Lose it’ en deze bewezen al snel dat de muziek uit de 60’s en 70’s (met een 21e eeuws tintje) goed werd opgepikt.
‘King Jack’ opent met de track ‘OMG’ en dat nummer geeft precies weer wat mijn eerste gedachte is van het debuut. ‘Niet goed’, om met de persiflage van Eric van Tijn in de tv-kantine te spreken. Ook na het album vijf keer te hebben beluisterd verandert mijn mening niet. Ik had van deze klassemuzikanten toch zeker wat meer verwacht, want ‘King Jack’ klinkt als een simpele studentenband-demo. Nog een paar covertjes erop, want dat zou het echt een demo van zo’n bandje maken. Niets mis mee, maar alleen leuk op studentenfeestjes. Goed, de achtergrondzang van ‘The Souldiers’-zangeres Cato van Dijck vrolijkt de cd nog een beetje op. Toch kan ik bij dit debuut slechts terugdenken aan bandjes op studentenavonden in mijn studententijd.
King Jack heeft geprobeerd om goed naar bekende nummers uit de 60’s en 70’s te kijken: ‘Rider on Fire’, ‘Let it go’, ‘Tangled up in danger’, de net-niet-titels van grote hits uit die tijd worden ge-/misbruikt om het gevoel terug te brengen naar de 60’s en 70’s. En dat terwijl ze dat in feite met de muziek moeten doen. Enige positieve uitschieter is wat mij betreft ‘Tangled up in Danger’, waar wat ondertonen van Pink Floyd in terug komen en niet van Bob Dylan. King Jack probeert sowieso muzikaal veel herkenningspunten te plaatsen: Ennio Morricone, The Doors, maar jammer genoeg komt het eigen geluid, dat de band op de eerste single ‘Sunrise’ had (Die overigens vreemd genoeg niet op de plaat staat), nergens gehaald. (5/10) (Sony)