Het is weer droog als Ralf (Machenbach) onder luid gejuich van jonge fans het podium op komt. De laatste dag van de ZPF is begonnen. Samen met vier jeugdige danseressen brengt de iets wat verlegen ogende tiener zijn popliedjes. De winnaar van het Junior Songfestival komt tegen het einde los. Het meezingen met de geluidsband gaat daardoor even mis. Tot grote verbazing zingt hij niet zijn winnende nummer uit 2009 ‘Click Clack’. Iets waar men toch op hoopt. Hij maakt wel een meisje blij door zijn hoedje het publiek in te werpen.
De zondag kent een afwisselt programma voor de aller kleinsten tot de oudere volwassenen. De kleuters kunnen lekker zingen en springen met Majel, luisteren naar de slapstickvoorstelling ‘Poep’ of spelen in de plassen en modder op het drassige terrein. Voor de oudere volwassenen staat Piet Veerman (foto) op de planken. Eerst solo, daarna samen met The Cats Aglow Band maakt hij er een herkenbaar muzikaal optreden van. Piet veerman en band spelen met veel plezier en hij durft het aan om een dansje in te zetten met de dame die voor de band een biertje komt brengen. Ouderwets gezellig.
Voor de wat jongere volwassen zijn de bastaardbroertjes van Vampire Weekend, Fair Ohs, in hun korte broeken bezig. De indiepoppunk sound klinkt goed. Dit alles onder het toeziend oog van de heren van Hunting de Robot en kinderen met ballonnen. Persoonlijk heb ik enorm genoten van de absurdistische humor van Kamagurka (foto). Luc Zeebroek als komediant in het theater met flauwe maar doordachte humor geschikt voor 15+. Tussendoor snel naar Ntjam Rosie om een glimp van haar jazz en soul sound op te vangen.
Op deze zondag speelt Ralph de Jongh & Crazy Hearts op het hoofdpodium pakkende bluesy rocksongs, maar mijn tijd besteed ik liever bij het inventieve rockgeluid van deze tijd: Hunting de Robot. Het vriendenpodium is eigenlijk te klein voor dit energieke drie tal uit Eindhoven. De kleine blagen vooraan het podium laten zien dat het ook dansbare muziek is. Rond 19.00 uur is er de keuze tussen het ontwapende talent van Eefje de Visser (foto) met haar stemmige intieme prachtliedjes in de Carrousel of de hardrockformatie Vanderbuyst met snoeiharde rock ’n roll in de circustent. Na het beluisteren van de liefelijke zang van Eefje zet ik mijn benen liever stevig op de vloer en gooi (bij wijze van spreken) mijn haren los. Een échte fan van Vanderbuyst bestormd het podium om met zijn luchtgitaar mee te spelen. Vanderbuyst vindt het opperbest, de security niet.
Om 20.00 uur staat de volgende band in de startblokken. Amy Winehouse rekruteerde leden uit The Budos Band. Een Afro-funk band met rauwe instrumentale toonkunst. De regen werkt helaas niet mee aan dit zomersfeestje. Het Utrechtse dance trio Nobody Beats The Drums maakt faam door hun hyperenergieke optreden. De elektronische breakbeats dreunen door de circustent. Tegelijkertijd worden alledaagse situaties (bijvoorbeeld het voetbalcommentaar) tot muzikale compositie verwerkt door Tin Men & The Telephone. Dit is jazz in zijn experimentele vorm. De Funcky blazers uit Duitsland, Labrassbanda, zijn de afsluiters van deze regenachtige episode het Zomerparkfeest. Ze maken een feestelijke mix van gypsymuziek, funck, balkan en Beierse volksmuziek. Hoempapa-techno alleen gemaakt met blaasinstrumenten, vooruit ook met een gitaar en drumstel.
Bekijk de foto’s op www.hakvoortfoto.nl